Jan Bedřich z Valdštejna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawiam wywołania szablonu {{Władca}} |
m Bot poprawia nazwę sekcji |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
'''Jan Bedřich z Valdštejna''', znany także jako ''Johann Friedrich Reichsgraf von Waldstein'' (ur. [[18 sierpnia]] [[1642]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]; zm. [[3 czerwca]] [[1694]] w [[Duchcov]]ie) – [[Czechy|czeski]] [[ksiądz|duchowny]] [[Kościół katolicki|kościoła katolickiego]], [[Biskupi hradeccy|biskup ordynariusz]] [[diecezja hradecka|hradecki]] w latach 1668–1675, [[biskupi i arcybiskupi prascy|arcybiskup metropolita praski]] i [[prymas]] Czech od 1675 roku. |
'''Jan Bedřich z Valdštejna''', znany także jako ''Johann Friedrich Reichsgraf von Waldstein'' (ur. [[18 sierpnia]] [[1642]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]; zm. [[3 czerwca]] [[1694]] w [[Duchcov]]ie) – [[Czechy|czeski]] [[ksiądz|duchowny]] [[Kościół katolicki|kościoła katolickiego]], [[Biskupi hradeccy|biskup ordynariusz]] [[diecezja hradecka|hradecki]] w latach 1668–1675, [[biskupi i arcybiskupi prascy|arcybiskup metropolita praski]] i [[prymas]] Czech od 1675 roku. |
||
== |
== Życiorys == |
||
=== Edukacja i początki kariery === |
=== Edukacja i początki kariery === |
||
Urodził się w 1642 roku jako młodszy syn hrabiego Maximilian z Valdštejna i jego żony Polyxeny z domu Thalenberg. Po śmierci ojca w [[1654]] roku jego wychowaniem zajął się Ferdinand Arnošt z Valdštejna. Studiował [[filozofia|filozofię]] u [[jezuici|jezuitów]] w [[Praga|Pradze]], a następnie [[teologia|teologię]] w [[Rzym]]ie, gdzie poznał m.in. [[Jean Baptiste Mathey|Jeana Baptiste Matheya]]. Jeszcze przed otrzymaniem [[Sakrament święceń|święceń kapłańskich]] w [[1665]] roku [[papież]] [[Aleksander VII]] mianował go honorowym [[prałat]]em cesarza [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] i nadał mu godność [[kanonik]]a w [[Ołomuniec|Ołomuńcu]], a następnie [[wrocław]]skiej [[Kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja we Wrocławiu|kolegiaty Św. Krzyża i św. Bartłomieja]]. W [[1668]] roku został wybrany [[wielki mistrz|wielkim mistrzem]] [[Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą|Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą]]. |
Urodził się w 1642 roku jako młodszy syn hrabiego Maximilian z Valdštejna i jego żony Polyxeny z domu Thalenberg. Po śmierci ojca w [[1654]] roku jego wychowaniem zajął się Ferdinand Arnošt z Valdštejna. Studiował [[filozofia|filozofię]] u [[jezuici|jezuitów]] w [[Praga|Pradze]], a następnie [[teologia|teologię]] w [[Rzym]]ie, gdzie poznał m.in. [[Jean Baptiste Mathey|Jeana Baptiste Matheya]]. Jeszcze przed otrzymaniem [[Sakrament święceń|święceń kapłańskich]] w [[1665]] roku [[papież]] [[Aleksander VII]] mianował go honorowym [[prałat]]em cesarza [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] i nadał mu godność [[kanonik]]a w [[Ołomuniec|Ołomuńcu]], a następnie [[wrocław]]skiej [[Kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja we Wrocławiu|kolegiaty Św. Krzyża i św. Bartłomieja]]. W [[1668]] roku został wybrany [[wielki mistrz|wielkim mistrzem]] [[Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą|Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą]]. |
||
Wersja z 19:47, 25 paź 2016
| Arcybiskup Metropolita Praski Prymas Czech | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
16 czerwca 1668 | |
| Sakra biskupia | ||
Jan Bedřich z Valdštejna, znany także jako Johann Friedrich Reichsgraf von Waldstein (ur. 18 sierpnia 1642 w Wiedniu; zm. 3 czerwca 1694 w Duchcovie) – czeski duchowny kościoła katolickiego, biskup ordynariusz hradecki w latach 1668–1675, arcybiskup metropolita praski i prymas Czech od 1675 roku.
