J. Samuel White: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (5) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1676408
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 78: Linia 78:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
*Zdzisław Kryger: ''Polskie związki z Cowes'', w: Przegląd Morski nr 2(032) z 2010
*Zdzisław Kryger: ''Polskie związki z Cowes'', w: Przegląd Morski nr 2(032) z 2010
*Robert Gardiner (red.): ''Conway's All the World's Fighting Ships: 1906-1921'', US Naval Institute Press, Annapolis, 1985, ISBN 0870219073
*Robert Gardiner (red.): ''Conway's All the World's Fighting Ships: 1906-1921'', US Naval Institute Press, Annapolis, 1985, {{ISBN|0870219073}}
*Roger Chesneau: ''Conway's All the World's Fighting Ships 1922-1946'', Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7
*Roger Chesneau: ''Conway's All the World's Fighting Ships 1922-1946'', Londyn 1992, {{ISBN|0-85177-146-7}}


==Linki zewnętrzne==
==Linki zewnętrzne==

Wersja z 11:52, 11 gru 2016

J. Samuel White − brytyjska stocznia mająca swoją siedzibę we wschodnim Cowes (East Cowes) na wyspie Wight.

Historia

Niszczyciel typu Almirante Lynch dla Chile, w służbie brytyjskiej jako HMS "Botha"
Zbudowany dla Argentyny niszczyciel "Tucumán"
ORP "Grom"

Historia stoczni w Cowes związana jest z rodziną Johna White'a, która zajmowała się wcześniej produkcja stoczniową w Broadstairs Harbour hrabstwie Kent. Na początku XIX wieku jego syn Thomas White (1773–1859) przeniósł się do Cowes, aby zarządzać istniejącą tam od XVII wieku stocznią Naya[1]. W następnych latach rozbudował i powiększył stocznię, położoną na wschodnim brzegu rzeki Medina. Nad projektowaniem jednostek pracowali też jego synowie: Joseph, John i Robert. Thomas zarządzał firmą do 1853, a następnie, do 1860, zarządzał nią syn Josepha, Hamilton White. Do śmierci w 1915 stocznią zarządzał syn Johna, John Samuel White, za którego rządów nastąpił najbardziej dynamiczny rozwój zakładu. Od jego imienia przyjęto ostateczną nazwę stoczni J. Samuel White & Co. Zakładem później zarządzali jego synowie John Lee White i Herbert Samuel White[1].

Stocznia White była zakładem średniej wielkości i specjalizowała się w małych i średnich statkach i okrętach. Nie budowano okrętów większych, od niszczycieli - z wyjątkiem stawiacza min "Abdiel" dla marynarki brytyjskiej wodowanego w 1940[1]. W okresie międzywojennym stocznia nie uzyskiwała licznych zamówień ze strony marynarki brytyjskiej (z 77 typowych niszczycieli serii A-I, White zbudował na zamówienie brytyjskie tylko 5 jednostek), natomiast produkowała niszczyciele na eksport. Eksportowe niszczyciele projektu White były to duże i silne jednostki, jak sześć okrętów typu Almirante Lynch dla Chile, trzy typu Mendoza dla Argentyny, a przede wszystkim dwa polskie niszczyciele typu Grom. Niszczyciele typu Grom były wykorzystywane w przedwojennych publikacjach reklamowych jako "wizytówka" stoczni, będąc jednymi z największych, najszybszych i najsilniej uzbrojonych jednostek tej klasy na świecie, a także największymi okrętami zbudowanymi do tamtej pory w tej stoczni.

Więcej zamówień ze strony marynarki brytyjskiej na niszczyciele i mniejsze jednostki stocznia otrzymała w związku z intensyfikacją budowy okrętów tuż przed wojną i w jej trakcie.

Ostatnią jednostką zbudowaną dla marynarki brytyjskiej była fregata HMS "Arethusa" ukończona w 1965. W tym roku, w związku z generalnym kryzysem brytyjskiej branży stoczniowej, stocznia zakończyła produkcję statków. Kontynuowała natomiast produkcję turbin parowych, urządzeń klimatyzacyjnych i innych podzespołów. W 1972 została zakupiona przez American Company Elliot Turbomachinery Ltd, lecz w 1982 ponownie została wystawiona na sprzedaż, po czym sprzedana w częściach[1].

Największymi jednostkami cywilnymi zbudowanymi przez stocznię były dwa promy pasażerskie "Caesarea" i "Sarnia" z 1960 roku dla Kolei Brytyjskich (4174 BRT)[2][1].

Ciekawostką jest, że aż dwa niszczyciele zbudowane przez stocznię White zostały zachowane jako okręty-muzea - "Błyskawica" i HMS "Cavalier" (jako jedyny niszczyciel brytyjskiej budowy zachowany w Wielkiej Brytanii).

Jednostki

Bardziej znane statki i okręty zbudowane przez White (w nawiasach daty wodowania):

  1. a b c d e Z. Kryger, Polskie..., s.59-60
  2. Caesarea - Sarnia [dostęp 18-3-2011]

Bibliografia

  • Zdzisław Kryger: Polskie związki z Cowes, w: Przegląd Morski nr 2(032) z 2010
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World's Fighting Ships: 1906-1921, US Naval Institute Press, Annapolis, 1985, ISBN 0-87021-907-3
  • Roger Chesneau: Conway's All the World's Fighting Ships 1922-1946, Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7

Linki zewnętrzne