Okupacja aliancka Niemiec: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uściślenie dot. Frankfurtu n. Menem |
|||
Linia 119: | Linia 119: | ||
=== [[Amerykańska strefa okupacyjna w Niemczech|Strefa amerykańska]] === |
=== [[Amerykańska strefa okupacyjna w Niemczech|Strefa amerykańska]] === |
||
[[Hesja-Nassau]], państwo ludowe [[Hesja]], północna część Wolnego Państwa [[Badenia]], północna część [[Wirtembergia|Wirtembergii]] i Wolne Państwo [[Bawaria]] oraz [[Brema]] jako enklawa na terenie brytyjskiej strefy. |
[[Hesja-Nassau]], państwo ludowe [[Hesja]] (z wyłączeniem m.in. [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu n. Menem]]), północna część Wolnego Państwa [[Badenia]], północna część [[Wirtembergia|Wirtembergii]] i Wolne Państwo [[Bawaria]] oraz [[Brema]] jako enklawa na terenie brytyjskiej strefy. |
||
Dane za 1946<ref>Cziomer Erhard: ''Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005'', Warszawa 2006.</ref>: |
Dane za 1946<ref>Cziomer Erhard: ''Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005'', Warszawa 2006.</ref>: |
Wersja z 14:31, 19 gru 2017
1945–1949 | |||
| |||
Stolica |
Berlin (de iure) | ||
---|---|---|---|
Status terytorium | |||
Zależne od | |||
Waluta |
Reichsmark i Rentenmark (1945–1948) | ||
Kapitulacja III Rzeszy | |||
Połączenie stref okup. Trizoni i Protektoratu Saary | |||
Aliancka okupacja Niemiec – po zwycięstwie nad III Rzeszą, Alianci podzielili jej część (teren dzisiejszych Niemiec) na strefy okupacyjne 4 zwycięskich mocarstw. Istniały one w latach 1945–1949.
Strefy okupacyjne istniejące do 1949 (teren dzisiejszych Niemiec)
Strefa brytyjska
Szlezwik-Holsztyn, Hanower, Westfalia, północna część Nadrenii, Wolne Miasto Hamburg, Wolne Państwo Lippe, Brunszwik, Oldenburg i Schaumburg-Lippe.
Dane za 1946[1]:
- powierzchnia – 97 698 km²
- populacja – 22 303 504
- gęstość zaludnienia – 228 osób/km²
Brytyjska administracja przeprowadziła szeroką denazyfikację, usuwając z administracji i urzędów zwolenników nazizmu. Śledztwami objęto 2 mln ludzi, około 45% podejrzanych oczyszczano z zarzutów[2].
- Zobacz też:
Strefa francuska
Nadrenia, byłe księstwa Hohenzollernów, południowa część Wirtembergii, południowa część Wolnego Państwa Badenia, bawarski Palatynat i miasto Lindau (Bodensee) nad Jeziorem Bodeńskim.
Dane za 1946[3]:
- powierzchnia – 42 713 km²
- populacja – 5 932 586
- gęstość zaludnienia – 139 osób/km²
Wybory do parlamentów krajowych odbyły się 18 maja 1947 roku i zakończyły się wygraną chadecji[2].
Strefa amerykańska
Hesja-Nassau, państwo ludowe Hesja (z wyłączeniem m.in. Frankfurtu n. Menem), północna część Wolnego Państwa Badenia, północna część Wirtembergii i Wolne Państwo Bawaria oraz Brema jako enklawa na terenie brytyjskiej strefy.
Dane za 1946[4]:
- powierzchnia – 107 459 km²
- populacja – 17 254 954
- gęstość zaludnienia – 160 osób/km²
Amerykańska administracja przeprowadziła szeroką denazyfikację, usuwając z administracji i urzędów zwolenników nazizmu. Śledztwami objęto 12 mln ludzi, około 45% podejrzanych oczyszczano z zarzutów. Proces przekazywania cywilnej administracji w ręce niemieckie przebiegał dość szybko. 17 października 1946 r. powstała Rada Krajów, a 24 listopada i 1 grudnia odbyły się wybory w Bawarii i Badenii-Wirtembergii, w których zwycięstwo odnieśli chadecy. 1 lutego 1947 roku utworzono wspólną anglosaską strefę (bizonię)[2].
Strefa radziecka
Brandenburgia, Meklemburgia, Saksonia, Wolne Państwo Anhalt, pozostałe przy Niemczech Pomorze Przednie, Wolne Państwo Saksonia i Turyngia.
Dane za 1946[5]:
- powierzchnia – 107 181 km²
- populacja – 17 313 734
- gęstość zaludnienia – 161 osób/km²
Sektory okupacyjne Berlina (1945–1990)
- Osobny artykuł:
Tak jak Niemcy zostały podzielone na cztery strefy, stolica została podzielona na cztery sektory. Miastem miał rządzić wspólny zarząd czterech Aliantów. Po wycofaniu się Sowietów ze wspólnego rządu Berlina doszło do faktycznego podziału miasta na część zachodnią i wschodnią.
Zobacz też
- Denazyfikacja
- Wysiedlenia Niemców po II wojnie światowej
- Ziemie Odzyskane
- Konferencja dwa plus cztery
- Okupacja aliancka Austrii
- Bizonia
- Trizonia
- ↑ Cziomer Erhard: Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005, Warszawa 2006.
- ↑ a b c Tomasz Kosiński , Co po Hitlerze? – skrajna prawica w powojennych Niemczech - Histmag.org [online], 19 lutego 2017 [dostęp 2017-09-27] .
- ↑ Cziomer Erhard: Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005, Warszawa 2006.
- ↑ Cziomer Erhard: Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005, Warszawa 2006.
- ↑ Cziomer Erhard: Historia Niemiec Współczesnych 1945-2005, Warszawa 2006.