Drzewica (miasto): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|gmina = [[Drzewica (gmina)|Drzewica]] |
|gmina = [[Drzewica (gmina)|Drzewica]] |
||
|data założenia = |
|data założenia = |
||
|prawa miejskie = 1429–1869 |
|prawa miejskie = 1429–1869, 1987 |
||
|stanowisko zarządzającego = |
|stanowisko zarządzającego = |
||
|zarządzający = Janusz Bernard Reszelewski |
|zarządzający = Janusz Bernard Reszelewski |
Wersja z 12:27, 23 lip 2016
Szablon:POL miasto infobox Drzewica – miasto w woj. łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba gminy Drzewica. Położone nad rzeką Drzewiczką, na Wzniesieniach Południowomazowieckich, historycznie w Małopolsce.
Według danych z 31 grudnia 2008 miasto liczyło 3958 mieszkańców[1].
Siedziba fabryki nakryć stołowych "Gerlach" działającej od końca XIX stulecia. Prawa miejskie w latach 1429–1869 i od 1987 r.
W końcu sierpnia 1942 r. Drzewica została opanowana przez oddział Gwardii Ludowej pod dowództwem Józefa Roguskiego ps. "Wilk". Zniszczono urząd gminy i posterunek policji. Uwolniono 15 chłopów aresztowanych za niedostarczenie kontyngentów[2]. 22 stycznia 1943 miała w tym mieście miejsce zbrodnia na tle rabunkowo-ideologicznym, (zdaniem historyków związanych ze środowiskiem kombatanckim GL-AL będąca odpowiedzią na wcześniejszy mord na kilku członkach GL[3]) dokonana przez komunistycznych partyzantów z oddziału Gwardii Ludowej pod dowództwem Izraela „Lwa” Ajzenmana[4].
- Osobny artykuł:
Położenie
Miasto leży we wschodnim krańcu województwa łódzkiego, w zachodniej części Równiny Radomskiej[5].
Od północy, wschodu i południa otoczona jest lasami.
Przez miasteczko przepływa rzeka Drzewiczka, prawy dopływ Pilicy, o naturalnym, meandrowym brzegu. Jej wody zasilają Zalew Drzewicki, spełniający funkcje retencyjno-rekreacyjne, o powierzchni 82 ha. Przez Drzewicę przepływa także rzeka Brzuśnia o pierwszej klasie czystości wody.
Historycznie należy do Małopolski. Leżało w ziemi sandomierskiej, następnie w województwie sandomierskim.
Demografia
- Piramida wieku mieszkańców Drzewicy w 2014 roku[6].
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[7] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- kościół św. Łukasza, nr rej.: 297/A/56 z 26.10.1956, 338/A/67 z 21/06.1967 oraz 48/A z 7.05.1980
- cmentarz parafialny rzymskokatolicki, ul. Cmentarna, poł. XIX, nr rej.: 473/A z 5.11.1991
- cmentarz żydowski, ul. Kolejowa, XIX-1942, nr rej.: 472/A z 5.11.1991
- zespół zamkowy:
- zamek (ruina), 1527-35, nr rej.: 47/A z 28.04.1980, gotycko-renesansowy
- dwór (na podzamczu), XIX, nr rej.: 46/A z 28.04.1980
- park (pozostałości), XIX, nr rej.: 46/A z 28.04.1980
Zobacz też
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.). , 2009. GUS, Departament Badań Statystycznych. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1734-6118. (pol.).
- ↑ Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 259
- ↑ Czesław Brzoza, Andrzej Sowa Historia Polski 1918-1945 2006 str. 633
- ↑ Piotr Gontarczyk: Polska Partia Robotnicza : droga do władzy, 1941-1944. Warszawa: Fronda : Fronda PL, 2006, s. 184-186. ISBN 83-60335-75-3.
- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, 1994.
- ↑ http://www.polskawliczbach.pl/Drzewica, w oparciu o dane GUS.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 18 września 2008].
Linki zewnętrzne
- Zamek w Drzewicy na stronie Zamki i Pałace województwa łódzkiego
- Wojciech Jaskuła: Polska. Drzewica – nad Brzuśnią i Drzewiczką. Gazeta.pl. [dostęp 13 lutego 2011]. (pol.).
- Historia Żydów w Drzewicy na portalu Wirtualny Sztetl
- Wirtualny Spacer 360° po Zamku w Drzewicy (zamekdrzewica.republika.pl)
- Drzewica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 182 .
- Drzewica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 444 .