Dowód osobisty w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
MastiBot (dyskusja | edycje)
Boty
3 404 360 edycji
m Bot poprawia odwołania do ustawy; zmiany kosmetyczne
Linia 104: Linia 104:
Dowody osobiste wydawane na blankietach według nowego wzoru zaczynają swoją numerację od serii CAA. Obliczanie cyfry kontrolnej nie zmienia się.
Dowody osobiste wydawane na blankietach według nowego wzoru zaczynają swoją numerację od serii CAA. Obliczanie cyfry kontrolnej nie zmienia się.


Zaproponowano, aby dowody osobiste elektroniczne w niedalekiej przyszłości (prawdopodobnie od końca 2017 roku) były wydawane w postaci aplikacji mobilnej wraz z wersją plastikową jak dotychczas<ref>[http://www.polskieradio.pl/42/273/Artykul/1694948,Dowod-osobisty-i-prawo-jazdy-w-telefonie-komorkowym-juz-w-2017-r Polskie Radio - ''Dowód osobisty i prawo jazdy w telefonie komórkowym już w 2017 r.'']</ref>.
Zaproponowano, aby można było potwierdzić tożsamość przy pomocy telefonu komórkowego wraz z wersją plastikową dowodu osobistego jak dotychczas<ref>[http://www.polskieradio.pl/42/273/Artykul/1694948,Dowod-osobisty-i-prawo-jazdy-w-telefonie-komorkowym-juz-w-2017-r Polskie Radio - ''Dowód osobisty i prawo jazdy w telefonie komórkowym już w 2017 r.'']</ref>.


W marcu 2017 minister cyfryzacji potwierdziła, że nowe dowody w wersji aplikacji na smartfony będą pilotażowo testowane w Ełku i Łodzi w maju 2017, natomiast nowe dowody z warstwą elektroniczną pojawią się w 2019 r. <ref>[http://www.portalsamorzadowy.pl/spoleczenstwo-informacyjne/anna-strezynska-ujawnia-co-dalej-z-dowodami-osobistymi,91572.html Portal Samorządowy]</ref>
W marcu 2017 minister cyfryzacji potwierdziła, że usługa mDokumenty będzie testowana pilotażowo w Ełku i Łodzi w maju 2017, natomiast nowe dowody z warstwą elektroniczną pojawią się w 2019 r. <ref>[http://www.portalsamorzadowy.pl/spoleczenstwo-informacyjne/anna-strezynska-ujawnia-co-dalej-z-dowodami-osobistymi,91572.html Portal Samorządowy]</ref>


== Statystyka ==
== Statystyka ==

Wersja z 12:41, 7 cze 2017

Dowód osobisty w Polsce – dokument stwierdzający tożsamość osoby i poświadczający obywatelstwo polskie.

Polski „dowód osobisty” z 1930 – de facto paszport
Okładka dowodu osobistego wydanego przez Gminę Bukowina Tatrzańska w 1940 na blankiecie używanym w II RP
Dowody osobiste z okresu PRL i III RP wydawane przed 2001

Historia

Po I wojnie światowej – w latach dwudziestych i na początku trzydziestych – nazwą „dowód osobisty” określano dokument niezbędny do podróży zagranicznych. Pełnił on de facto rolę paszportu (pomimo nazwy „dowód osobisty” na okładce we wnętrzu nazywany już był paszportem). Opłata za jego wydanie była wysoka: w czerwcu 1923 wynosiła 90 000 marek polskich, a w 1930 roku 101 złotych polskich. Był on wykorzystywany jako dokument meldunkowy, w którym wpisywano także pobyty czasowe w kraju (poza miejscem stałego zameldowania).

Dowód miał formę arkusza kartonu złożonego na pół i zawierał dane osobowe, fotografię, zawód, wyznanie, informację o alfabetyzmie i rysopis. Z czasem dowody rozrosły się do 16‍-stronicowej książeczki w kartonowej okładce, z czego 11 stron przeznaczono na poświadczenia meldunków[1].

