Luigj Gurakuqi: Różnice pomiędzy wersjami

Luigji Gurakuqi
	; Pomnik Luigjego Gurakuqiego w Szkodrze
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1879 ; Szkodra, Imperium Osmańskie
Data i miejsce śmierci	2 marca 1925 ; Bari, Włochy
	minister spraw wewnętrznych
Okres	od 6 grudnia 1921; do 12 grudnia 1921
Poprzednik	Bajram Fevzi
Następca	Rauf Fico
	minister finansów
Okres	od 30 marca 1924; do 30 maja 1924
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:22, 8 maj 2017

Luigj Gurakuqi (ur. 19 lutego 1879 w Szkodrze, zm. 2 marca 1925 w Bari) – albański polityk i dziennikarz.

Życiorys

Pochodził z rodziny kupieckiej, był synem Pjetëra i Leze Gurakuqi. Uczył się w kolegium jezuickim w Szkodrze, a następnie w Kalabrii. Tam też poznał albańskich działaczy narodowych, w tym Jeronima de Radę. W 1897 wyjechał do Włoch. Studia wyższe medyczne ukończył w 1906 r. w Neapolu. Tam też pisał swoje pierwsze utwory poetyckie, a także dzieła poświęcone językowi albańskiemu, w tym słownik francusko-albański.

W 1907 współpracował z Bajo Topullim w organizowaniu powstania antytureckiego w północnej Albanii. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie bitolskim, poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał się w podróż do Włoch, Rumunii i do Stambułu, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. Wraz z Ismailem Qemalem udał się w 1912 w podróż z Triestu do Albanii, gdzie została ogłoszona Deklaracja Niepodległości. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we Vlorze. W okresie I wojny światowej działał w klubie o nazwie Liga Narodowa (alb.Lidhja Kombetare).

W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w Durrës objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W 1921 krótko sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych. W latach 1921–1924 był deputowanym ze Szkodry do parlamentu albańskiego. Współpracował blisko z Fanem Noli, był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku rządu Fana Nolego (na skutek zbrojnego przewrotu zorganizowanego przez Ahmeda Zogu) schronił się we Włoszech. Został zastrzelony w kawiarni w Bari.

Dzieła

Fjalor shqyp-frengjisht (Słownik albańsko-francuski, wyd. Neapol 1906)
Abetar i vogël shqyp mas abevet t'Bashkimit e t'Stambollit me tregime n'dy dhialektet (wyd. Bukareszt)

Bibliografia

B.Gace, Ata qe shpallen Pavaresine Kombetare, Tirana 2002.

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
  | data śmierci      = 2 marca 1925
  | miejsce śmierci   = [[Bari]], [[Włochy]]
- | funkcja           = {{Flaga|ALB}} minister finansów
+ | funkcja           = {{Flaga|ALB}} minister spraw wewnętrznych
  | partia            =
- | od                = 30 marca 1924
+ | od                = 6 grudnia 1921
- | do                = 30 maja 1924
+ | do                = 12 grudnia 1921
- | poprzednik        =
+ | poprzednik        = [[Bajram Fevzi]]
- | następca          =
+ | następca          = [[Rauf Fico]]
+ | 2 funkcja           = {{Flaga|ALB}} minister finansów
+ | 2 partia            =
+ | 2 od                = 30 marca 1924
+ | 2 do                = 30 maja 1924
+ | 2 poprzednik        =
+ | 2 następca          =
  | odznaczenia       =
  | www               =
@@ Linia 26: / Linia 32: @@
 W 1907 współpracował z [[Bajo Topulli]]m w organizowaniu powstania antytureckiego w północnej Albanii. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie [[Bitola|bitolskim]], poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał się w podróż do [[Włochy|Włoch]], [[Rumunia|Rumunii]] i do [[Stambuł]]u, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. Wraz z [[Ismail Qemali|Ismailem Qemalem]] udał się w 1912 w podróż z [[Triest]]u do Albanii, gdzie została ogłoszona [[Albańska Deklaracja Niepodległości|Deklaracja Niepodległości]]. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we [[Vlora|Vlorze]]. W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] działał w klubie o nazwie Liga Narodowa ([[język albański|alb.]]''Lidhja Kombetare'').
-W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w [[Durrës]] objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W latach 1921–1924 był deputowanym ze Szkodry do [[Rada Narodowa Albanii|parlamentu albańskiego]]. Współpracował blisko z [[Fan Noli|Fanem Noli]], był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku rządu Fana Nolego (na skutek zbrojnego przewrotu zorganizowanego przez [[Ahmed Zogu|Ahmeda Zogu]]) schronił się we [[Włochy|Włoszech]]. Został zastrzelony w kawiarni w [[Bari]].
+W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w [[Durrës]] objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W 1921 krótko sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych. W latach 1921–1924 był deputowanym ze Szkodry do [[Rada Narodowa Albanii|parlamentu albańskiego]]. Współpracował blisko z [[Fan Noli|Fanem Noli]], był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku rządu Fana Nolego (na skutek zbrojnego przewrotu zorganizowanego przez [[Ahmed Zogu|Ahmeda Zogu]]) schronił się we [[Włochy|Włoszech]]. Został zastrzelony w kawiarni w [[Bari]].
 == Dzieła ==
@@ Linia 40: / Linia 46: @@
 [[Kategoria:Albańscy dziennikarze]]
 [[Kategoria:Albańscy językoznawcy]]
-[[Kategoria:Albańscy ministrowie]]
+[[Kategoria:Albańscy ministrowie spraw wewnętrznych]]
+[[Kategoria:Ministrowie finansów]]
 [[Kategoria:Urodzeni w 1879]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1925]]