Życiorys
Edukacja i początki kariery
Urodził się w 1642 roku jako młodszy syn hrabiego Maximilian z Valdštejna i jego żony Polyxeny z domu Thalenberg. Po śmierci ojca w 1654 roku jego wychowaniem zajął się Ferdinand Arnošt z Valdštejna. Studiował filozofię u jezuitów w Pradze, a następnie teologię w Rzymie, gdzie poznał m.in. Jeana Baptiste Matheya. Jeszcze przed otrzymaniem święceń kapłańskich w 1665 roku papież Aleksander VII mianował go honorowym prałatem cesarza Leopolda I i nadał mu godność kanonika w Ołomuńcu, a następnie wrocławskiej kolegiaty Św. Krzyża i św. Bartłomieja. W 1668 roku został wybrany wielkim mistrzem Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą.
Biskup hradecki
W 1668 roku został wybrany także na biskupa ordynariusza hradeckiego, dzięki poparciu cesarza Leopolda I po przejściu na stolicę prymasowską w Pradze jej dotychczasowego biskupa Matouša Ferdinanda Sobeka z Bílenberka. Z powodu konfliktu z władzami miasta Hradec Králové przebywał poza swoją rezydencją biskupią. Nie otrzymał także prowizji papieskiej na to stanowisko. W 1671 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie został dziekanem dekanatu katedralnego. Dzięki staraniom swojego brata Franciszka, otrzymał przyrzeczenie objęcia biskupstwa wrocławskiego po śmierci Sebastiana von Rostocka. Zbiegło się to w czasie z uzyskaniem prowizji na diecezję hradecką. W marcu 1675 roku został konsekrowany na biskupa w katedrze św. Wita w Pradze.
Arcybiskup praski
Za sprawą swojej wpływowej rodziny został wybrany arcybiskupem metropolitą praskim przez tamtejszą kapitułę katedralną po śmierci abpa Sobeka z Bilenberka 6 maja 1675 roku. Następnie uzyskał zatwierdzenie cesarskie i papieskie, mogąc 14 marca 1676 roku dokonać uroczystego ingresu. Jako arcybiskup praski zmierzał do odnowienia życia religijnego w Czechach oraz do ujednolicenia obrzędów religijnych. W tym celu wydał Proper Bohemiae i Rituale Romano-Pragense. Dosyć istotnym problemem była, będąca skutkiem wojny trzydziestoletniej, mała liczba kapłanów w parafiach, w tym celu sprowadzał on duchownych z ościennych diecezji. Chcąc wzmocnić lokalny patriotyzm starał się szerzyć kult czeskich patronów.
Wspierał budowę barokowych kościołów. Mieszkał w pałacu arcybiskupim na Hradczanach wybudowanym według projektów Jeana Baptiste Matheya.
Posiadacz ziemski i śmierć
W swoich dobrach rodowych w Duchovie finansował budowę miejscowego kościoła oraz sprowadził zakon kapucynów, którzy mieli dokonać rekatolicyzacji miejscowej ludności. Swoich ubogich poddanych wspierał także ekonomicznie.
Prowadził ascetyczne życie umierając w swojej posiadłości w 1694 roku. Przez swoich poddanych uważany był za świętego, ze względu na swoją działalność duszpasterską i społeczną. Został pochowany na Hradczanach w katedrze św. Wita w kaplicy rodowej Valdštejnów.
Bibliografia
- Kurt A. Huber: Erwin Gatz: Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1648–1803. s. 552-554. ISBN 3-428-06763-0. (niem.).
- Bartunek Václav, Pražský arcibiskup Jan Bedřich Valdštejn, Litoměřice 1979.
- Dunot Antiditus, Relatio mortis archiepiscopi Pragensis Iohannis Friderici e comitibus a Waldstein.
- Slavìček Lubomir, „Conte savio“. Jan Bedřich z Valdštejna – mecenáš a podporovatel uměnì, [w:] "Dějiny a současnost XV", 1993, t. 1, s. 13–16.
- Wojtyła Arkadiusz, „Cardinale langravio“ i „Conte savio“ – dygnitarze Rzecy w barokowym Rzymie, [w:] "Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego Nr. 2 (4)", 2007, s. 27–39.
- Havlík Jiří, Spor českého duchovenstva o imunity církve. K politickým aktivitám pražského arcibiskupa Jana Bedřicha z Valdštejna, [w:] "Český časopis historický roč. 107", t. 4, 2009, s. 769-796.
Linki zewnętrzne
| Biskupi prascy (973–1344) |
|
|---|---|
| Arcybiskupi prascy (1344–1471) |
|
| Arcybiskupi prascy (od 1561) |
|
