Rekreacja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →top: prawidłowy zapis "niemającej" |
występowała pomyłka w jednym słowie, tak zwana "literówka", zapisane było słowo zmiana, a powinno być znana |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Rekreacja jest rozumiana jako wszelkie czynności podejmowane dla regeneracji sił, a przejawiające się w uczestniczeniu w rozrywkach kulturalnych, grach sportowych czy też różnych formach ruchu turystycznego – po godzinach zajęć służbowych czy szkolnych, poza obowiązkami społecznymi i normalnymi czynnościami domowymi<ref>Kowalczyk A., 1997, Geografia turyzmu, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, str. 22</ref> |
Rekreacja jest rozumiana jako wszelkie czynności podejmowane dla regeneracji sił, a przejawiające się w uczestniczeniu w rozrywkach kulturalnych, grach sportowych czy też różnych formach ruchu turystycznego – po godzinach zajęć służbowych czy szkolnych, poza obowiązkami społecznymi i normalnymi czynnościami domowymi<ref>Kowalczyk A., 1997, Geografia turyzmu, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, str. 22</ref> |
||
Rekreacja – jako termin i zjawisko społeczne wydaje się być powszechnie |
Rekreacja – jako termin i zjawisko społeczne wydaje się być powszechnie znana i rozumiana. Kontekst znaczeniowy pojęcia „rekreacja” nie jest dyskusyjny w powszechnym tego słowa znaczeniu. Budzi natomiast kontrowersje w przypadku prób uściślenia naukowego terminu. Wąsko dawniej pojmowana rekreacja – początkowo jako popołudniowy wypoczynek uczniów (chłopców) mieszkających w szkołach z internatem pod opieką i przy czynnym udziale nauczycieli – wychowawców (Ustawa Komisji Edukacji Narodowej z 1783 roku), następnie traktowana jako synonim wczasów (Daszyńska-Golińska, 1925) – ewoluowała w kierunku rozszerzenia definicji o szereg zajęć pozornie niemających charakteru rekreacyjnego. Dzisiejsza charakterystyka tego pojęcia najogólniej odnosi się do wszelkich zajęć podejmowanych przez jednostkę w czasie wolnym. Istotne jest także, że nie rodzaj i forma wybranej aktywności decyduje o jej rekreacyjnym charakterze, a sposób traktowania i odczuwania tejże przez konkretną osobę. |
||
Niezmiernie ważne wydaje się podkreślenie powiązania zjawiska rekreacji ze sferą czasu wolnego człowieka. Oba te pojęcia występują w zasadzie współzależnie, co oznacza, że czas wolny jest warunkiem niezbędnym do podejmowania zachowań rekreacyjnych, a zajęć rekreacyjnych nie można podejmować w czasie pracy, chociaż sama praca może w pewnych warunkach zawierać elementy rekreacji<ref>Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), 2001, Teoria i metodyka rekreacji, zagadnienia podstawowe, AWF, Poznań, str.9</ref> |
Niezmiernie ważne wydaje się podkreślenie powiązania zjawiska rekreacji ze sferą czasu wolnego człowieka. Oba te pojęcia występują w zasadzie współzależnie, co oznacza, że czas wolny jest warunkiem niezbędnym do podejmowania zachowań rekreacyjnych, a zajęć rekreacyjnych nie można podejmować w czasie pracy, chociaż sama praca może w pewnych warunkach zawierać elementy rekreacji<ref>Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), 2001, Teoria i metodyka rekreacji, zagadnienia podstawowe, AWF, Poznań, str.9</ref> |
||
Wersja z 19:50, 14 gru 2017
Rekreacja, aktywny wypoczynek (łac. recreo – odnowić, ożywić) – forma aktywności umysłowej lub fizycznej podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką. Stosowana w celu odpoczynku i rozrywki.
W architekturze – potoczne określenie przestrzeni w budynku szkolnym lub na jego zewnątrz przeznaczone na wypoczynek uczniów w przerwach międzylekcyjnych[1]
Przyczynia się ona do rozwoju zainteresowań i osobowości, podwyższenia aktywności fizycznej, rozładowania napięcia nerwowego oraz zapobiega chorobom cywilizacyjnym[2]. Rekreacja z założenia jest aktywnością dobrowolną. Jej formy wynikają głównie z typu zainteresowań i miejsca pobytu człowieka.
