Szwaby Niżne: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 01:17, 31 gru 2016

Szwaby Niżne (słow. Nižne Šváby, niem. Unterschwaben, Sublechnitz, węg. Alsólehnic/Sublehnic) – dawniej samodzielna miejscowość słowacka; w 1948, wraz z również dawniej oddzielną Śmierdzonką, przyłączona została do Czerwonego Klasztoru i dzisiaj stanowi jego część. Rozłożona jest nad Dunajcem, naprzeciwko Sromowiec Niżnich, na wysokości około 450 m n.p.m. Po jej południowej stronie wznosi się zalesiony wierch Węgliska (Uhliská, 600 m n.p.m.) należący do Magury Spiskiej.

Wieś założona została w 1550 i zarządzana była przez zakonników z Czerwonego Klasztoru. Po kasacji tegoż zakonu przez austriackie władze w 1787 sprowadzeni tutaj zostali niemieccy koloniści z Wirtembergii, zaś miejscowość przyłączono administracyjnie do sąsiedniej Lechnicy. W 1913 wśród 85 mieszkańców Szwabów Niżnych 35 było ewangelikami. Pozostałością po nich jest poewangelicki kościółek z 1880 z niewielką wieżą dobudowaną w 1900. Podczas pożaru w 1917 zabudowania osady spłonęły. Wielu jej mężczyzn pracowało jako flisacy obsługujący spływ Dunajcem. W spływie tym w 1942 wziął udział gubernator krakowskiego dystryktu Otton Wächter, z tej okazji 11 mieszkających tutaj rodzin niemieckich i 30 słowackich urządziło dla niego wielkie przyjęcie. W 1945 przez 2 dni zatrzymał się w miejscowości front i uległa ona znacznemu zniszczeniu w wyniku ostrzału. Rodziny niemieckie opuściły miejscowość wraz z armią niemiecką. Po wojnie zmieniono nazwę miejscowości, w 1954 utworzono rolniczą spółdzielnię produkcyjną.

Obecnie źródłem dochodu ludności jest nie tylko spółdzielnia produkcyjna, ale również turystyka, obsługa spływu Dunajcem i przygraniczny handel. Osada ma ładną zabudowę. Masowo przybywają tutaj turyści polscy, szczególnie po wybudowaniu w 2006 kładki przez Dunajec dla pieszych i rowerzystów. Słynna jest panorama widokowa na Trzy Korony i inne szczyty Pienin. Przy drodze nad Dunajcem istnieje pole namiotowe i przystań flisacka. Na Węgliskach czynny jest zimą wyciąg narciarski. Ze Szczawnicą osada połączona jest Drogą Pienińską – pieszo rowerowym szlakiem wzdłuż Przełomu Dunajca (zakaz wjazdu pojazdów).

Bibliografia

Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.
Pieniny. Mapa turystyczna 1:25 000. Piwniczna: Agencja Wydawnicza „Wit” s.c. ISBN 978-83-907671-3-9.

[a-1] Kursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie.

