Cesarz Japonii: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mafo (dyskusja | edycje)
m dr. red
spacja.
Linia 4: Linia 4:
Według japońskich kronik [[Nihon-shoki|Nihonshoki]] i [[Kojiki]], pierwszym cesarzem był Jimmu, który dzięki bogini słońca [[Amaterasu]] i krukowi [[Yatagarasu]] podbił [[Wyspy Japońskie|Archipelag Japoński]] i w 660 roku p.n.e. stał się pierwszym jego władcą. W rzeczywistości władcy plemienni państwa [[Yamato (okres)|Yamato]] dopiero w VI wieku zaczęli umacniać władzę nad zgromadzeniami naczelników [[Klany japońskie|uji]] i nazywać siebie sumeramikoto<ref>{{Cytuj|autor=J. W.Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>, co było równorzędne z tytułem tennō. Chińskie kroniki wymieniają około 100 królestw w państwie nazywanym Wa, która to nazwa utarła się w historiografii koreańskiej i chińskiej jako nazwa Japonii do czasów historycznych. W V wieku natomiast pięciu władców Japonii wysyłało daninę cesarzowi chińskiemu<ref>{{Cytuj|autor=J. W. Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>.
Według japońskich kronik [[Nihon-shoki|Nihonshoki]] i [[Kojiki]], pierwszym cesarzem był Jimmu, który dzięki bogini słońca [[Amaterasu]] i krukowi [[Yatagarasu]] podbił [[Wyspy Japońskie|Archipelag Japoński]] i w 660 roku p.n.e. stał się pierwszym jego władcą. W rzeczywistości władcy plemienni państwa [[Yamato (okres)|Yamato]] dopiero w VI wieku zaczęli umacniać władzę nad zgromadzeniami naczelników [[Klany japońskie|uji]] i nazywać siebie sumeramikoto<ref>{{Cytuj|autor=J. W.Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>, co było równorzędne z tytułem tennō. Chińskie kroniki wymieniają około 100 królestw w państwie nazywanym Wa, która to nazwa utarła się w historiografii koreańskiej i chińskiej jako nazwa Japonii do czasów historycznych. W V wieku natomiast pięciu władców Japonii wysyłało daninę cesarzowi chińskiemu<ref>{{Cytuj|autor=J. W. Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>.


W czasie panowania cesarza [[Kōtoku]] (645- 654) rozpoczął się okres reform ery [[Reforma Taika|Taika]]- otwarcie nawiązywano wtedy do kultury chińskiej, czerpano z niej obficie, czego wyrazem były: wznoszenie od 645 r. dworu cesarskiego na wzór [[Dynastia Tang|chiński]] w miejscowości Naniwa, utworzenie ośmiu ministerstw, rozpoczęcie przydziału stołecznej ziemi, rozpowszechnienie się [[buddyzm]]u i [[Pismo chińskie|pisma chińskiego]], a także sam tytuł cesarski. Dzięki cesarzowi [[Tenji|Tenchi]], wcześniej znanemu jako książę Naka no Ōe umocniła się pozycja cesarza i samego młodego państwa japońskiego, a cesarze kilkadziesiąt lat później rządzili krajem z nowo wybudowanej stolicy [[Heijō-kyō|Heijō]]. W VII w. p.n.e, czyli w początkach okresu cesarstwa władcę nazywano "synem niebios" (天子 ''tenshi'', lub 天子様 ''tenshi-sama'')<ref>{{Cytuj|autor=Boscaro, Adriana; Gatti, Franco; Raveri, Massimo|tytuł=eds. (2003). Rethinking Japan: Social Sciences, Ideology and Thought. II. Japan Library Limited. p. 300. ISBN 0-904404-79-X.|data=}}</ref> , do dziś to też najbardziej oficjalny tytuł cesarski. Zważając na niewiarygodność kronik japońskich tego okresu, archeolodzy planowali zbadać grobowiec m.in. cesarzaJimmu już od epoki meiji, lecz uniemożliwia im to Agencja Dworu Cesarskiego, powołując się na konieczność pozostawienia w spokoju duchów cesarzy
W czasie panowania cesarza [[Kōtoku]] (645- 654) rozpoczął się okres reform ery [[Reforma Taika|Taika]]- otwarcie nawiązywano wtedy do kultury chińskiej, czerpano z niej obficie, czego wyrazem były: wznoszenie od 645 r. dworu cesarskiego na wzór [[Dynastia Tang|chiński]] w miejscowości Naniwa, utworzenie ośmiu ministerstw, rozpoczęcie przydziału stołecznej ziemi, rozpowszechnienie się [[buddyzm]]u i [[Pismo chińskie|pisma chińskiego]], a także sam tytuł cesarski. Dzięki cesarzowi [[Tenji|Tenchi]], wcześniej znanemu jako książę Naka no Ōe umocniła się pozycja cesarza i samego młodego państwa japońskiego, a cesarze kilkadziesiąt lat później rządzili krajem z nowo wybudowanej stolicy [[Heijō-kyō|Heijō]]. W VII w. p.n.e, czyli w początkach okresu cesarstwa władcę nazywano "synem niebios" (天子 ''tenshi'', lub 天子様 ''tenshi-sama'')<ref>{{Cytuj|autor=Boscaro, Adriana; Gatti, Franco; Raveri, Massimo|tytuł=eds. (2003). Rethinking Japan: Social Sciences, Ideology and Thought. II. Japan Library Limited. p. 300. ISBN 0-904404-79-X.|data=}}</ref> , do dziś to też najbardziej oficjalny tytuł cesarski. Zważając na niewiarygodność kronik japońskich tego okresu, archeolodzy planowali zbadać grobowiec m.in. cesarza Jimmu już od epoki meiji, lecz uniemożliwia im to Agencja Dworu Cesarskiego, powołując się na konieczność pozostawienia w spokoju duchów cesarzy