Specyficzną formą jest rekreacja ruchowa określana czasem jako sport rekreacyjny. Jest ona formą czynnego odpoczynku i rozrywką. Cechy rekreacji można także zauważyć w niektórych formach aktywności turystycznej, nauce dla przyjemności, uprawianiu sztuki a nawet gotowaniu. Rola rekreacji we współczesnym świecie nabiera znaczenia w związku z koniecznością zapobiegania sytuacjom stresowym, chorobom cywilizacyjnym, skracaniem czasu pracy i podnoszeniem poziomu życia.
Organizacja rekreacji ma we współczesnych państwach charakter indywidualny. Skala zjawiska jest efektem zarówno świadomości poszczególnych osób, działalności organizacji i stowarzyszeń organizujących zajęcia, zamożnością społeczeństw ale także ilością czasu wolnego - czasu pracy i dni wolnych[3].
W Polsce organizacją rekreacji zajmują się m.in. TKKF, PTTK, LZS, zrzeszenia i kluby sportowe oraz organizacje młodzieżowe. Organizacją o zasięgu światowym jest International Recreation Association (IRA), powstała w 1956, do której należą z polskiej strony przedstawiciele TKKF.
Rekreacja jest rozumiana jako wszelkie czynności podejmowane dla regeneracji sił, a przejawiające się w uczestniczeniu w rozrywkach kulturalnych, grach sportowych czy też różnych formach ruchu turystycznego – po godzinach zajęć służbowych czy szkolnych, poza obowiązkami społecznymi i normalnymi czynnościami domowymi[4]
Rekreacja – jako termin i zjawisko społeczne wydaje się być powszechnie znana i rozumiana. Kontekst znaczeniowy pojęcia „rekreacja” nie jest dyskusyjny w powszechnym tego słowa znaczeniu. Budzi natomiast kontrowersje w przypadku prób uściślenia naukowego terminu. Wąsko dawniej pojmowana rekreacja – początkowo jako popołudniowy wypoczynek uczniów (chłopców) mieszkających w szkołach z internatem pod opieką i przy czynnym udziale nauczycieli – wychowawców (Ustawa Komisji Edukacji Narodowej z 1783 roku), następnie traktowana jako synonim wczasów (Daszyńska-Golińska, 1925) – ewoluowała w kierunku rozszerzenia definicji o szereg zajęć pozornie niemających charakteru rekreacyjnego. Dzisiejsza charakterystyka tego pojęcia najogólniej odnosi się do wszelkich zajęć podejmowanych przez jednostkę w czasie wolnym. Istotne jest także, że nie rodzaj i forma wybranej aktywności decyduje o jej rekreacyjnym charakterze, a sposób traktowania i odczuwania tejże przez konkretną osobę. Niezmiernie ważne wydaje się podkreślenie powiązania zjawiska rekreacji ze sferą czasu wolnego człowieka. Oba te pojęcia występują w zasadzie współzależnie, co oznacza, że czas wolny jest warunkiem niezbędnym do podejmowania zachowań rekreacyjnych, a zajęć rekreacyjnych nie można podejmować w czasie pracy, chociaż sama praca może w pewnych warunkach zawierać elementy rekreacji[5]
„Forma działania dobrowolnie wybrana przez człowieka ze względu na osobiste zainteresowania i dla własnej satysfakcji, podejmowana poza obowiązkami zawodowymi i domowymi, w czasie wolnym od pracy, jest stałym i pochodnym elementem czasu wolnego, a ten z kolei naturalnym i koniecznym dopełnieniem pracy”[6]
- ↑ Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 135. ISBN 83-85001-89-1.
- ↑ Wielka Encyklopedia PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, t. 23, s. 234, ISBN 83-01-14191-3
- ↑ Jakub B. Bączek: Animacja czasu wolnego w turystyce. Wydawnictwo Stageman, Warszawa 2009, ISBN 978-83-928702-1-0
- ↑ Kowalczyk A., 1997, Geografia turyzmu, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, str. 22
- ↑ Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), 2001, Teoria i metodyka rekreacji, zagadnienia podstawowe, AWF, Poznań, str.9
- ↑ Toczek – Werner S.: Podstawy rekreacji i turystyki, AWF, Wrocław 2005, s.10
Bibliografia
- Jakub Bączek: Animacja czasu wolnego. Warszawa: Stageman Polska, 2009. ISBN 978-83-928702-1-0. (pol.).