Korneliusz (Jakobs): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
m lit.
Linia 64: Linia 64:
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej<ref name="pat" />. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w [[Monaster Pskowsko-Pieczerski|Monasterze Pskowsko-Pieczerskim]] przed jego namiestnikiem archimandrytą [[Paweł (Ponomariow), egzarcha Białorusi|Pawłem]]<ref name="pravmir" />. 6 września 1990 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]]. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie|soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie]] z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksego II]], metropolity Helsinek [[Tichon (Tajakka)|Tichona]] ([[Fiński Kościół Prawosławny]]), biskupa tambowskiego i miczurińskiego [[Eugeniusz (Żdan)|Eugeniusza]], biskupa podolskiego [[Wiktor (Olejnik)|Wiktora]] oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego [[Lew (Cerpicki)|Lwa]]. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity<ref name="pat" />.
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej<ref name="pat" />. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w [[Monaster Pskowsko-Pieczerski|Monasterze Pskowsko-Pieczerskim]] przed jego namiestnikiem archimandrytą [[Paweł (Ponomariow), egzarcha Białorusi|Pawłem]]<ref name="pravmir" />. 6 września 1990 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]]. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie|soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie]] z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksego II]], metropolity Helsinek [[Tichon (Tajakka)|Tichona]] ([[Fiński Kościół Prawosławny]]), biskupa tambowskiego i miczurińskiego [[Eugeniusz (Żdan)|Eugeniusza]], biskupa podolskiego [[Wiktor (Olejnik)|Wiktora]] oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego [[Lew (Cerpicki)|Lwa]]. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity<ref name="pat" />.


Autor autobiografii ''O mojej puti''<ref name="pravmir">[http://www.pravmir.ru/o-moem-puti/ О моем пути].</ref>.
Autor autobiografii ''O mojem puti''<ref name="pravmir">[http://www.pravmir.ru/o-moem-puti/ О моем пути].</ref>.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 23:22, 15 lut 2017

Korneliusz
Wiaczesław Jakobs
metropolita talliński i całej Estonii
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1924
Tallinn

Data śmierci

19 kwietnia 2018

Miejsce pochówku

Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie

metropolita talliński i całej Estonii
Okres sprawowania

od 2000

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia tallińska

Śluby zakonne

21 sierpnia 1990

Diakonat

19 sierpnia 1945

Prezbiterat

8 lutego 1948

Nominacja biskupia

20 czerwca 1990

Chirotonia biskupia

15 września 1990

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 września 1990

Miejscowość

Tallinn

Miejsce

Sobór św. Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Aleksy II

Współkonsekratorzy

Tichon (Tajakka), Eugeniusz (Żdan), Wiktor (Pjankow), Lew (Cerpicki)

Korneliusz, imię świeckie Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie) – zwierzchnik samorządnego Estońskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Jest synem Wasilija Jakobsa, szlachcica i wojskowego, pułkownika Białej Armii, który emigrował do Estonii razem z rozbitymi oddziałami gen. Nikołaja Judenicza. Matka przyszłego hierarchy, Tatiana Leonidowna Jepinatjewa, pochodziła z kupieckiej rosyjskiej rodziny z Tallinna[1]. Został ochrzczony w cerkwi św. Mikołaja w Tallinnie. Edukację zdobył w rosyjskiej szkole w Tallinnie przy cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej, zaangażował się wówczas w życie miejscowej parafii jako lektor, psalmista i dzwonnik. Był również hipodiakonem arcybiskupa narewskiego Pawła[1]. W 1943 ukończył gimnazjum[2]. W 1945 razem z arcybiskupem tallińskim i całej Estonii Pawłem uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1].

15 lipca 1945 ożenił się z Tatianą Sołowjewą. W małżeństwie tym przyszły na świat dwie córki[1]. 19 sierpnia tego samego roku arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł wyświęcił go na diakona. Służył w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Tallinnie. 8 lutego 1948 nowy arcybiskup talliński Izydor udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haaapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957[2].

27 lutego 1957 został aresztowany za „szkalowanie władzy radzieckiej” i przechowywanie literatury o treści antyradzieckiej. Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Tallinnie–Nõmme. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych[2].

W 1974 zmarła jego żona[1].

20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[2]. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim przed jego namiestnikiem archimandrytą Pawłem[1]. 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity[2].

Autor autobiografii O mojem puti[1].

Szablon:Władca