Federica Mogherini: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
kat. |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
[[Kategoria:Politycy Demokratów Lewicy]] |
[[Kategoria:Politycy Demokratów Lewicy]] |
||
[[Kategoria:Politycy Partii Demokratycznej (Włochy)]] |
[[Kategoria:Politycy Partii Demokratycznej (Włochy)]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Włoskiej]] |
||
[[Kategoria:Włoscy parlamentarzyści (od 1946)]] |
[[Kategoria:Włoscy parlamentarzyści (od 1946)]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1973]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1973]] |
||
Wersja z 23:40, 12 gru 2016
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa | |
| Okres |
od 1 listopada 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 22 lutego 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Federica Mogherini (ur. 16 czerwca 1973 w Rzymie[1]) – włoska polityk, działaczka partyjna i politolog, parlamentarzystka, w 2014 minister spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego, następnie wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.
Życiorys
W 1988 zapisała się do młodzieżówki partii komunistycznej. Ukończyła studia z zakresu politologii na Uniwersytecie La Sapienza i Uniwersytecie w Aix-en-Provence. W 1994 uzyskała magisterium na podstawie pracy poświęconej islamizmowi. Była stypendystką German Marshall Fund[2].
Od 2001 była etatową działaczką partyjną Demokratów Lewicy i następnie współtworzonej przez to ugrupowanie Partii Demokratycznej. Od 2003 w departamencie spraw zagranicznych swojego ugrupowania odpowiadała za kwestie związane z Irakiem, Afganistanem i Bliskim Wschodem[3]. W 2007 dołączyła do kierowniczych gremiów Partii Demokratycznej[2].
Do Izby Deputowanych po raz pierwszy została wybrana w wyniku wyborów w 2008. W parlamencie zajmowała się polityką unijną i zagraniczną[2]. W 2009 została sekretarzem PD odpowiedzialnym za równouprawnienie[3]. W 2013 uzyskała poselską reelekcję na XVII kadencję[1].
21 lutego 2014 kandydat na premiera Matteo Renzi ogłosił jej nominację na urząd ministra spraw zagranicznych[4]. 30 sierpnia tego samego roku uzyskała nominację na wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa[2]. Rozpoczęła urzędowanie 1 listopada 2014, odchodząc dzień wcześniej z włoskiego rządu.
Życie prywatne
Jej ojcem był filmowiec Flavio Mogherini. Federica Mogherini jest mężatką, ma dwie córki. Mówi biegle po angielsku i francusku[2].
- ↑ a b Federica Mogherini na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ a b c d e Tomasz Bielecki: Nie taka Mogherini straszna, jak ją malują. wyborcza.pl, 2 września 2014. [dostęp 2014-09-02].
- ↑ a b Federica Mogherini. corriere.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
