Dżihad: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Anulowanie wersji 46480797 autora Superjurek (dyskusja) - prośba o cytaty z wiarygodniejszych źródeł niż amatorskie studia nad islamem
Linia 18: Linia 18:


Nie ulega jednak wątpliwości, że w czasach Mahometa i bezpośrednio po jego śmierci rozumiano dżihad przede wszystkim jako walkę zbrojną<ref name=autonazwa1 /> i to właśnie prowadząc wojnę Mahomet zjednoczył Arabów wokół siebie, a po jego śmierci zaatakowali oni [[Cesarstwo Bizantyńskie]] i [[Sasanidzi|Persję]], w ciągu nieco ponad stu lat podbijając całą [[Afryka Północna|Afrykę Północną]], [[Półwysep Iberyjski]], [[Bliski Wschód]] i znaczną część [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]]<ref>Manteuffel T., ''Historia powszechna. Średniowiecze.'', PWN 2008.</ref>.
Nie ulega jednak wątpliwości, że w czasach Mahometa i bezpośrednio po jego śmierci rozumiano dżihad przede wszystkim jako walkę zbrojną<ref name=autonazwa1 /> i to właśnie prowadząc wojnę Mahomet zjednoczył Arabów wokół siebie, a po jego śmierci zaatakowali oni [[Cesarstwo Bizantyńskie]] i [[Sasanidzi|Persję]], w ciągu nieco ponad stu lat podbijając całą [[Afryka Północna|Afrykę Północną]], [[Półwysep Iberyjski]], [[Bliski Wschód]] i znaczną część [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]]<ref>Manteuffel T., ''Historia powszechna. Średniowiecze.'', PWN 2008.</ref>.

{{CytatD
|W Mekce Mahomet był kaznodzieją, który każdego roku nawracał na islam około dziesięć osób. W Medynie stał się wojownikiem i politykiem, który każdego roku nawracał na islam około dziesięć tysięcy osób. W procesie nawracania Arabów na islam, polityka i dżihad były zatem tysiąckroć bardziej skuteczne. Gdyby Mahomet się do nich nie uciekł, w chwili jego śmierci byłoby tylko kilkuset muzułmanów, a islam poniósłby porażkę. Sama religia nie znalazła poparcia, ale religia połączona z polityką odniosła wielki sukces.
|Bill Warner<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Warner | imię = Bill | tytuł = Szariat dla Niemuzułmanów (Sharia Law for Non-muslims) | wydawca = CSPI International | miejsce = Brno | data = 2016 | strony = 41 | isbn = 978-80-88089-32-2}}</ref>
}}


== W kulturze popularnej ==
== W kulturze popularnej ==

Wersja z 23:41, 1 sie 2016

Dżihad (z języka arabskiego جهاد , ğihād – zmaganie, walka[potrzebny przypis]) – w kulturze islamu pojęcie pierwotnie oznaczające dokładanie starań i podejmowanie trudów w celu wzmocnienia wiary i islamu[potrzebny przypis]. W tradycji europejskiej termin ten często, choć nie do końca precyzyjnie, tłumaczy się jako „święta wojna”.

W Koranie i muzułmańskiej tradycji dżihad oznacza wszelkie starania podejmowane w imię szerzenia i umacniania islamu: zarówno poprzez walkę zbrojną, nawracanie niewiernych, pokojowe propagowanie islamu, jak i wewnętrzne zmagania wyznawcy.

Wielki i mały dżihad

Niekiedy dokonuje się rozróżnienia dżihadu na dwa rodzaje: większy i mniejszy. Rozróżnienie to oparte jest na dwóch hadisach wątpliwej autentyczności, zachowanych w źródłach z przełomu X i IX wieku. Hadisy te zwykle uznawane są za słabe (da'if) a ich autentyczność za wątpliwą, w związku z czym i sam podział dżihadu na wielki i mały budzi wątpliwości[1].

W myśl tego rozróżnienia dżihad większy ma być ważniejszy i polegać ma na nieustannych wysiłkach podejmowanych przez każdego muzułmanina w celu wykorzenienia wszystkiego, co w jego życiu jest grzeszne lub przeciwne takiemu sposobowi życia, jakiego Bóg chce dla ludzi. Ma to być zatem walka z Szatanem i jego pokusami lub wszelkie działania na rzecz własnej gminy. Narzędziami tego dżihadu są serce w pierwszym przypadku, a ręce i język w drugim. Dżihad mniejszy (dżihad bis-sajf) utożsamiany jest w tym przypadku z walką zbrojną.

Dżihad a kital

Termin dżihad często jest zawężany do walki zbrojnej kital. W rzeczywistości kital, w tym walka zbrojna przeciwko „niewiernym” oraz heretykom i hipokrytom jest jednym z kilku rodzajów dżihadu. Zbrojny dżihad może mieć charakter zarówno obronny (dżihad al-daf’) jak i ofensywny (dżihad talab), kiedy to muzułmanie są stroną atakującą. Zgodnie z tradycją udział w dżihadzie jest jednym z najbardziej chwalebnych uczynków[2], jakich może dokonać muzułmanin a wierny, który zginie w jego trakcie jest uważany za męczennika i udaje się po śmierci do krainy szczęśliwości zwanej dżannah.

Do zbrojnego dżihadu może wezwać (a nie „ogłosić” go) przywódca społeczności muzułmańskiej (według niektórych interpretacji tylko kalif). Dżihad prowadzony jest wysiłkiem całej wspólnoty, nie jest to bowiem obowiązek indywidualny, lecz zbiorowy, a biorą w nim udział tylko ci, którzy są w stanie to uczynić i w sposób dla nich właściwy[potrzebny przypis].

Koncepcja dżihadu nie była skodyfikowana za czasów proroka Mahometa, lecz formowała się później, stąd różne jej interpretacje. Tylko jeden odłam islamu, charydżyzm (o małym zasięgu), wysuwał koncepcję dżihadu jako bezwzględnej walki zbrojnej przeciwko innowiercom, obowiązującej każdego muzułmanina, traktowanej nawet jako szósty filar wiary[potrzebny przypis].

Nie ulega jednak wątpliwości, że w czasach Mahometa i bezpośrednio po jego śmierci rozumiano dżihad przede wszystkim jako walkę zbrojną[2] i to właśnie prowadząc wojnę Mahomet zjednoczył Arabów wokół siebie, a po jego śmierci zaatakowali oni Cesarstwo Bizantyńskie i Persję, w ciągu nieco ponad stu lat podbijając całą Afrykę Północną, Półwysep Iberyjski, Bliski Wschód i znaczną część Azji Środkowej[3].

W kulturze popularnej

Linki zewnętrzne