Hans Biebow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Życiorys: int. |
m poprawiam przekierowania |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W kwietniu 1940, po utworzeniu [[Żydzi|żydowskiego]] getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie (''Stadtverwaltung Litzmannstadt''), które w październiku 1940 przekształcono w „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). W szczytowym okresie pracowało w nim 250 niemieckich urzędników. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – [[Chaim Rumkowski|Chaimem Mordechajem Rumkowskim]]. |
W kwietniu 1940, po utworzeniu [[Żydzi|żydowskiego]] getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie (''Stadtverwaltung Litzmannstadt''), które w październiku 1940 przekształcono w „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). W szczytowym okresie pracowało w nim 250 niemieckich urzędników. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – [[Chaim Rumkowski|Chaimem Mordechajem Rumkowskim]]. |
||
Będąc szefem niemieckiej administracji łódzkiego getta, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W [[Pabianice|Pabianicach]] wybudował specjalne magazyny w których składowano mienie pomordowanych ofiar [[ |
Będąc szefem niemieckiej administracji łódzkiego getta, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W [[Pabianice|Pabianicach]] wybudował specjalne magazyny w których składowano mienie pomordowanych ofiar [[Obóz zagłady w Chełmnie nad Nerem|obozu zagłady Kulmhof]] (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do [[Niemcy|Niemiec]], a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z [[Schutzstaffel|SS]] obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne). |
||
Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]] (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich. |
Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]] (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich. |
||
Wersja z 23:40, 6 maj 2017
Hans Biebow (ur. 1902 w Bremie, zm. 23 czerwca 1947 w Łodzi) – niemiecki zbrodniarz wojenny, członek NSDAP i szef niemieckiej cywilnej administracji łódzkiego getta. Przed wojną bremeński handlarz kawą.
Życiorys
W kwietniu 1940, po utworzeniu żydowskiego getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie (Stadtverwaltung Litzmannstadt), które w październiku 1940 przekształcono w „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). W szczytowym okresie pracowało w nim 250 niemieckich urzędników. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – Chaimem Mordechajem Rumkowskim.
Będąc szefem niemieckiej administracji łódzkiego getta, doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W Pabianicach wybudował specjalne magazyny w których składowano mienie pomordowanych ofiar obozu zagłady Kulmhof (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do Niemiec, a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z SS obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne).
Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i Auschwitz (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich.
Został aresztowany w styczniu 1946 w Niemczech[1], w angielskiej strefie okupacyjnej, a następnie wydany (ok. połowy 1946) władzom polskim. Najpierw osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie, został przewieziony do Łodzi (do więzienia przy ul. S. Sterlinga 16)[2] i postawiony przed Sądem Okręgowym. Po prawie tygodniowej rozprawie 30 kwietnia 1947 uznany jego wyrokiem za winnego zbrodni ludobójstwa i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w nieistniejącym już dziś więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16 w Łodzi, 23 czerwca 1947[3]. Jego zwłoki przekazano Collegium Anatomicum Uniwersytetu Łódzkiego dla nauki anatomii przez studentów medycyny.
- ↑ Biboff [tu mylna pisownia] aresztowany. Czeka go zasłużony stryk.; [w:} "Express Ilustrowany" (Łódź), 1.02.1946, nr 16, s. 1.
- ↑ Biebow na Sterlinga. Kat łódzkiego ghetta oczekuje procesu [w:] „Express Ilustrowany”, 14 VIII 1946, nr 206, s. 3.); porównaj: [L.M. Bart.], Jak sprowadzono zbrodniarzy hitlerowskich do Polski. Dzieło Misji Wojskowej do Badania Zbrodni Wojennych [w:] „Polska Zbrojna”, 31 V 1946, nr 129, s. 5.
- ↑ Abramowicz Sławomir: Odpowiedzialność za zbrodnie popełnione na Żydach w łódzkiem [w:] Getto w Łodzi, 1940–1944. Materiały z sesji naukowej – 9 VIII 1984. Łódź, 1988, s. 133-134.
Bibliografia
- Proces Hansa Biebowa. Zagłada getta łódzkiego (akta i stenogramy sądowe). Oprac. Jerzy Lewiński. Wyd. 1: Warszawa 1987. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (GK BZHwP, informacja wewnętrzna nr 91); Wyd. 2: Warszawa 1999, Wyd. PRS.
- Jerzy Lewiński: Proces Hansa Biebowa. Wyd. 2, poprawione. Warszawa 1997.
- Hans Biebow – The Nazi Administrator in Lodz, Holocaust Education & Archive Research Team (dostęp: 12.09.2011).
- Biebow na Sterlinga. Kat łódzkiego ghetta oczekuje procesu [w:] „Express Ilustrowany”, 14 VIII 1946, nr 206, s. 3.