Mikałajewa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Khan Tengri przeniósł stronę Mikołajewo (rejon szumiliński) do Mikałajewa
lit.
Linia 26: Linia 26:
|www =
|www =
}}
}}
'''Mikołajewo''', '''Nikołajewo''' ([[język białoruski|błr.]] Мікалаева, ''Mikoałajewa''; [[język rosyjski|ros.]] Миколаево, ''Mikołajewo'') – [[wieś]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Obwód witebski|obwodzie witebskim]], w [[Rejon szumiliński|rejonie szumilińskim]], 25 km na południowy-zachód od [[Szumilino|Szumilina]], 69 km od [[Witebsk]]a. Wchodzi w skład [[Sielsowiet Mikołajewo|sielsowietu Mikołajewo]]. Przez wieś biegnie [[Droga R114 (Białoruś)|droga R114]]. Leży na prawym brzegu rzeki [[Dźwina|Dźwiny]].
'''Mikołajewo''', '''Nikołajewo''' ([[język białoruski|błr.]] Мікалаева, ''Mikałajewa''; [[język rosyjski|ros.]] Миколаево, ''Mikołajewo'') – [[wieś]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Obwód witebski|obwodzie witebskim]], w [[Rejon szumiliński|rejonie szumilińskim]], 25 km na południowy-zachód od [[Szumilino|Szumilina]], 69 km od [[Witebsk]]a. Wchodzi w skład [[Sielsowiet Mikołajewo|sielsowietu Mikołajewo]]. Przez wieś biegnie [[Droga R114 (Białoruś)|droga R114]]. Leży na prawym brzegu rzeki [[Dźwina|Dźwiny]].


== Historia ==
== Historia ==

Wersja z 19:41, 13 kwi 2016

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Mikołajewo
Мікалаева
Ilustracja
Pomnik symbolizujący "drogę śmierci" w miejscu pochowania rozstrzelanych 26 czerwca 1941 więźniów z Berezwecza
Państwo

 Białoruś

Obwód

witebski

Rejon

szumiliński

Sielsowiet

Mikołajewo

Populacja
• liczba ludności


408
(2009)

Nr kierunkowy

+375 2130

Tablice rejestracyjne

2

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Mikołajewo, Nikołajewo (błr. Мікалаева, Mikałajewa; ros. Миколаево, Mikołajewo) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szumilińskim, 25 km na południowy-zachód od Szumilina, 69 km od Witebska. Wchodzi w skład sielsowietu Mikołajewo. Przez wieś biegnie droga R114. Leży na prawym brzegu rzeki Dźwiny.

Historia

Na początku XX wieku w pobliżu Mikołajewa znajdował się majątek Teklenwil z dworem von Faltynów[1]. W Teklenwilu mieszkały 53 osoby, a w Mikołajewie 57. Oba majątki należały do von Faltynów i podlegały parafii w Ule w dekanacie połockim. W okresie sowieckim majątek Teklenwil zmieniono w kołchoz Taklinowo. Po II wojnie światowej majątki połączono w jedną wieś Mikołajewo.

Od 1924 roku Mikołajewo leżało w granicach BSRR. W latach 1941-1944 było pod okupacją niemiecką. Następnie w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

W 1999 roku we wsi mieszkało 569 osób w 248 domach[2].

Droga śmierci Berezwecz-Taklinowo

Po inwazji III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 roku NKWD podjęło likwidację więzienia w Berezweczu, ob. Głębokie (patrz masakry więzienne NKWD 1941). Naczelnik więzienia nr 28 (mieściło się w byłym klasztorze bazylianów) sierżant Michaił Prijomyszew dostał rozkaz przeniesienia więźniów do Witebska. Kilkaset osób rozstrzelano na miejscu, a pozostałych kilka tysięcy więźniów poprowadzono w kolumnie marszowej (dwanaście osób w szeregu, przy długości kolumny około 1500 m) w kierunku Uszacza.

