Kronika książąt polskich: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
księciu brzeskiemu Ludwikowi I, jego bratankom Ruprechtowi I legnickiemu i Wacławowi, biskupowi wrocławskiemu. Obaj byli synami Wacława I, księcia legnickiego. Obaj byli synami Wacława I brzeskiego |
Anulowanie wersji 46260609 autora Jerzy Krzysztof (dyskusja) co ten przypis potwierdza? |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Książka infobox |
|||
<ref>K. Jasiński, Rodowód Piastów Śląskich, Kraków 2007, s. 180 - 182.</ref>{{Książka infobox |
|||
|tytuł = Kronika książąt polskich |
|tytuł = Kronika książąt polskich |
||
|tytuł oryginalny = (łac.) Chronica principum Poloniae |
|tytuł oryginalny = (łac.) Chronica principum Poloniae |
||
Wersja z 13:46, 3 lip 2016
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania | |
| Wydawca | |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego |
2015 |
| Wydawca |
Walkowski Grzegorz Kazimierz |
| Przekład |
Walkowski Grzegorz Kazimierz |
Kronika książąt polskich (łac. Chronica principum Poloniae) – utwór historiograficzny powstały na Śląsku w latach 1382-1386. Za jego autora uważany jest Piotr z Byczyny, kanonik kolegiaty w Brzegu. Utwór dedykowany jest prawdopodobnym inicjatorom utworzenia dzieła: księciu brzeskiemu Ludwikowi I, jego bratankowi Ruprechtowi I legnickiemu, oraz bratu pierwszego Wacławowi, biskupowi wrocławskiemu.
Kronika składa się z dwóch podstawowych części. Pierwsza opisuje dzieje rodu Piastów i państwa polskiego od czasów najdawniejszych po czasy współczesne autorowi. Druga, stanowiąca odrębną i redagowaną aż do wieku XVI całość (De institucione ecclesiae Wratislaviensis) poświęcona jest historii biskupstwa wrocławskiego, przedstawionej w formie katalogu biskupów.
Źródła
Część kroniki tycząca wydarzeń do ok. 1285 roku oparta jest przede wszystkim na relacji tzw. Kroniki polsko-śląskiej oraz Kroniki polskiej Galla Anonima. Dalsze fragmenty uważane są za w znacznej mierze własny wytwór Piotra z Byczyny, oparty na tradycji ustnej i lekturze dokumentów, książęcych i biskupich. Oprócz wspomianych wyżej dwóch kronik, w dziele brzeskim odnajdujemy ślady wykorzystania kilku innych źródeł, m.in. Kroniki Pulkawy (lub Kroniki Dalimila), Kroniki Kosmasa, kroniki Marcina Polaka, żywotów św. Wojciecha, św. Jadwigi i św. Stanisława, Wiersza lubiąskiego, Księgi henrykowskiej, Rocznika krzeszowskiego, Nagrobków książąt śląskich. Druga część kroniki oparta jest na dwóch katalogach biskupich, lubiąskim i henrykowskim.
Bibliografia
- Dąbrowski Jan, Dawne dziejopisarstwo polskie (do roku 1480), Wrocław 1964.
- Heck Roman, Kronika książąt polskich - metoda prezentacji dziejów, [w:] Dawna historiografia śląska. Materiały z sesji naukowej odbytej w Brzegu w dniach 26-27 listopada 1977 r., red. Krystyna Gajda, Opole 1980.
- Węclewski Z., wstęp do: Kronika książąt polskich, [w:] "Monumenta Poloniae Historica", t. 3, Lwów 1878, s. 423-428.
Tłumaczenie
- Walkowski Grzegorz Kazimierz, Regni Poloniae Documenta rerum gestarum MCCCLXVIII-MCCCLXXXV, Bydgoszcz-Warszawa 2014-2015, ISBN 978-83-938709-0-5