Mieczysław Dębicki

Mieczysław Dębicki

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	4 września 1926 Pikułowice, Polska
Data i miejsce śmierci	7 marca 2001 Warszawa, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1944–1991
Stanowiska	d-ca 16 Brygady WOP, szef Wojsk Ochrony Pogranicza, z-ca sekretarza – szef Sekretariatu KOK, I z-ca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej, pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

{{Żołnierz infobox}} Nieoczekiwana grafika: "miejsce śmierci" oraz "miejsce urodzenia".

Grób gen. Mieczysława Dębickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Mieczysław Dębicki (ur. 4 września 1926 w Pikułowicach, zm. 7 marca 2001 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, szef Wojsk Ochrony Pogranicza (1965–1971), zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju (1971–1983), I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (1986–1988), działacz partyjny, doktor nauk historycznych, prezydent Warszawy (1982–1986).

Życiorys

W marcu 1944 wstąpił do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej pod Lwowem, potem żołnierz 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Przeszedł jej szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu, ranny w walkach o Kołobrzeg, brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i służył w 11 Pułku Piechoty i 62 Pułku Piechoty w Ełku.

Po ukończeniu w 1948 Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie służył w Wojskach Ochrony Pogranicza na kolejnych stanowiskach służbowych: pomocnik zastępcy komendanta odcinka ds. zwiadu 11 Oddziału WOP, zastępca szefa sztabu 23 Brygady, 5 Brygady, szef wydziału dowództwa WOP, dowódca 16 Brygady w Gdańsku, szef sztabu Brygady w Kłodzku) dochodząc w 1965 do stanowiska szefa tych wojsk (w strukturze MON) – od października 1965 do 30 września 1971.

Ukończył Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie w 1959 i Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju. Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku.

Przez wiele lat był członkiem władz ZBoWiD, m.in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego. W latach 1985–1990 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W 2001 był założycielem Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu.

Awanse

• generał brygady – 1967
• generał dywizji – 1975

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1973)
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” – dwukrotnie w 1946
• Brązowy Medal Zasłużonym na Polu Chwały (1945)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Medal „Za umacnianie braterstwa broni” (ZSRR)
• Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR)
• Odznaka pamiątkowa Radzieckiego Komitetu Weteranów Wojny (ZSRR)
• I inne

Bibliografia

• H. Dominiczak – Zarys historii WOP 1945–85, Wyd. Zarząd Polityczny WOP, Warszawa 1985, s. 81
• M. Jędrzejko, M. Paszkowski, M. Rogulski – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002), Wyd. von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7
• H.P. Kosk – Generalicja polska, t. I, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998
• L. Kowalski – Generał ze skazą, Warszawa 2001, s. 449
• A. Sroga – Na drodze stał Kołobrzeg, Warszawa 1980, s. 695
• Encyklopedia Warszawy, 1994
• Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1984, s. 163
• „Żołnierz Wolności”, 20–21 lutego 1982, s. 2
• Sylwetka i foto.Mieczysława Dębickiego
• J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 323-326.