Kolumna marszowa więźniów (bez jedzenia i picia) na "drodze śmierci" pozostawiała ciała. Do zbiorowego mordu doszło w miejscowości Sierocino (Soroczyno), gdzie w związku z ucieczką więźnia naczelnik więzienia Prijomyszew oraz pięciu konwojentów rozstrzelali 27 (względnie 32) więźniów. W czasie całego marszu Prijomyszew zastrzelił osobiście z pistoletu 55 osób. Po dojściu do Ułły kolumna przeszła przez most nad Dźwiną. W okolicach kołchozu Taklinowo nadleciał niemiecki samolot i zbombardował most, który chwilę wcześniej opuścili więźniowie[3]. Strażnicy dostali rozkaz by zlikwidować więźniów. Leżących więźniów rozstrzelano przy użyciu karabinów maszynowych, a tych co przeżyli dobito bagnetami. Czekiści tak się spieszyli, że pozostawili ciała na miejscu. Kilku osobom udało się uciec. Następnego dnia przyjechało speckomando NKWD, które zagnało wieśniaków do zasypania ciał w dołach po ziemniakach w kołchozie Mikołajewo. Po wkroczeniu Niemców ciała pomordowanych ekshumowano i przeniesiono do olbrzymiego grobu na skraju lasu koło Taklinowa[4].

Oficjalne źródła podają liczbę 714 (715[5]) zabitych, jednak ocalały świadek Paweł Kożuch, który leżał między ciałami zabitych, usłyszał od konwojentów liczbę 1773. Pięć lub sześć ocalałych osób uciekało do domu, lecz następnego dnia zostali złapani i rozstrzelani w wiosce Uboina, położonej na prawym brzegu Dźwiny, 15 km na północny-zachód od Mikołajewa[6]. Większość zabitych nie miała wyroków, więc z punktu widzenia sowieckiego prawa byli niewinni[7].

Po tych zdarzeniach wojskowy prokurator garnizonu witebskiego Glinka rozkazał aresztować Prijomyszewa. Jednak pierwszy sekretarz KC KPB Pantielejmon Ponomarienko uznał postępowanie naczelnika więzienia za uzasadnione i nakazał jego wypuszczenie[8].

Dwaj oficerowie odpowiedzialni za egzekucję 714 więźniów zostali skazani na śmierć we wrześniu 1941, a trzy osoby na 10 lat obozu[9].

Miejsce pamięci

Na miejscu pochowania ofiar z inicjatywy krewnych ofiar i przy pomocy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[10] postawiono pomnik. Betonowy pas symbolizuje straszliwą drogę, którą pokonali więźniowie. Z jednej strony znajduje się okno z kratami i napisem Berezwecz, z drugiej krzyż, symbolizujący miejsce końcowego męczeństwa. Co roku, 26 czerwca, w dzień rozstrzelania, odbywa się tutaj Msza Święta pamięci ofiar. Więźniami byli Polacy oraz osoby innych narodowości. Wśród zamordowanych był ks. Franciszek Kuksewicz, proboszcz parafii w Miorach oraz ks. Stanisław Eliasz, proboszcz parafii w Idołcie[11][12][13].

Parafia Kościoła rzymskokatolicka

W Mikołajewie istnieje parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej, leżąca w dekanacie lepielskim diecezji witebskiej[14].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  1. ↑ Prof. Adam Hrebnicki, kresy.genealodzy.pl [dostęp 2016-04-11].
  2. ↑ Г.П. Пашкоў i inni red., Беларуская энцыклапедыя, Mińsk: БелЭн, 2000.
  3. ↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13].
  4. ↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-13].
  5. ↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13].
  6. ↑ K. Shastouski, Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12].
  7. ↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13].
  8. ↑ K. Shastouski, Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12].
  9. ↑ v, Незаконный расстрел заключенных летом 1941 года: преступление и наказание, Записные книжки историка, 12 lipca 2012 [dostęp 2016-04-11].
  10. ↑ Berezwecz - Nikołajewo, gazetapl [dostęp 2016-04-12] (pol.).
  11. ↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11].
  12. ↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 146 czerwiec 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11].
  13. ↑ Ks. Stanisław Eliasz, katolicy1844.republika.pl [dostęp 2016-04-12].
  14. ↑ Catholic.by - Мікалаева – парафія Св. Клары, панны, i св. Фаустыны Кавальскай, законніцы, catholic.by [dostęp 2016-04-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikałajewa&oldid=45540123”