Inn: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, poprawa linków |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
* [[Rzeki Europy]] |
* [[Rzeki Europy]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 08:18, 16 sty 2018
 Mapa rzeki Inn (zaznaczonej na pomarańczowo) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 517 km |
| Powierzchnia zlewni |
25,7 tys. km² |
| Średni przepływ |
738 m³/s przy ujściu |
| Źródło | |
| Miejsce | Lägh dal Lunghin |
| Wysokość |
2484 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Dunaj |
| Miejsce |
w Pasawie |
| Wysokość |
291 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Europy  | |
Inn[1][2][3] (łac. Aenus[4], wł. Eno[5], retorom. ⓘEn[6]) – rzeka w Szwajcarii, Austrii i Niemczech, prawy alpejski dopływ Dunaju (łączy się z nim w Pasawie).
Źródła Innu znajdują się w południowo-zachodniej części Alp Retyckich, niedaleko przełęczy Malojapass w szwajcarskiej Gryzonii[7][8][9]. Tworzy przełom przez Północne Alpy Wapienne. Na rzece zlokalizowano kilka hydroelektrowni, jest żeglowna od ujścia dopływu – rzeki Salzach. Wzdłuż biegu rzeki znajduje się kilka jezior, m.in. szwajcarskie Lej da San Murezzan, Lej da Silvaplauna, Silsersee, Lej da Champfer.
Główne dopływy: Sill, Salzach, Ziller, Mangfall.
Miasta nad Innem:
- Szwajcaria: Sankt Moritz
- Austria: Landeck, Imst, Innsbruck, Hall in Tirol, Schwaz, Rattenberg, Wörgl, Kufstein
- Niemcy: Rosenheim, Wasserburg am Inn, Mühldorf am Inn, Neuötting am Inn, Simbach am Inn
- Pogranicze Austrii i Niemiec: Braunau am Inn (Austria), Schärding (Austria), Pasawa (Niemcy)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Endonim niemiecki za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, ss. 22, 153 i 198; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 7—8, 208—209, 289; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2017-03-01].
Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.
- ↑ Encyclopædia Britannica: Inn River. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Endonim włoski za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 198; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Endonim retoromański za Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II, s. 198; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2010. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Według Encyklopedii PWN źródła Innu znajdują się w masywie Berninagruppe: Encyklopedia PWN; Geografia; Inn. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Encyclopædia Britannica podaje, że Inn bierze swój początek z jeziora Lägh dal Lunghin w pasmie Albula-Alpen: Inn River. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Na mapie szwajcarskiego Bundesamt für Landestopografie Inn (jako En) bierze swój początek na zboczu między przełęczą Pass Lunghin a jeziorem Lägh dal Lunghin: Karten der Schweiz - Schweizerische Eidgenossenschaft - map.geo.admin.ch. [dostęp 2017-03-15].