Karol Małcużyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat., dr. mer. i red., WP:SK
Linia 1: Linia 1:
{{Polityk infobox
{{Polityk infobox
|polityk = Karol Małcużyński
|polityk = Karol Małcużyński
|data urodzenia = [[20 czerwca]] [[1922]]
|data urodzenia = 20 czerwca 1922
|data śmierci = [[13 czerwca]] [[1984]]
|data śmierci = 13 czerwca 1984
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|grafika =
|grafika =
|funkcja = [[Posłowie na Sejm PRL VIII kadencji|Poseł VIII kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
|funkcja = [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|Poseł VIII kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
|partia = poseł bezpartyjny
|partia = poseł bezpartyjny
|od = [[23 marca]] [[1980]]
|od = 23 marca 1980
|do = [[13 czerwca]] [[1984]]
|do = 13 czerwca 1984
|odznaczenia = {{order|OOP|KKG}} {{order|OSP|2}} {{order|KZ|Z}}
|odznaczenia = {{order|OOP|KKG}} {{order|OSP|2}} {{order|KZ|Z}}
}}
}}
Linia 15: Linia 15:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Był m.in. korespondentem polskim na [[Procesy norymberskie|Procesach norymberskich]]. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]]. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny ''Monitor''. Od 1976 pełnił mandat poselski w Sejmie [[Posłowie na Sejm PRL VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm PRL VIII kadencji|VIII]] kadencji. Był również prezesem [[Stowarzyszenie Autorów ZAiKS|ZAiKS]]. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]].
Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na [[Procesy norymberskie|Procesach norymberskich]]. Od 1946 do 1948 był korespondentem „[[Robotnik (gazeta)|Robotnika]]” w [[Paryż]]u. Od 1949 publikował w „[[Trybuna Ludu|Trybunie Ludu]]”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]], od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w [[Londyn]]ie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny ''Monitor''. Od 1971 był również prezesem [[Stowarzyszenie Autorów ZAiKS|ZAiKS]]. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad ''Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego''. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] przez innych posłów.


W 1949 roku wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', w której udowadniał, że kardynał [[József Mindszenty]] był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy<ref>Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', Książka i Wiedza 1949</ref>.
W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', w której udowadniał, że kardynał [[József Mindszenty]] był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy<ref>Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', Książka i Wiedza 1949</ref>. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.
W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad ''Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego''. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983 |stanu wojennego]] przez innych posłów.


Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści ''Ludzie w akwarium'' [[Stefan Kisielewski|Stefana Kisielewskiego]].
Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści ''Ludzie w akwarium'' [[Stefan Kisielewski|Stefana Kisielewskiego]].
Linia 26: Linia 24:
Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty [[Witold Małcużyński|Witolda Małcużyńskiego]]. Ojciec [[Karol Małcużyński (ur. 1953)|Karola Małcużyńskiego]], również dziennikarza.
Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty [[Witold Małcużyński|Witolda Małcużyńskiego]]. Ojciec [[Karol Małcużyński (ur. 1953)|Karola Małcużyńskiego]], również dziennikarza.


==Odznaczenia==
== Odznaczenia ==
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>''Zmarł Karol Małcużyński'', "[[Kurier Polski (dziennik popołudniowy)|Kurier Polski]]", nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2</ref>, [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] II klasy, Złotym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]]<ref>http://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005133&find_code=SYS&local_base=ARS10</ref>.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>''Zmarł Karol Małcużyński'', [[Kurier Polski (1957–1999)|Kurier Polski]], nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2</ref>, [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] II klasy i Złotym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]].


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* [http://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005133&find_code=SYS&local_base=ARS10 Profil na stronie Biblioteki Sejmowej]


{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}


{{DEFAULTSORT:Małcużyński, Karol}}
{{SORTUJ:Małcużyński, Karol}}
[[Kategoria:Działacze Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]
[[Kategoria:Działacze Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Warszawie]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]]
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Posłowie z okręgu Biała Podlaska (PRL)]]
[[Kategoria:Posłowie z okręgu Biała Podlaska (PRL)]]
Linia 44: Linia 47:
[[Kategoria:Urodzeni w 1922]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1922]]
[[Kategoria:Zmarli w 1984]]
[[Kategoria:Zmarli w 1984]]
[[Kategoria:Zmarli w Warszawie]]

Wersja z 16:23, 1 wrz 2016

Karol Małcużyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1984
Warszawa

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 13 czerwca 1984

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi

Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys

Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na Procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów.

W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.

Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.

Życie prywatne

Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2], Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Złotym Krzyżem Zasługi.

  1. Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, Książka i Wiedza 1949
  2. Zmarł Karol Małcużyński, „Kurier Polski”, nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2

Bibliografia