Bogusław Nowak (żużlowiec): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 52: | Linia 52: | ||
[[Kategoria:Żużlowcy Stali Gorzów Wielkopolski]] |
[[Kategoria:Żużlowcy Stali Gorzów Wielkopolski]] |
||
[[Kategoria:Żużlowcy Unii Tarnów]] |
[[Kategoria:Żużlowcy Unii Tarnów]] |
||
[[Kategoria:Polscy trenerzy żużlowi]] |
|||
[[Kategoria:Trenerzy żużlowi Stali Gorzów Wielkopolski]] |
[[Kategoria:Trenerzy żużlowi Stali Gorzów Wielkopolski]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1952]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1952]] |
||
Wersja z 16:31, 24 kwi 2016
Szablon:Żużlowiec infobox Bogusław Nowak (ur. 29 stycznia 1952 w Gorzowie Wielkopolskim) – były polski żużlowiec, trener sportu żużlowego.
Licencję żużlową zdobył w 1969 roku. Do 1984 r. reprezentował barwy Stali Gorzów Wielkopolski, odnosząc szereg sukcesów w postaci zdobycia 12 medali Drużynowych Mistrzostw Polski (złote – 1973, 1975, 1976, 1977, 1978, 1983; srebrne – 1971, 1974, 1979, 1981, 1984 i brązowy – 1982) oraz 5 medali Mistrzostw Polski Par Klubowych (złote – 1975, 1977; srebrny – 1984, brązowe – 1982, 1983). W latach 1985–1988 startował jako jeżdżący trener w Unii Tarnów.
W 1977 r. zdobył we Wrocławiu tytuł Drużynowego Wicemistrza Świata. Kilkukrotnie startował w eliminacjach Indywidualnych Mistrzostw Świata, dwukrotnie awansując do finałów kontynentalnych (Leningrad 1975 – XIII m., Togliatti 1977 – VIII m.).
Do największych indywidualnych sukcesów Bogusława Nowaka należało zdobycie:
- złotego (Gorzów Wielkopolski 1977) i brązowego (Rybnik 1973) medalu Indywidualnych Mistrzostw Polski,
- dwukrotnie III m. w turnieju o "Złoty Kask" (1975, 1977),
- II m. w turnieju o "Srebrny Kask" (1973),
- I m. w Memoriale Alfreda Smoczyka (Leszno 1977),
- dwukrotnie I m. (1977, 1979) oraz III m. (1984) w Memoriałach im. Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego (Częstochowa),
- III m. w turnieju o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego (Ostrów Wielkopolski 1983),
- III m. w Memoriale im. Eugeniusza Nazimka (Rzeszów 1986).
Bogatą sportową karierę zakończył wypadek, jakiemu uległ w Rybniku 4 maja 1988 r. podczas finału Mistrzostw Polski Par Klubowych, w wyniku którego doznał m.in. złamania kręgosłupa (do dnia dzisiejszego porusza się za pomocą wózka inwalidzkiego). Po długim okresie rehabilitacji powrócił do sportu, szkoląc w Tarnowie młodych adeptów żużla.
Za swoją życiową postawę otrzymał wiele nagród, m.in. "Zwycięzca za metą", "Człowiek Roku Wśród Osób Niepełnosprawnych" oraz medal "Kalos Kagatos" (piękny i dobry).