Możliwość uzyskania w Polsce dowodu osobistego jako krajowego dokumentu tożsamości wprowadzono rozporządzeniem Prezydenta RP z 16 marca 1928 roku[2]. Wystawiany był przez urząd gminy na żądanie zainteresowanym osobom za opłatą 60 groszy i nie był obowiązkowy. Dowód miał formę karty z szaroniebieskiego, sztywnego papieru złożonego na pół[1]. Dopiero niemieckie władze okupacyjne w czasie II wojny światowej wprowadziły obowiązek legitymowania się dowodem osobistym (niem. Personalausweis lub krócej Ausweis), powołując się przy tym na cytowane rozporządzenie[a]. Kennkarte miała formę 6-stronicową, wydrukowana była na szarozielonym kartonie, i zawierała zdjęcie, dane osobowe i odciski palców wskazujących. Dokumenty były często fałszowane, jedną z komórek produkujących fałszywe egzemplarze tworzyli pracownicy PWPW, w której powstawały także oryginalne kenkarty[1].

Stempel z 1979 uprawniający do wyjazdu do „demoludów”

W pierwszych latach po zakończeniu wojny funkcjonowały równocześnie przedwojenne dowody osobiste, niemieckie kenkarty i tymczasowe poświadczenia tożsamości, które wydawano osobom nieposiadającym innych dokumentów. Obowiązek posiadania dowodu utrzymano dekretem o dowodach osobistych z 22 października 1951 roku[3], którym ujednolicono te dokumenty, jednak nowe dokumenty zaczęto wydawać dopiero w 1953 roku. Była to 16-stronicowa książeczka formatu 80×110 mm w ciemnozielonych, kartonowych okładkach[1] (potem 79×110 mm w miękkich okładkach). Oprócz podstawowych danych personalnych (imię, nazwisko, imiona rodziców, data i miejsce urodzenia, rysopis) oraz zdjęcia zawierał rubryki, do których wpisywano numer PESEL[b], stan cywilny, zawód[c], miejsce pracy, zameldowanie, dzieci na utrzymaniu. Na dalszych stronach dowodu odnotowywano, między innymi, fakt wydania książeczki walutowej, karty zaopatrzenia[d], powszechnych świadectw udziałowych itp. Potwierdzano także w dowodzie osobistym specjalną pieczęcią prawo do przekraczania granicy PRL–NRD, a później nową pieczęcią prawo do przekraczania granic państwowych w obrębie krajów tzw. wspólnoty socjalistycznej, wpisywano grupę krwi posiadacza dowodu oraz zaznaczano fakt zawarcia małżeństwa (do czasu wydania nowego dokumentu).

W 1974 roku rozpoczęła się produkcja nowego wzoru dowodu, mającego 24 strony[4]. Po upadku PRL obowiązek posiadania dowodu osobistego jest w Polsce nadal utrzymywany, złagodzono kary za jego zlekceważenie. W 2001 roku wprowadzono dowód osobisty w formie plastikowej karty[1].

Polski dowód osobisty (wzór od 1 marca 2015) Uwaga: dane w dowodzie są błędne: według numeru PESEL to jest kobieta
Przednia i tylna strona polskiego dowodu osobistego obowiązującego przed 1 marca 2015 (należy zauważyć, że jest to wzór, na którym zdjęcie nie spełnia wymogów, czyli nie jest lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem)

Obecny wzór, wymiana i ważność dowodu

Obowiązujący od 24 marca 2009 do 1 marca 2015 r. wzór dowodu osobistego został określony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 lutego 2009 r. (Dz.U. z 2009 r. nr 47, poz. 384, z późn. zm.). Obecny wzór określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 stycznia 2015 r. w sprawie wzoru dowodu osobistego oraz sposobu i trybu postępowania w sprawach wydawania dowodów osobistych, ich utraty, uszkodzenia, unieważnienia i zwrotu (Dz.U. z 2015 r. poz. 212). Dokument ma postać wielowarstwowej karty poliwęglanowej o wymiarach 85,60 × 53,98 mm (standard ID-1 ISO/IEC 7810), zawierającej podstawowe informacje o jej posiadaczu, dacie wydania, organie wydającym i terminie ważności. Informacje zapisane są zarówno w sposób jawny, jak i zakodowany. Dowód osobisty jest jednocześnie dokumentem uprawniającym obywateli polskich do przekraczania granic państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których obywatele mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, uznających ten dokument za wystarczający do przekraczania ich granicy. Od 1 stycznia 2010 roku wydawany bezpłatnie na podstawie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 roku (Dz.U. z 2009 r. nr 39, poz. 306).

