Bitwa pod Rogalinem

Bitwa pod Rogalinem

Powstanie wielkopolskie 1848 roku
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Rogalin
Terytorium	Wielkie Księstwo Poznańskie
Wynik	rozproszenie powstańców
Strony konfliktu
powstańcy wielkopolscy Królestwo Prus
Dowódcy
Jakub Krotowski-Krauthofer i Włodzimierz Wilczyński nieznany
Siły
około 800 nieznane
Straty
kilkunastu zabitych i kilkunastu rannych nieznane
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Bitwa pod Rogalinem – starcie zbrojne w czasie trwania powstania wielkopolskiego do którego doszło 8 maja 1848 pod Rogalinem, starcie zakończyło się przegraną i rozproszeniem oddziałów powstańczych.

Geneza

Wieść o dużych bitwach pod Książem i Miłosławiem i Sokołowem rozniosła się po Wielkim Księstwie Poznańskim. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został Jakub Krotowski-Krauthofer. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu ugody w Jarosławcu. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z Mosina i 6 maja z Kórnika.  Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi.  Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski.

Bitwa

Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali więc przeciwko Polakom wojsko i 8 maja 1848 r doszło pod Rogalinem do bitwy. Walka trwała około dwóch godzin. Ostatecznie wojska polskie musiały ratować się ucieczką, przeprawiając się na drugą stronę Warty. Nie zrezygnowali jednak z dalszych działań. Zmienili pozycję i po przeprawieniu się przez rzekę zaatakowali Rogalinek. Atak się nie powiódł i znowu wycofano się za rzekę. Zdecydowano się następnie rozsypać się na mniejsze oddziały i poszukiwano schronienia w lasach. W starciach tych Polacy stracili kilkunastu zabitych, oraz kilkunastu rannych.

Zobacz też

• Wojsko wielkopolskie 1848 roku

Bibliografia

• Kazimierz Rakowski, Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900.