Traktat prucki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
int. |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
* [http://web.archive.org/web/20030330115348/http://hronos.km.ru/dokum/dog1711.html Pokój prucki] |
* [http://web.archive.org/web/20030330115348/http://hronos.km.ru/dokum/dog1711.html Pokój prucki] |
||
[[Kategoria:Stosunki polsko-tureckie]] |
[[Kategoria:Stosunki polsko-tureckie (I Rzeczpospolita)]] |
||
[[Kategoria:Stosunki polsko-rosyjskie]] |
[[Kategoria:Stosunki polsko-rosyjskie]] |
||
[[Kategoria:Wydarzenia 1711]] |
[[Kategoria:Wydarzenia 1711]] |
Wersja z 12:58, 4 paź 2016
Traktat prucki (pokój prucki) – pokój zawarty 12 lipca 1711 roku (według kalendarza wówczas stosowanego w Rosji, według obecnego kalendarza było to 23 lipca 1711) pomiędzy Carstwem Rosyjskim i Turcją nad brzegiem Prutu w pobliżu Jass, jako zakończenie kampanii pruckiej 1711 roku.
Pokój w imienu cara Piotra I podpisali Piotr Szafirow i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr Baltacı Mehmed Pasza oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman Filip Orlik, kozacki koszowy Kost Hordijenko oraz król szwedzki Karol XII.
Piotr I wraz ze swoją 38 tys. armią znalazł się w beznadziejnym położeniu. Otaczało ich 120 tysięcy Turków oraz 70 tysięcy Tatarów krymskich. W tej sytuacji rosyjscy negocjatorzy Szafirow i Szeremietiew dostali od cara znaczne pełnomocnictwa.
Ostatecznie, pozostawiając w Turcji sygnatariuszy układu jako zakładników, car i jego armia z pełnym uzbrojeniem mogli wyjść z okrążenia. Rosja zobowiązała się do:
- zwrócenia Turcji Azowa,
- zniszczenia umocnień Taganrogu oraz innych swoich twierdz na południu,
- zezwolenia Turcji na budowę fortecy nad Donem pomiędzy Azowem a Czerkasami,
- zatrzymania wypadów kozackich na Krym,
- rezygnacji z Ukrainy Prawobrzeżnej i wyprowadzenia z niej oraz z Polski swoich wojsk przed upływem 3 miesięcy,
- nie wtrącania się w wewnętrzne sprawy Polski, a więc praktycznie uznać protegowanego Szwedów na polskim tronie Stanisława Leszczyńskiego,
- przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII.
Warunki pokoju były bardzo ciężkie, stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się pokojem adrianopolskim zawartym w 1713 roku i potwierdzającym najważniejsze postanowienia traktatu pruckiego.