Ulica prez. Gabriela Narutowicza w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami

prez. Gabriela Narutowicza
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
	; {{{opis zdjęcia}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Długość	2,9 km
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie Łodzi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 01:09, 5 mar 2017

Ulica prez. Gabriela Narutowicza w Łodzi – łódzka ulica mająca 2900 metrów długości, łączy ulicę Piotrkowską z ulicą Konstytucyjną.

Historia

Ulica ta znana jest co najmniej od 1830 roku pod nazwą Dzielna. Przyczyną nadania takiej nazwy było „rozdzielanie” przez obecną ulicę Narutowicza wytyczonego w 1823 roku Nowego Miasta od położonej dalej na południe osady dla prządków^[1]. W latach 1915–1918 używano również niemieckiej nazwy Bahnstrasse, a od 1918 w użyciu była nazwa Dzielna^[2]. W roku 1924 ulicy nadano imię prezydenta Gabriela Narutowicza^[1]. W latach 1940–1945 ulica nosiła imię Schlageterstrasse^[2], na cześć Alberta Schlagetera, członka bojówek nazistowskich rozstrzelanego w 1923 roku)^{[potrzebny przypis]}. Po wojnie przywrócono ulicy imię Gabriela Narutowicza.

Od 1869 roku ul. Dzielną oświetlało 20 latarni gazowych. W 1913 roku została już oświetlona lampami elektrycznymi. W latach 1916–1917 ułożono na niej bruk drewniany. W roku 1931 roku na odcinku od ul. Piotrkowskiej do ul. Skwerowej (dziś – ul. POW) stała się aleją spacerową. Zabroniono na niej ruchu wozów, samochodów ciężarowych i wózków ręcznych. Do 1938 wszystkie kamienice podłączono do kanalizacji.

Po 1945 wyburzono południową pierzeję ulicy między ulicami Kilińskiego a Sienkiewicza – pozostaje ona niezagospodarowana do dziś.

Ważniejsze obiekty

Zabytki

pałac miejski – ul. Narutowicza 1
kamienica braci Auerbachów – ul. Narutowicza 32
hotel Polonia Palast – ul. Narutowicza 38
kamienica Rachmila Lipszyca – ul. Narutowicza 44
budynek Pocztowej Kasy Oszczędności – ul. Narutowicza 45
kamienica (znajduje się w niej m.in. kancelaria prawosławnej diecezji łódzko-poznańskiej) – ul. Narutowicza 46
Willa Gustawa Schreera – ul. Narutowicza 48
Willa Jezajasza Kestenberga – ul. Narutowicza 59
Collegium Anatomicum – ul. Narutowicza 60
Szkoła Zgromadzenia Kupców – ul. Narutowicza 68
park im. Stanisława Staszica
park im. Jana Matejki

Inne

Obecnie nieistniejące

↑ ^a ^b Dariusz Kędzierski: Ulice Łodzi. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2009, s. 85. ISBN 978-83-61253-45-7.
↑ ^a ^b Narutowicza Gabriela. [w:] Baza: Ulice Łodzi [on-line]. WiMBP w Łodzi. [dostęp 2012-10-09].

[ulice_Łodzi-1] Dariusz Kędzierski: Ulice Łodzi. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2009, s. 85. ISBN 978-83-61253-45-7.

[bu-2] Narutowicza Gabriela. [w:] Baza: Ulice Łodzi [on-line]. WiMBP w Łodzi. [dostęp 2012-10-09].

[1]

[2]

@@ Linia 61: / Linia 61: @@
 * kamienica (znajduje się w niej m.in. kancelaria [[prawosławie|prawosławnej]] [[diecezja łódzko-poznańska|diecezji łódzko-poznańskiej]]) – ul. Narutowicza 46
 * [[Willa Gustawa Schreera]] – ul. Narutowicza 48
-* Willa Marii Lange – ul. Narutowicza 59
+* [[Willa Jezajasza Kestenberga]] – ul. Narutowicza 59
 * [[Collegium Anatomicum w Łodzi|Collegium Anatomicum]] – ul. Narutowicza 60
 * [[Szkoła Zgromadzenia Kupców w Łodzi|Szkoła Zgromadzenia Kupców]] – ul. Narutowicza 68