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 17:08, 10 maj 2017

Cesarz Japonii (jap.-天皇-ten'nō- niebiański władca) – tytuł monarszy władcy Japonii, ceremonialnej głowy państwa. Od 1989 roku panującym cesarzem jest Akihito.

Historia

Według japońskich kronik Nihonshoki i Kojiki, pierwszym cesarzem był Jimmu, który dzięki bogini słońca Amaterasu i krukowi Yatagarasu podbił Archipelag Japoński i w 660 roku p.n.e. stał się pierwszym jego władcą. W rzeczywistości władcy plemienni państwa Yamato dopiero w VI wieku zaczęli umacniać władzę nad zgromadzeniami naczelników uji i nazywać siebie sumeramikoto[1], co było równorzędne z tytułem tennō. Chińskie kroniki wymieniają około 100 królestw w państwie nazywanym Wa, która to nazwa utarła się w historiografii koreańskiej i chińskiej jako nazwa Japonii do czasów historycznych. W V wieku natomiast pięciu władców Japonii wysyłało daninę cesarzowi chińskiemu[2].

W czasie panowania cesarza Kōtoku (645- 654) rozpoczął się okres reform ery Taika- otwarcie nawiązywano wtedy do kultury chińskiej, czerpano z niej obficie, czego wyrazem były: wznoszenie od 645 r. dworu cesarskiego na wzór chiński w miejscowości Naniwa, utworzenie ośmiu ministerstw, rozpoczęcie przydziału stołecznej ziemi, rozpowszechnienie się buddyzmu i pisma chińskiego, a także sam tytuł cesarski. Dzięki cesarzowi Tenchi, wcześniej znanemu jako książę Naka no Ōe umocniła się pozycja cesarza i samego młodego państwa japońskiego, a cesarze kilkadziesiąt lat później rządzili krajem z nowo wybudowanej stolicy Heijō. W VII w. p.n.e, czyli w początkach okresu cesarstwa władcę nazywano "synem niebios" (天子 tenshi, lub 天子様 tenshi-sama)[3] , do dziś to też najbardziej oficjalny tytuł cesarski. Zważając na niewiarygodność kronik japońskich tego okresu, archeolodzy planowali zbadać grobowiec m.in. cesarza Jimmu już od epoki meiji, lecz uniemożliwia im to Agencja Dworu Cesarskiego, powołując się na konieczność pozostawienia w spokoju duchów cesarzy

  1. J. W.Hall, "Japan from prehistory to modern times", 1970.
  2. J.W. Hall, "Japan from prehistory to modern times", 1970.
  3. Adriana Boscaro, Franco Gatti, Massimo Raveri, eds. (2003). Rethinking Japan: Social Sciences, Ideology and Thought. II. Japan Library Limited. p. 300. ISBN 0-904404-79-X.