Alpy Graickie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Podgrupy: źródła/przypisy
→‎Podgrupy: źródła/przypisy
Linia 66: Linia 66:
* środkowe
* środkowe
* zachodnie (z parkiem narodowym ''[[Parc national de la Vanoise]]''<ref name=KSNGbrakFRA>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 138 i 139; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu}}</ref><ref name=KSNGcytat>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii}}{{cytat|Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wydawnictwa_ngs.php | tytuł = Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 69, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Endonim francuski za ''Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii''}}</ref>)
* zachodnie (z parkiem narodowym ''[[Parc national de la Vanoise]]''<ref name=KSNGbrakFRA>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 138 i 139; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu}}</ref><ref name=KSNGcytat>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii}}{{cytat|Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wydawnictwa_ngs.php | tytuł = Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 69, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010 | data dostępu = 2016-11-07| autor = Endonim francuski za ''Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii''}}</ref>)
* wschodnie (z parkiem narodowym ''[[Parco Nazionale del Gran Paradiso]]''<ref name=KSNGbrakITA>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-12| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu}}</ref><ref name=KSNGcytat /><ref>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wydawnictwa_ngs.php | tytuł = Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 254, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010 | data dostępu = 2016-11-12| autor = Endonim francuski za ''Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii''}}</ref>)
* wschodnie (z parkiem narodowym ''[[Parco Nazionale del Gran Paradiso]]''<ref name=KSNGbrakITA>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wpngs.php | tytuł = Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013 | data dostępu = 2016-11-12| autor = Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu}}</ref><ref name=KSNGcytat /><ref>{{cytuj stronę| url = http://ksng.gugik.gov.pl/wydawnictwa_ngs.php | tytuł = Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 254, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010 | data dostępu = 2016-11-12| autor = Endonim włoski za ''Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii''}}</ref>)


Podgrupy:
Podgrupy:

Wersja z 18:48, 12 lis 2016

{{{nazwa}}}
{{{inne nazwy}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Państwo

{{{państwo}}}

Najwyższy szczyt

{{{najwyższy szczyt}}}

Długość

{{{długość}}}

Powierzchnia

{{{powierzchnia}}}

Jednostka dominująca

{{{jednostka dominująca}}}

Sąsiednie pasma

{{{sąsiednie pasma}}}

[[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Mapa pasma górskiego|]]
{{{opis mapy}}}
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Mont Blanc
Aiguille du Midi
Mont Maudit
Dente del Gigante
Mont Dolent
Grandes Jorasses
Grivola
Aiguille du Dru

Alpy Graickie (wł. Alpi Graie, fr. Alpes grées, Alpes graies) – część Alp Zachodnich na granicy Francji (region Rodan-Alpy) i Włoch (Valle d'Aosta i Piemont). Zachodnia część Alp Graickich jest dorzeczem rzeki Isère i jej dopływu rzeki Arc, natomiast wschodnia część leży w dorzeczu Padu (rzeki: Dora Baltea, Orco i Stura di Lanzo). Najwyższym szczytem pasma jest Mont Blanc (4810 m) w Masywie Mont Blanc. Szczyt ten jest też najwyższym szczytem całych Alp.

Topografia

Partizione delle Alpi

Alpi Graie (22) na mapie Alp z podziałem Partizione delle Alpi
Alpi Graie (22) na mapie Alp z podziałem Partizione delle Alpi
Tradycyjny francusko-włoski podział Alp, Partizione delle Alpi, z 1924 (wprowadzony 1926) wymienia Alpy Graickie, jako       Alpi Graie (nr 22).[1]
Alpy Graickie w tej klasyfikacji mają takie same granice, jak wg SOIUSA.[1]
Najwyższym szczytem grupy w granicach pasma wg tego podziału jest Mont Blanc.

Przełęcz Col des Montets oddziela Alpy Graickie od Préalpes de Savoie, przełęcz Col Ferret i rzeka Dora Baltea oddziela je od Alp Pennińskich, przełęcz Colle del Moncenisio oddziela je od Alp Kotyjskich, a rzeka Arc oddziela je od Alp Delfinackich.[1]

SOIUSA

Alpi Graie (7) są grupą (sezione) jednostki dominującej (grande settore) Alpi Nord-occidentali
Alpi Graie (7) są grupą (sezione) jednostki dominującej (grande settore) Alpi Nord-occidentali
Podział Alp SOIUSA podaje nazwę grupy (sezione)       Alpi Graie (Alpes Grées; kod SOIUSA = I/B-7), które są cześcią (grande settore)      Alpi Nord-occidentali (kod SOIUSA = I/B).[1]
Alpy Graickie według tego podziału mają taki sam zasięg, jak w Partizione delle Alpi.[1]
Najwyższym szczytem grupy w tej klasyfikacji jest Mont Blanc.