Od listopada 2013 roku został wprowadzony do obiegu zmodyfikowany dowód osobisty. Dokument powstał na bazie poprzedniego wzoru dowodu. Modyfikacja nie spowodowała zmiany wzoru dokumentu, jednak wprowadzono kilka zmian w zabezpieczeniach. Nowe dokumenty rozpoczynają się serią AXI od numeru x00001[5].

Numer „plastikowego” dowodu osobistego składa się z trzech liter i sześciu cyfr, z których jedna (pierwsza cyfra) to cyfra kontrolna.

Aby sprawdzić poprawność numeru i serii dowodu, należy najpierw zamienić litery na liczby, przypisując literom odpowiednio: 

 A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z
10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Kolejnym krokiem jest wymnożenie tak uzyskanego ciągu liczb przez określone wagi. Wagi kolejnych liczb to: 7, 3, 1, 9, 7, 3, 1, 7, 3. Reszta z dzielenia sumy iloczynów przez 10 powinna być równa 0 (zero).

Przykład obliczeń (dla przykładowego dowodu osobistego przedstawionego na ilustracji obok, o numerze ABA300000): 

Numer dowodu:  A    B    A    3    0    0    0    0    0
Wartość:      10   11   10    3    0    0    0    0    0
Wagi:          7    3    1    9    7    3    1    7    3
Iloczyny:     70   33   10   27    0    0    0    0    0
Sumowanie:    70 + 33 + 10 + 27 +  0 +  0 +  0 +  0 +  0 = 140

Reszta z dzielenia 140 przez 10 wynosi 0 (140 mod 10 = 0), więc jest to numer poprawny.

Wagami mogą też być zestawy (1 9 3 7 1 9 3 1 9), (3 7 9 1 3 7 9 3 7), (9 1 7 3 9 1 7 9 1).

Na dole drugiej strony dowodu osobistego powtórzone są dane właściciela w postaci czytelnej dla komputera, co przyspiesza przetwarzanie danych. Zapis ten składa się z trzech linijek po 30 znaków wydrukowanych krojem pisma OCR-B. Dodatkowo dane te są uzupełnione o cyfrę kontrolną dla każdego pola cyfrowego oraz cyfrę kontrolną na końcu obejmującą większość danych z poprzednich pól. Nazwisko i imię w tym zapisie nie zawiera polskich znaków diakrytycznych i nie jest uwzględniane przy obliczaniu końcowej cyfry kontrolnej[6].

Dowód osobisty ważny jest przez 10 lat od wydania, jednak jest wyjątek: osoby, które nie ukończyły 5 lat, otrzymują dokument z pięcioletnim terminem ważności. Przed 1 marca 2015 osoby po 65. roku życia mogły otrzymać dowód ważny bezterminowo.

Dowód osobisty powinien zostać wymieniony w przypadku:

  • upływu terminu ważności
  • zmiany danych osobowych
  • utraty albo uszkodzenia w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację
  • zmiany wizerunku twarzy w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację
  • przekazania do organu gminy lub do placówki konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę trzecią znalezionego dowodu osobistego.

O wymianę należy wystąpić co najmniej 30 dni przed upływem terminu ważności, a niezwłocznie w pozostałych przypadkach.

Dowody osobiste starego wzoru (książeczkowe) wydane przed dniem 1 stycznia 2001 utraciły ważność z dniem 1 stycznia 2008[7], z tym, że w okresie od 1 stycznia 2008 do 31 marca 2008 stanowiły pełnoprawny dokument potwierdzający tożsamość osoby oraz poświadczający jej obywatelstwo polskie[8]

Minimalny wiek potrzebny do otrzymania dowodu

Istnieje możliwość otrzymania dowodu osobistego przed osiągnięciem pełnoletniości, nawet zaraz po urodzeniu. Dowód osobisty wydany osobie, która nie ukończyła 5. roku życia, jest ważny przez okres 5 lat od daty jego wydania. Dowód osobisty wydany osobie, która ukończyła 5. rok życia, jest ważny przez okres 10 lat od daty jego wydania. Dokument ten może zostać wydany małoletniemu na wniosek rodziców, opiekunów lub kuratora. Taki dowód osobisty, oprócz daty ważności, nie różni się niczym od dokumentu wydawanego osobom pełnoletnim. W polskim prawie nie istnieje obecnie pojęcie dowodu tymczasowego, wydawanego (do końca 2000 roku) na podstawie uchylonej ustawy z 10 kwietnia 1974 o ewidencji ludności i dowodach osobistych[9], na wniosek osoby, która ukończyła 16 i nie ukończyła 18 lat, oraz za zgodą jej rodziców lub opiekunów.

