ARA San Luis (1973)

ARA San Luis (S-32)

{{{opis grafiki}}}
Klasa	okręt podwodny
Typ	209/1200
Oznaczenie NATO	{{{oznaczenie NATO}}}
Historia
Stocznia	HDW
Początek budowy	{{{początek budowy}}}
Wodowanie	1973
Armada de la República Argentina
Wejście do służby	1974
Wycofanie ze służby	1997
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1140 ton 1248 ton
Długość	64,4 metra
Szerokość	6,5 metra
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	10 węzłów 17,5 węzła
Zasięg	8000 Mm @ 10 węzłów (chrapy) 400 Mm @ 4 węzły (zanurzenie)
Uzbrojenie
14 torped
Wyrzutnie torpedowe	8 x torpedowe 533 mm (dziób)
Załoga	31 oficerów i marynarzy

{{Okręt infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | oznaczenie NATO = | początek budowy = | opis grafiki = Nieznane pola: "podpis grafiki", "rozpoczęcie budowy" oraz "kod NATO".

ARA San Luis (S-32) – argentyński okręt podwodny typu 209/1200 konstrukcji niemieckiej "San Luis" był reprezentantem opracowanego w Niemczech typu okrętów podwodnych, który odniósł największy sukces eksportowy spośród wszystkich powojennych konstrukcji zachodnich. Opracowany w Ingenieur Kontor Lübeck (IKL) typ 209 był też najbardziej udanym do tej pory niemieckim typem okrętów podwodnych przeznaczonych na eksport. "San Luis" reprezentował rodzinę "1200" okrętów typu 209. Wybudowany na zamówienie Argentyny w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft, został zwodowany 6 kwietnia 1973 roku, zakończył swą służbę w roku 1997. W czasie służby we flocie Argentyny, wziął między innymi udział w argentyńsko-brytyjskim konflikcie o Falklandy, w trakcie którego był jednym z dwóch argentyńskich okrętów podwodnych prowadzących operacje podwodne.

Konflikt falklandzki

"San Luis" wyszedł na patrol w drugim tygodniu kwietnia 1982 roku. Jego rejonem operacyjnym był obszar na północ od Falklandów, gdzie miał atakować okręty brytyjskie według zasad ustalonych przez obowiązujące go zasady użycia broni (rules of engagement – RoE). W trakcie tego patrolu, okręt przeprowadził trzy ataki torpedowe, dwa z użyciem przeznaczonych do ataku na jednostki nawodne niemieckich torped SST-4 oraz jeden atak przy użyciu amerykańskiej torpedy przeciwpodwodnej Mark 37. Celem pierwszych ataków przeprowadzonych 1 maja 1982 roku były średniej wielkości jednostki brytyjskie wyposażone w helikoptery ZOP fregata rakietowa typu 22 HMS „Brilliant” (F90) oraz fregata typu 12 HMS „Yarmouth” (F101). Oba ataki nie przyniosły powodzenia, a okręty brytyjskie przypuściły trwający 20 godzin kontratak za pomocą bomb głębinowych oraz co najmniej jednej torpedy. Drugi atak argentyńskiego okrętu, którego celem był okręt podwodny, został przeprowadzony 8 maja. 12 minut po odpaleniu przeciwpodwodnej torpedy Mk.37, z kierunku celu słyszalny był odgłos eksplozji, jednakże Wielka Brytania nigdy nie potwierdziła straty okrętu podwodnego, toteż przypuszcza się że torpeda mogła eksplodować uderzając w dno. Ostatni atak miał miejsce 10 maja – podobnie jak poprzednie przeprowadzony został bez użycia peryskopu. Jego celami były fregaty rakietowe typu 21: HMS "Arrow" (F173) i "Alacrity" (F174), przy czym atak na każdy z okrętów nastąpił przy użyciu jednej torpedy na jeden cel. Podobnie jak poprzednie, także ten atak nie przyniósł sukcesu, mimo że na atakującym okręcie usłyszano niewielką eksplozję z kierunku celu 6 minut po odpaleniu torpedy. Co istotne, po wciągnięciu przez "Arrow" jej holowanej przynęty przeciwtorpedowej okazało się, że urządzenie jest zniszczone. Zostało to uznane za dowód, iż brytyjska pułapka zadziałała i zwiodła układ naprowadzania torpedy SST-4. Atak na drugi okręt brytyjski został przeprowadzony w sytuacji szybko zwiększającej się odległości między "San Luis" a celem, w związku z czym przyczyną jego bezskuteczności było prawdopodobnie wyjście "Alacrity" poza zasięg torpedy.

Bibliografia

• Steven R. Harper, USN: Submarine Operations During Falklands War. Naval War College, Newport, 17 czerwca 1994. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85109-563-2.brak strony w książce