PWN

Przybliżony zasięg Alp Graickich wg PWN
Przybliżony zasięg Alp Graickich wg PWN
Encyklopedia PWN umieszcza Alpy Graickie między dolinami rzek Isère, Dora Riparia i Dora Baltea, pomiędzy Małą Przełęczą Św. Bernarda na północy a przełęczą Fréjus na południu.[2]
Najwyższym szczytem grupy w tych granicach jest Gran Paradiso (4061 m n.p.m.).[2]

W porównaniu z zasięgiem podawanym przez Partizione delle Alpi i SOIUSA granice grupy wg PWN nie obejmują na północy Masywu Mont Blanc i Massif du Beaufortain, zaś na południu rozszerzają obszar Alp Graickich o część głównego grzbietu wododziałowego Alp Zachodnich między przełęczami Fréjus i Colle del Moncenisio.[2]

Podgrupy

Alpy Graickie zwykle dzieli się na:

Podgrupy:

Najwyższe szczyty:

Najwyżej położone przełęcze:

  • Col de la Brenva (4333 m),
  • Col de Triolet (3691 m),
  • Col d'Argentière (3516 m),
  • Col de la Grande Rousse (3500 m),
  • Col de Talefre (3484 m),
  • Col de Gebroulaz (3470 m),
  • Col de Monel (3428 m),
  • Col de Miage (3376 m),
  • Col du Géant (3371 m),
  • Col du Grand Paradis (3349 m),
  • Col du Charforon (3331 m),
  • Col de Teleccio (3326 m),
  • Col du Chardonnet (3325 m),
  • Col de Lauzon (3301 m),
  • Col du Bouquetin (3300 m),
  • Col St-Grat (3300 m),
  • Col du Tour (3280 m),
  • Fenêtre de Saleinaz (3264 m),
  • Col de l'Herbetet (3257 m),
  • Col du Collerin (3202 m),
  • Col du Grand Etret (3158 m),
  • Col de Bassac (3153 m),
  • Col du Carro (3140 m),
  • Col d'Arbole (3137 m),
  • Col de la Goletta (3120 m),
  • Col de Rhêmes (3101 m),
  • Col de la Grande Casse (3100 m),
  • Col de Sea (3083 m),
  • Col de l'Autaret (3070 m),
  • Col de Girard (3044 m),
  • Col Rosset (3024 m),
  • Col d'Arnas (3014 m).

Turystyka

W Alpach Graickich znajdują się znane ośrodki turystyczne:

Schroniska:

  • Rifugio del Goûter – 3817 m,
  • Rifugio des Cosmiques – 3613 m,
  • Rifugio Torino – 3375 m,
  • Rifugio Quintino Sella – 3363 m,
  • Rifugio del Trient – 3170 m,
  • Rifugio di Tête Rousse – 3167 m,
  • Rifugio Francesco Gonella – 3071 m,
  • Rifugio dei Grands Mulets – 3051 m,
  • Rifugio degli Angeli al Morion – 2916 m,
  • Rifugio Vittorio Raffaele Leonesi – 2909 m,
  • Rifugio Cà d'Asti – 2854 m,
  • Rifugio Gabriele Boccalatte e Mario Piolti – 2803 m,
  • Rifugio Federico Chabod – 2750 m,
  • Rifugio Vittorio Emanuele II – 2732 m,
  • Rifugio Bartolomeo Gastaldi – 2659 m,
  • Rifugio Ernesto Tazzetti – 2642 m,
  • Rifugio Luigi Cibrario – 2616 m,
  • Rifugio città di Chivasso – 2604 m,
  • Rifugio Cesare Dalmazzi al Triolet – 2590 m,
  • Rifugio des Evettes – 2590 m,
  • Rifugio Monzino – 2590 m,
  • Rifugio Vittorio Sella – 2584 m,
  • Rifugio des Conscrits – 2580 m,
  • Rifugio Sogno di Berdzé al Péradzà – 2526 m,
  • Rifugio Arbolle – 2507 m,
  • Rifugio Alberto Deffeyes – 2494 m,
  • Rifugio Pian della Ballotta – 2470 m,
  • Rifugio Gian Federico Benevolo – 2287 m,
  • Rifugio Paolo Daviso – 2280 m,
  • Rifugio Guglielmo Jervis – 2250 m,
  • Rifugio dell'Averole – 2210 m,
  • Rifugio Elisabetta Soldini Montanaro – 2195 m,
  • Rifugio Dondena – 2192 m,
  • Rifugio Città di Ciriè – 1850 m.
  1. Także według Partizione delle Alpi z 1924.
  1. a b c d e Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA). Fioridimontagna.it. [dostęp 2016-11-06]. (wł.).
  2. a b c Portal Wiedzy PWN: Encyklopedia PWN; Geografia; Alpy Graickie. [dostęp 2016-11-06].
  3. a b c d Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 138 i 139; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-11-07].
  4. a b c d e f Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-11-07].

    Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

  5. Endonim francuski za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 69, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2016-11-07].
  6. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 372; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-11-12].
  7. Endonim włoski za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 254, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2016-11-12].
  8. a b Endonim francuski za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 68, Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2016-11-07].

Bibliografia

  • G. Berruto; L. Fornelli, Alpi Graie meridionali, Touring Club Italiano/Club Alpino Italiano, 1980.
  • Alessandro Giorgetta, Alpi Graie centrali, Touring Club Italiano/Club Alpino Italiano,
  • AA VV, Alpi Graie – Da rifugio a rifugio, Touring Club Italiano, 1952.