Obowiązek posiadania dowodu

Z ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych wynika, iż każdy pełnoletni obywatel polski zamieszkały w Rzeczypospolitej Polskiej ma obowiązek posiadać dowód osobisty od ukończenia 18. roku życia. Uchylający się od tego obowiązku popełnia wykroczenie i może wobec tego podlegać karze ograniczenia wolności (w wymiarze 1 miesiąca) lub grzywny[10].

Dowód osobisty bez zameldowania

Do otrzymania dowodu osobistego nie jest konieczne zameldowanie. Obywatele polscy zamieszkali na stałe za granicą mają prawo, ale nie obowiązek, posiadania dowodów osobistych.

Zgodnie z art. 45 ust. 2 i 3 uchylonej ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych dla osób bez stałego miejsca zameldowania, jak i dla osób na stałe zamieszkałych za granicą, dowód osobisty dla osób bez zameldowania wydawał organ ostatniego miejsca pobytu stałego osoby ubiegającej się o wydanie dowodu osobistego. Jeżeli nie można było tego ustalić, to dowód osobisty wydawał Urząd Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy.

Kontrowersje

Pęknięty dowód osobisty

Pierwsze partie „plastikowych” dowodów osobistych wydanych w latach 2001–2002 posiadały dwa błędy. Pierwszym było to, że wygląd orła był niezgodny ze wzorem godła państwowego: orzeł przedstawiony na dowodach osobistych różni się kształtem ogona, charakterystycznym cieniem i kształtem tarczy[11]. Drugi błąd polegał na tym, że w angielskim tłumaczeniu opisu rubryki „imiona rodziców” apostrof postawiono w niewłaściwym miejscu (było „Parent’s given names”, a powinno być „Parents’ given names”). Błąd z apostrofem poprawiono i od lipca 2002 roku blankiety miały już prawidłowe tłumaczenie. Wyglądu orła nie zmieniono do tej pory.

Część dowodów osobistych wykonanych z poliwęglanu ma wady fabryczne i bardzo łatwo pęka[12].

W obecnych plastikowych dowodach osobistych nie ma możliwości wpisania informacji o grupie krwi. W poprzednich papierowych wersjach można było wbić pieczątkę z informacją o posiadanej grupie (stawiali ją uprawnieni lekarze związani z pobieraniem krwi lub krwiodawstwem).

Nowe[Od kiedy?] dowody osobiste

Najnowsze biometryczne dowody osobiste mają zostać wprowadzone po pełnym opracowaniu systemu PESEL2 i zakończeniu uzgodnień technicznych[13]. Grupa posłów zaproponowała zamieszczenie informacji o grupie krwi w nowych wzorach dowodów osobistych, jednak zakwestionował ten pomysł minister zdrowia, według którego taka informacja powinna być zamieszczana przez uprawnionego pracownika służby zdrowia, a nie pracownika organu gminy, który obsługuje komputerowy system wydawania tych dokumentów[14]. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zapewniał, że jego resort pracuje nad takimi rozwiązaniami technicznymi, które umożliwią dokonywanie wpisu o grupie krwi w dowodzie osobistym przez uprawnione do tego organy[14].

Jak przedstawiło MSWiA nowe dowody osobiste miały zostać wprowadzone od 2010 roku na próbę, a od 2011 już powszechnie. Dowód będzie zawierał specjalny chip – mikrokomputer jednoukładowy, a dane w nim zawarte będzie można na bieżąco korygować. Dostęp do nich, na miejscu w urzędzie oraz przez internet, będzie miał zarówno urzędnik, jak i obywatel[15].