[A]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:Červený Kláštor 2007 - Trzy Korony - Kładka.JPG|thumb|250px|Widok na Trzy Korony i kładkę na Dunajcu]]
-'''Szwaby Niżne''' (słow. ''Nižne Šváby'', niem. ''Unterschwaben'', ''Sublechnitz'', węg. ''Alsólehnic/Sublehnic'') – dawniej samodzielna miejscowość słowacka; w 1948, wraz z również dawniej oddzielną [[Śmierdzonka|Śmierdzonką]], przyłączona została do [[Czerwony Klasztor|Czerwonego Klasztoru]] i dzisiaj stanowi jego część. Rozłożona jest nad [[Dunajec|Dunajcem]], naprzeciwko [[Sromowce Niżne|Sromowiec Niżnich]], na wysokości około 450 m n.p.m. Po jej południowej stronie wznosi się zalesiony wierch [[Węgliska (Magura Spiska)|Węgliska]] (''Uhliská'', 600 m n.p.m.) należący do [[Magura Spiska|Magury Spiskiej]].
+'''Szwaby Niżne''' (słow. ''Nižne Šváby'', niem. ''Unterschwaben'', ''Sublechnitz'', węg. ''Alsólehnic/Sublehnic'') – dawniej samodzielna miejscowość słowacka; w 1948, wraz z również dawniej oddzielną [[Śmierdzonka|Śmierdzonką]], przyłączona została do [[Czerwony Klasztor (miejscowość)|Czerwonego Klasztoru]] i dzisiaj stanowi jego część. Rozłożona jest nad [[Dunajec|Dunajcem]], naprzeciwko [[Sromowce Niżne|Sromowiec Niżnich]], na wysokości około 450 m n.p.m. Po jej południowej stronie wznosi się zalesiony wierch [[Węgliska (Magura Spiska)|Węgliska]] (''Uhliská'', 600 m n.p.m.) należący do [[Magura Spiska|Magury Spiskiej]].
-Wieś założona została w 1550 i zarządzana była przez zakonników z [[Czerwony Klasztor (klasztor)|Czerwonego Klasztoru]]. Po kasacji tegoż zakonu przez austriackie władze w 1787 sprowadzeni tutaj zostali niemieccy koloniści z [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zaś miejscowość przyłączono administracyjnie do sąsiedniej [[Lechnica|Lechnicy]]. W 1913 wśród 85 mieszkańców Szwabów Niżnych 35 było ewangelikami. Pozostałością po nich jest poewangelicki kościółek z 1880 z niewielką wieżą dobudowaną w 1900. Podczas pożaru w 1917 zabudowania osady spłonęły. Wielu jej mężczyzn pracowało jako flisacy obsługujący spływ Dunajcem. W spływie tym w 1942 wziął udział gubernator krakowskiego dystryktu Otton Wächter, z tej okazji 11 mieszkających tutaj rodzin niemieckich i 30 słowackich urządziło dla niego wielkie przyjęcie. W 1945 przez 2 dni zatrzymał się w miejscowości front i uległa ona znacznemu zniszczeniu w wyniku ostrzału. Rodziny niemieckie opuściły miejscowość wraz z armią niemiecką. Po wojnie zmieniono nazwę miejscowości, w 1954 utworzono rolniczą spółdzielnię produkcyjną.
+Wieś założona została w 1550 i zarządzana była przez zakonników z [[Czerwony Klasztor (Słowacja)|Czerwonego Klasztoru]]. Po kasacji tegoż zakonu przez austriackie władze w 1787 sprowadzeni tutaj zostali niemieccy koloniści z [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zaś miejscowość przyłączono administracyjnie do sąsiedniej [[Lechnica|Lechnicy]]. W 1913 wśród 85 mieszkańców Szwabów Niżnych 35 było ewangelikami. Pozostałością po nich jest poewangelicki kościółek z 1880 z niewielką wieżą dobudowaną w 1900. Podczas pożaru w 1917 zabudowania osady spłonęły. Wielu jej mężczyzn pracowało jako flisacy obsługujący spływ Dunajcem. W spływie tym w 1942 wziął udział gubernator krakowskiego dystryktu Otton Wächter, z tej okazji 11 mieszkających tutaj rodzin niemieckich i 30 słowackich urządziło dla niego wielkie przyjęcie. W 1945 przez 2 dni zatrzymał się w miejscowości front i uległa ona znacznemu zniszczeniu w wyniku ostrzału. Rodziny niemieckie opuściły miejscowość wraz z armią niemiecką. Po wojnie zmieniono nazwę miejscowości, w 1954 utworzono rolniczą spółdzielnię produkcyjną.
 Obecnie źródłem dochodu ludności jest nie tylko spółdzielnia produkcyjna, ale również turystyka, obsługa spływu Dunajcem i przygraniczny handel. Osada ma ładną zabudowę. Masowo przybywają tutaj turyści polscy, szczególnie po wybudowaniu w 2006 kładki przez Dunajec dla pieszych i rowerzystów. Słynna jest panorama widokowa na [[Trzy Korony (szczyt)|Trzy Korony]] i inne szczyty Pienin. Przy drodze nad Dunajcem istnieje pole namiotowe i przystań flisacka. Na Węgliskach czynny jest zimą wyciąg narciarski. Ze [[Szczawnica|Szczawnicą]] osada połączona jest [[Droga Pienińska|Drogą Pienińską]] – pieszo rowerowym szlakiem wzdłuż [[Przełom Dunajca|Przełomu Dunajca]] (zakaz wjazdu pojazdów).