Wikipedysta:Mozgulek/PiotrZychowicz

Na tej stronie będę zbierał materiały i informacje potrzebne do polemiki z publikacjami Piotra Zychowicza.

Na szczególne "wyróżnienie" zasługuje temat związany z niby strategicznym błędem Józefa Piłsudskiego opisanym w książce i w artykule na historia.wp.pl. Przeczytałem sporo książek na temat historii naszej części Europy w czasie I wojny światowej i zaraz po niej. W miarę odświerzania informacji będę umieszczał wypowiedzi i cytaty, które całkowicie obalą stawianą tezę.

Teza:

"Gdyby Piłsudski dobił czerwonych podczas wojny polsko-bolszewickiej, to Polska stałaby się potęgą, której niewielu mogłoby zagrozić. A sam bolszewizm byłby tylko krótkim, choć wyjątkowo krwawym, epizodem w historii świata".

Kontr-teza:

"Gdyby Piłsudski dobił czerwonych podczas wojny polsko-bolszewickiej, to Polska szybko utraciłaby niepodległość lub uległa wasalizacji".

Sytuacja geopolityczna

• Na jesieni 1919 roku Wojsku Polskiemu brakowało dosłownie wszystkiego począwszy od broni, a amunicji, mundurów, butów, a skończywszy na samochodach, lokomotywach i wagonach. W tej sytuacji zaangażowanie się armii polskiej w działania zbrojne na szeroką skalę na progu zimy byłoby dużym ryzykiem politycznym i militarnym. [1]

Józef Piłsudski

• „Zarówno bolszewikom, jak i Denikinowi jedno jest tylko do powiedzenia – jesteśmy potęgą, a wyście trupy. Mówiąc inaczej językiem żołnierskim: dławcie się, bijcie się, nic mnie to nie obchodzi, o ile interesy polski nie są zahaczane. A jeśli gdzie zahaczycie je, będę bił. Jeśli gdziekolwiek i kiedykolwiek was nie biję, to nie dlatego, ze wy nie chcenie, ale dlatego, że ja nie chcę. Lekceważę pogardzam wami” (słowa Piłsudskiego wypowiedziane do Michała hrabiego Kossakowskiego 13 listopada 1919 - A. Garlicki, Józef Piłsudski 1867-1935, Warszawa 1990, s. 222)
• Szefem Polskiej Misji Wojskowej do gen. Denikina został gen. Aleksander Karnicki

Włodzimierz Lenin

• Polska – posiądziemy ją i tak, jak wybije godzina, a zresztą projekty stworzenia 'Wielkiej Polski' są wodą na nasz młyn, bo póki Polska rościć je będzie, póty Niemcy będą po naszej stronie. Im silniejszą Polska będzie, tym bardziej nienawidzić ją będą Niemcy, a my potrafimy posługiwać się tą ich niezniszczalną nienawiścią. Przeciwko Polsce możemy zawsze zjednoczyć cały naród rosyjski i nawet sprzymierzyć się z Niemcami, podczas kiedy istnienie niepodległej południowej Rosji [Wrangla] stanowić będzie zagrożenie dla Rosji Sowieckiej, stały ferment niezgody oraz wieczną niepewność. - kongres III Międzynarodówki.

Anton Denikin

• Na emigracji opublikował wspomnienia, w których twierdził, iż bolszewicy utrzymali się przy władzy dzięki Piłsudskiemu, który nie chciał współpracować z Rosją „białych”.

Piłsudski próbował negocjować z Denikinem, chciał aby potwierdził granicę Polski na wschodzie, zanim podpiszą porozumienie i Polacy zaczną go wspierać. Niestety, Denikin nie tylko nie chciał gwarantować granicy wschodniej, jaką proponowały państwa zachodnie (linia Curzona - bez Lwowa, Wilna i Brześcia), ale dodatkowo domagał się wcielenia do jego armii ludzi zamieszkujących tereny dawnej carskiej Rosji (i nie myślał tu tylko o Ukraińcach).

• Generał Denikin uważał że należy odbudować „jedną niepodzielną Rosję (…) od Kalisza do Władywostoku” [2]
• W końcu października 1919 roku bolszewicy przeszli do kontrofensywy, zdobywając Orzeł oraz Woroneż. Mimo tych porażek, Denikin w rozmowie z Karnickim domagał się wycofania wojsk polskich z Podola i Wołynia, które będą potrzebne jako bazy po wypędzeniu Sowietów z Ukrainy. [3]

Mocarstwa zachodnie

• Oba mocarstwa zachodnie uznawały potrzebę zapewnienia przyszłej nie bolszewickiej Rosji szerokiego i swobodnego dostępu do Europy Środkowej, dlatego miały negatywny stosunek do narodowościowych aspiracji Białorusinów i Ukraińców oraz przychylną życzliwość dla rosyjskich roszczeń względem Galicji Wschodniej, Bukowiny i Ukrainy Zakarpackiej [4].

Kołczak

• Latem 1919 roku doszło do klęski ofensywy admirała Kołczaka – Naczelnego Wodza i Wielkorządcy Rosji, we wschodniej części Rosji i odrzucenia jego oddziałów za Ural, spowodowała wzrost znaczenia militarnego i politycznego Denikina [5].

Pomoc udzielona białym

• W styczniu 1919 roku do Warszawy przybył z misją gen. Dmitrij Potocki – wysłannik gen. Denikina – Głównodowodzącego Siłami Zbrojnymi Południa Rosji, której celem było uzyskanie zgody polskich władz na przejazd rosyjskim jeńców wojennych z Niemiec do armii gen. Denikina oraz możliwość prowadzenia akcji werbunkowej w obozach jenieckich znajdujących się na terenie Polski. Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego wyraziło na to zgodę, pragnąc jak najszybciej doprowadzić do wyjazdu jeńców rosyjskich z kraju.

sojusznicy Francji

• Carska Rosja była sojusznikiem Francji, i gdyby biali przejęli władzę, to dalej Francja byłaby ich sojusznikiem. A co wtedy z Polską ? Musiałaby się podporządkować decyzjom Rosji i Francji. Na pewno pomocy wojskowej od Francji byśmy nie otrzymali, gdyby szkodziło to białej Rosji.

Bibliografia

• [6]
• [7]