We wrześniu 2010 trwały zakupy sprzętu potrzebnego do wykonywania nowych chipowych dowodów osobistych. 8 kwietnia 2011 MSWiA poinformowała, że projekt nowelizacji ustawy zakłada, iż pierwsze elektroniczne dowody będą wydawane od 1 stycznia 2013[16]. Ostatecznie 7 grudnia 2012 Sejm uchwalił nowelizację ustawy o dowodach osobistych, przesuwając datę jej wejścia w życie na 1 stycznia 2015 roku[17].

Prezydent RP podpisał ustawę przesuwającą z 1 stycznia na 1 marca 2015 termin wejścia w życie przepisów, na mocy których można składać wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego i odebrać go w dowolnej gminie na terenie kraju.

6 sierpnia 2014 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych na swojej stronie przedstawiło wzór dowodów osobistych wydawanych od 1 stycznia 2015. W nowych dokumentach nie ma podanego wzrostu i koloru oczu posiadacza, oraz dowody nie zawierają już zeskanowanego podpisu. W związku ze zniesieniem obowiązku meldunkowego (co ma nastąpić od 2018 roku[18]) adres zameldowania nie jest zamieszczany w dowodzie osobistym (dzięki temu nie ma potrzeby wymieniać dokumentu w sytuacji zmiany miejsca stałego pobytu). Fotografia jest taka sama jak w polskich paszportach (zdjęcie na wprost)[19].

Dowody osobiste wydane przed dniem 1 marca 2015 r. zachowują ważność do upływu terminów w nich określonych[20]. Dowody osobiste wydane bezterminowo osobom, które ukończyły 65. rok życia, zachowują ważność.

Dowody osobiste wydawane na blankietach według nowego wzoru zaczynają swoją numerację od serii CAA. Obliczanie cyfry kontrolnej nie zmienia się.

Zaproponowano, aby można było potwierdzić tożsamość przy pomocy telefonu komórkowego wraz z wersją plastikową dowodu osobistego jak dotychczas[21].

W marcu 2017 minister cyfryzacji potwierdziła, że usługa mDokumenty będzie testowana pilotażowo w Ełku i Łodzi w maju 2017, natomiast nowe dowody z warstwą elektroniczną pojawią się w 2019 r. [22]

Statystyka

W roku 2001 wydano 1 789 640 szt. dowodów osobistych. W latach następnych, ze względu na obowiązek wymiany starych, książeczkowych dowodów do końca 2007 roku, planowano wydawanie 5,5 mln szt dowodów rocznie[23]. W rzeczywistości wymiana postępowała znacznie wolniej, co doprowadziło do kumulacji w roku 2007, w którym wydano blisko 9 mln nowych dowodów.

Liczba wydawanych dowodów osobistych[24]
rok 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
mln 1,78 2,26 3,98 4,98 4,58 5,43 8,91 3,93 2,14 2,30 2,77 3,38 3,94 4,61 4,80 4,94

Dowód osobisty jako dokument potwierdzający uprawnienia do kierowania niektórymi pojazdami

Dowód osobisty jest jednym z dokumentów potwierdzających uprawnienia do kierowania rowerem, wózkiem rowerowym lub pojazdem zaprzęgowym przez osobę, która ukończyła 18. rok życia. Dotyczy to także motoroweru, jeżeli kierujący osiągnął ten wiek przed 19 stycznia 2013 roku[25][e].

