Kazanie Skargi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wikizacja, drobne merytoryczne |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
Matejko pokazuje różne reakcje słuchaczy na słowa kaznodziei. Od zasłuchania, zrozumienia, przejęcia po lekceważenie i roztargnienie, jakie widać na twarzy Zygmunta III Wazy, siedzącego niemal pośrodku, a uważanego za słabego króla. |
Matejko pokazuje różne reakcje słuchaczy na słowa kaznodziei. Od zasłuchania, zrozumienia, przejęcia po lekceważenie i roztargnienie, jakie widać na twarzy Zygmunta III Wazy, siedzącego niemal pośrodku, a uważanego za słabego króla. |
||
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież pośrodku stoją: [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]], [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]] i [[Stanisław Stadnicki]] – połączeni udziałem w [[Rokosz Zebrzydowskiego|rokoszu]] przeciw królowi. |
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież pośrodku stoją: [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]], [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]] i [[Stanisław Diabeł Stadnicki]] – połączeni udziałem w [[Rokosz Zebrzydowskiego|rokoszu]] przeciw królowi. |
||
Na obrazie widoczny jest również hetman [[Jan Zamoyski]] siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: [[Hipacy Pociej|Hipacego Pocieja]] i biskupa [[Stanisław Karnkowski|Stanisława Karnkowskiego]]. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała [[Enrico Caetani]]ego. Za królem widzimy małego królewicza [[Władysław IV Waza|Władysława]] i [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Mikołaj Wolski (1553-1630)|Mikołaja Wolskiego]]. U stóp Piotra Skargi siedzi [[Jan Piotr Sapieha]]. |
Na obrazie widoczny jest również hetman [[Jan Zamoyski]] siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: [[Hipacy Pociej|Hipacego Pocieja]] i biskupa [[Stanisław Karnkowski|Stanisława Karnkowskiego]]. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała [[Enrico Caetani]]ego. Za królem widzimy małego królewicza [[Władysław IV Waza|Władysława]] i [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Mikołaj Wolski (1553-1630)|Mikołaja Wolskiego]]. U stóp Piotra Skargi siedzi [[Jan Piotr Sapieha]]. |
||
Wersja z 15:25, 12 lip 2016
Kazanie Skargi − obraz olejny Jana Matejki namalowany w latach 1862–1864, od 1986 w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie (nr inw. ZKW 2048), dar hr. Jana Tomasza Zamoyskiego.
Od 1945 w Muzeum Narodowym w Warszawie (od 1986 depozyt Zamku Królewskiego)[1].
Opis
Główny bohater historii stoi po prawej stronie. Gest, który wykonuje podkreślony jest jasnym światłem za nim, na jego dłoniach i twarzy co stanowi wyraźny kontrast z ascetycznym ubraniem ożywionym jedynie żółtą stułą. Doniosły, górujący nad nieruchomym audytorium Skarga żywo gestykuluje.
Matejko pokazuje różne reakcje słuchaczy na słowa kaznodziei. Od zasłuchania, zrozumienia, przejęcia po lekceważenie i roztargnienie, jakie widać na twarzy Zygmunta III Wazy, siedzącego niemal pośrodku, a uważanego za słabego króla.
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież pośrodku stoją: Janusz Radziwiłł, Mikołaj Zebrzydowski i Stanisław Diabeł Stadnicki – połączeni udziałem w rokoszu przeciw królowi.
Na obrazie widoczny jest również hetman Jan Zamoyski siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: Hipacego Pocieja i biskupa Stanisława Karnkowskiego. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała Enrico Caetaniego. Za królem widzimy małego królewicza Władysława i marszałka wielkiego koronnego Mikołaja Wolskiego. U stóp Piotra Skargi siedzi Jan Piotr Sapieha.
Matejko namalował obraz tuż po załamaniu powstania styczniowego, co jeszcze bardziej potęguje grozę nieruchomego, skamieniałego z przerażenia audytorium i ujętej bardzo dynamicznie, natchnionej postaci królewskiego spowiednika i kaznodziei. Michał Szweycer powstaniec listopadowy i towiańczyk, pozował do tego obrazu jako Piotr Skarga.[potrzebny przypis]
Praca utrzymana jest w tonach fioletowo-czerwonych z duża ilością purpury co nadaje wrażenie dostojności przedstawienia.
Zobacz też
- ↑ Dorota Folga-Januszewska (red.): Muzeum Narodowe w Warszawie. Arcydzieła malarstwa. Warszawa: Arkady, 2012. ISBN 978-83-213-774-5.