Michał Czartoryski (dominikanin): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Święty infobox}} |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Święty infobox |
{{Święty infobox |
||
| |
|rodzaj = Błogosławiony |
||
| |
|imię = Michał Czartoryski |
||
|imię oryginalne = Jan Franciszek Czartoryski |
|||
⚫ | |||
| |
|tytuły = [[męczennik]] |
||
| |
|grafika = Michal czartoryski.jpg |
||
| |
|podpis grafiki = |
||
| |
|data urodzenia = [[19 lutego]] [[1897]] |
||
| |
|miejsce urodzenia = [[Pełkinie]] |
||
| |
|data śmierci = [[6 września]] [[1944]] |
||
| |
|miejsce śmierci = [[Warszawa]] |
||
|kościół = [[kościół katolicki]] |
|||
| |
|data beatyfikacji = [[13 czerwca]] [[1999]] |
||
| Miejsce_beatyfikacji = [[Warszawa]] |
|||
|miejsce beatyfikacji = [[Warszawa]] |
|||
| |
|beatyfikujący = [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] |
||
| Data_kanonizacji = |
|||
|data kanonizacji = |
|||
| Miejsce_kanonizacji = |
|||
| |
|miejsce kanonizacji = |
||
| |
|kanonizujący = |
||
| |
|wspomnienie = [[6 września]] |
||
| |
|atrybuty = |
||
|patron = [[Jarosław]]ia i chorych na oczy |
|||
| |
|miejsce kultu = |
||
| |
|faksymile = |
||
| |
|opis faksymilie = |
||
⚫ | |||
|wikiźródła = |
|||
|wikicytaty = |
|||
}} |
}} |
||
{{Duchowny infobox |
{{Duchowny infobox |
Wersja z 14:34, 3 mar 2017
męczennik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Beatyfikacja | |
Wspomnienie | |
Patron |
Jarosławia i chorych na oczy |
prezbiter | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
magister w klasztorze na Służewie | |
Okres sprawowania |
1944 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne | |
Prezbiterat | |
Odznaczenia | |
Michał Czartoryski OP, właściwie Jan Franciszek książę Czartoryski (ur. 19 lutego 1897 w Pełkiniach, zm. 6 września 1944 w Warszawie) – błogosławiony i męczennik Kościoła katolickiego, był polskim księciem, duchownym katolickim, dominikaninem, wychowawcą studentów, inżynierem architektury. W czasie powstania warszawskiego, będąc kapelanem Armii Krajowej, został rozstrzelany przez Niemców w szpitalu wraz z ciężko rannymi.
Życiorys
Pochodzenie i młodość
Był prawnukiem Konstantego Adama (1774-1860), wnukiem Jerzego (1828-1912), synem Witolda (1864-1945) i Jadwigi z domu Dzieduszyckiej herbu Sas (1867-1941, córka Włodzimierza Dzieduszyckiego). Jego rodzeństwem byli Maria (1890-1981, po mężu Korwin-Krasińska), Anna (1891-1951), Kazimierz (1892-1936), Jerzy (1894-1969), Włodzimierz (1895-1975), Roman (1898-1958), Stanisław (1902-1982), Elżbieta (ur. , zm. 1904), Adam (1906-1998), Witold (1908-1945), Piotr (1909-1993). Na chrzcie nadano mu imiona: Jan Franciszek. Pierwsze nauki pobierał w domu, a następne w prywatnej szkole w Starej Wsi pod Warszawą.
Po zdaniu matury studiował na Politechnice Lwowskiej, uzyskując tytuł inżyniera architekta. Brał udział w obronie Lwowa, odznaczony za męstwo Krzyżem Walecznych. Oddelegowany przez władze wojskowe brał udział w plebiscycie na Górnym Śląsku.
Kapłaństwo
W 1927 r. wstąpił w Krakowie do zakonu dominikanów, gdzie przyjął imię Michał. Śluby zakonne złożył 25 września 1928 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1931 roku w Jarosławiu. Jako architekt współdziałał w budowie klasztoru dominikańskiego w Warszawie na Służewie w latach 1937–1939. W zakonie pełnił różne funkcje, między innymi magistra nowicjatu, pomagając w formacji młodym zakonnikom.
Udział w powstaniu warszawskim i męczeńska śmierć
1 sierpnia 1944, wczesnym popołudniem, wybrał się do okulisty na Powiślu, gdzie zastał go wybuch powstania warszawskiego. Następnego dnia zgłosił się jako kapelan do walczącego na Powiślu III Zgrupowania „Konrad” AK. 6 września 1944, po upadku tej dzielnicy, nie wycofał się z powstańczymi oddziałami, nie skorzystał z możliwości ukrycia się przed Niemcami w stroju sanitariusza, jak mu zaproponowano, lecz pozostał do końca, jako jedyny z personelu szpitalnego, z grupą ciężko rannych powstańców i cywilów w piwnicach firmy Alfa-Laval. O. Michał Czartoryski uważał, że pozostawionych chorych nie może opuścić i tylko przy nich jest jego miejsce. Pół godziny po ewakuacji obsługi powstańczego szpitala Niemcy rozstrzelali w piwnicach lazaretu pozostałych tam chorych i razem z nimi o. Michała, który do końca wspierał duchowo rannych. Wywleczone z piwnicy ciała spalono na pobliskiej barykadzie. Rok później przeprowadzono ekshumację, w celu przeniesienia ich do wspólnego grobu dla powstańców. Ciała o. Michała Czartoryskiego jednak nie zidentyfikowano.
Proces beatyfikacyjny
Proces informacyjny został zakończony przed Metropolitalnym Trybunałem Rogatoryjnym w Warszawie dnia 29 stycznia 1993 roku. Beatyfikowany 13 czerwca 1999 w gronie 108 męczenników w Warszawie przez Jana Pawła II.
Zobacz też
- beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
- polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej
- polscy święci i błogosławieni
Bibliografia
- Jan Grzegorczyk: O bogatym młodzieńcu, który nie odszedł zasmucony. Bł. Michał Czartoryski (1897-1944). Kraków: Wydawnictwo Znak, 2007, s. 128. ISBN 978-83-240-0791-2. (pol.).
- Aleksander Kopiński: Książę i żebrak. Błogosławiony ojciec Michał Czartoryski OP. W: Grzegorz Górny, Aleksander Kopiński: Gdy zaczniemy walczyć miłością... Portrety kapelanów powstania warszawskiego. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2004, s. 330. ISBN 978-83-920-3032-4. (pol.).
- Jan Franciszek Czartoryski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-06-21].
Linki zewnętrzne
- Absolwenci Politechniki Lwowskiej
- 108 błogosławionych polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- Czartoryscy herbu Pogoń Litewska
- Polscy prezbiterzy dominikańscy
- Polscy architekci
- Ludzie związani z Jarosławiem
- Ludzie związani ze Śląskiem
- Orlęta lwowskie
- Kapelani Armii Krajowej
- Kapelani powstania warszawskiego
- Ofiary zbrodni niemieckich w powstaniu warszawskim 1944
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1944