Zobacz też

  1. ↑ Zobacz też kenkarta.
  2. ↑ W starszych wersjach dowodów nie wpisywano numeru PESEL, bo system ten wprowadzono dopiero w 1979.
  3. ↑ W latach 70. zlikwidowano tę rubrykę wobec faktu, że większość obywateli w wieku lat 18 nie miała jeszcze określonego zawodu (zazwyczaj byli uczniami szkół średnich) i z tego powodu urzędy ewidencji ludności wydające dowód osobisty w rubryce tej stawiały kreskę.
  4. ↑ Karta zaopatrzenia, zwana popularnie „kartką na kartki”, była w okresie obowiązywania w Polsce reglamentacji żywności dokumentem upoważniającym do comiesięcznego otrzymywania kartek żywnościowych; ten pośredni tryb wydawania kartek teoretycznie miał uniemożliwiać nadużycia.
  5. ↑ Uprawnienia do kierowania tymi pojazdami bez konieczności posiadania dodatkowych dokumentów wynikają z faktu ukończenia przez kierującego 18. roku życia, co może być potwierdzone jakimkolwiek dokumentem stwierdzającym jego wiek.
  1. ↑ a b c d e Anna Baczyńska: Historia dowodu osobistego w Polsce. Grupa Onet.pl SA, 2015-03-02. [dostęp 2015-03-07]. (pol.).
  2. ↑ Dz. U. z 1928 r. Nr 32, poz. 309. Zgodnie z art. 24 za podrabianie dokumentu lub podanie fałszywych danych przy jego wyrabianiu, używanie cudzych dokumentów lub użyczenie ich w tym celu groziła kara więzienia do roku albo/oraz grzywna do 10 tys. zł. Na równi z dokonaniem traktowane było usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo.
  3. ↑ Dz. U. z 1951 r. Nr 55, poz. 382. Dowody wydawały powiatowe (miejskie) komendy oraz komisariaty Milicji Obywatelskiej. Uchylanie się od posiadania dowodu zagrożone było aresztem do lat 2, używanie cudzego dowodu lub przewiezienie go za granicę więzieniem do lat 3. W rozporządzeniu wykonawczym z 20 marca 1952 (Dz. U. Nr 13, poz. 82) w załączniku zawierającym wzór ankiety za podanie fałszywych danych grożono odpowiedzialnością do 5 lat więzienia lub aresztu z art. 140 kodeksu karnego z 1932 o składaniu fałszywych zeznań mających służyć za dowód dla sądu lub innej władzy. W rzeczywistości miał tu zastosowanie art. 193 kodeksu o wyłudzaniu poświadczenia nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd urzędnika lub osoby publicznego zaufania (por. fałsz intelektualny), za co groziło więzienie lub areszt do lat 2.
  4. ↑ Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1974 r. Nr 14, poz. 85). Ustawa utrzymała dotychczasowe normy karne do 2 lat pozbawienia wolności za uchylanie się od posiadania dowodu i do 3 lat za przesłanie lub przewiezienie go za granicę lub używanie cudzego.
  5. ↑ Informacja o systemie zabezpieczeń dowodu osobistego
  6. ↑ Weryfikacja cyfry kontrolnej w paszportach, dowodach osobistych...
  7. ↑ Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej (Dz.U. z 1997 r. nr 113, poz. 733, z późn. zm.).
  8. ↑ Art. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o czasowym posługiwaniu się dowodami osobistymi wydanymi przed dniem 1 stycznia 2001 (Dz.U. z 2007 r. nr 191, poz. 1363).
  9. ↑ Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 993, z późn. zm.
  10. ↑ Dz.U. z 2016 r. poz. 391 (art. 79 pkt 1)
  11. ↑ Nowe dowody osobiste z błędem? Według niektórych wizerunek orła jest niezgodny z ustawą
  12. ↑ Pękają na siedzeniu?.
  13. ↑ PAP: Nowe dowody osobiste już za rok?. 2007-09-05. [dostęp 2 września 2008]. (pol.).
  14. ↑ a b Agata Łukaszewicz: Dowód i prawo jazdy z grupą krwi. www.rp.pl, 2008-06-24. [dostęp 2 września 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012–03–22)]. (pol.).
  15. ↑ Grzegorz Osiecki: Nowe dowody osobiste dostaniemy za darmo. dziennik.pl, 3 września 2008. [dostęp 4 września 2008]. (pol.).
  16. ↑ Informacja MSW o nowych dowodach osobistych.
  17. ↑ Dz.U. z 2012 r. poz. 1407
  18. ↑ Zniesienie obowiązku meldunkowego. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RP. [dostęp 2016-01-12].
  19. ↑ [1], MSW, nowy wzór dowodu osobistego, 6 sierpnia 2014.
  20. ↑ Art. 88 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych.
  21. ↑ Polskie Radio - Dowód osobisty i prawo jazdy w telefonie komórkowym już w 2017 r.
  22. ↑ Portal Samorządowy
  23. ↑ Leszek Miller: Projekt ustawy. g.gazeta.prawna.pl, 2002-07-08. [dostęp 6 września 2010]. (pol.).
  24. ↑ Strona CPD MSWiA, statystyki personalizacji dowodów osobistych i innych dokumentów.
  25. ↑ Art. 3 ust. 4 i 133 ust. 3 ustawy o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2017 r. poz. 978).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dowód_osobisty_w_Polsce&oldid=49534794”