Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
Rozbudowa artykułu. |
||
Linia 92: | Linia 92: | ||
== Organy == |
== Organy == |
||
=== Rada ICAO === |
|||
Rada Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego jest wybierana przez Zgromadzenie ICAO na 3-letnią kadencję, składa się z 33 członków wybieranych w trzech kategoriach. Obecna Rada została wybrana 4 października 2016<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = ICAO Assembly elects new Council for three-year term |data dostępu = 2018-01-16 |opublikowany = www.icao.int |url = http://www.icao.int/Newsroom/Pages/A39-ICAO-Assembly-elects-new-Council-for-three-year-term.aspx |język = en-us}}</ref>. Struktura Rady obecnej Rady: |
|||
# Państwa o największym znaczeniu w ruchu lotniczym – [[Australia]], [[Brazylia]], [[Kanada]], [[Chińska Republika Ludowa|Chiny]], [[Francja]], [[Niemcy]], [[Włochy]], [[Japonia]], [[Rosja]], [[Wielka Brytania]], [[Stany Zjednoczone]]<ref name=":0" />; |
|||
# Państwa, które w największym stopniu przyczyniają się do zapewnienia infrastruktury dla międzynarodowego lotnictwa cywilnego – Argentyna, Kolumbia, Egipt, Indie, Irlandia, Meksyk, Nigeria, Arabia Saudyjska, Singapur, Południowa Afryka, Hiszpania, Szwecja<ref name=":0" />; |
|||
# Państwa reprezentujące regiony geograficzne – Algieria, Republika Zielonego Przylądka, Kongo, Kuba, Ekwador, Kenia, Malezja, Panama, Korea Południowa, Turcja, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tanzania, Urugwaj<ref name=":0" />; |
|||
=== Przewodniczący Rady === |
=== Przewodniczący Rady === |
||
{| class="wikitable" |
{| class="wikitable" |
Wersja z 17:26, 16 sty 2018
Siedziba | |
---|---|
Członkowie |
192 państwa |
Sekretarz Generalny | |
Przewodniczący Rady | |
Utworzenie |
4 kwietnia 1947 |
Strona internetowa |
Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ang. International Civil Aviation Organization, ICAO) – organizacja wyspecjalizowana ONZ zajmująca się opracowywaniem i wdrażaniem międzynarodowych przepisów regulujących bezpieczeństwo międzynarodowej żeglugi powietrznej oraz wspiera rozwój transportu lotniczego w celu zapewnienia bezpiecznego i uporządkowanego rozwoju[1].
ICAO została powołana w 1944 r. na mocy konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym. Na jej siedzibę wybrano Montreal. Faktyczną działalność rozpoczęła 4 kwietnia 1947 r. jako wyspecjalizowana agencja działająca w systemie Narodów Zjednoczonych (ONZ). Polska była jednym z krajów, które 7 grudnia 1944 r. podpisały Konwencję chicagowską. Dokumenty ratyfikacyjne strona polska złożyła 4 kwietnia 1947 r., ale z uwagi na sytuację polityczną aż do 1957 r. nie mogła brać udziału w pracach ICAO. Polska weszła w skład ICAO ostatecznie w momencie ratyfikacji konwencji, tj. 20 listopada 1958[2]. W latach 2013–2016 Polska zasiadała w Radzie ICAO, razem z 36 państwami członkowskimi. Wyboru na tę kadencję dokonano podczas 38. sesji Zgromadzenia ICAO w Montrealu.
Głównymi organami ICAO są: Zgromadzenie, Rada oraz Sekretariat. Na czele Rady stoi Przewodniczący, natomiast nadzór nad Sekretariatem sprawuje Sekretarz Generalny.
Członkami ICAO są 192 państwa[3]. Celem działalności ICAO określonym w art. 44 konwencji chicagowskiej jest „rozwijanie zasad i techniki międzynarodowej żeglugi powietrznej oraz popieranie planowania i rozwoju międzynarodowego przewozu lotniczego”. W praktyce najważniejszymi elementami działalności ICAO są:
- ustanawianie międzynarodowych norm i zalecanych metod postępowania w zakresie bezpieczeństwa, ochrony, ułatwień i ochrony środowiska w lotnictwie cywilnym, procedur dla służb żeglugi powietrznej oraz innych dokumentów o charakterze podręczników, wytycznych czy zbiorów najlepszych praktyk;
- promowanie liberalizacji rynku międzynarodowego transportu lotniczego, publikowanie danych i analiz statystycznych oraz wydawanie niewiążących zaleceń i wytycznych dotyczących regulacji ekonomicznej tego rynku;
- rozwój międzynarodowego prawa lotniczego poprzez pracę Komitetu Prawnego ICAO oraz organizowanie konferencji dyplomatycznych w sprawie przyjęcia umów międzynarodowych, dotyczących m.in. przestępstw przeciwko międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu czy odszkodowań;
- realizowanie projektów pomocy technicznej na zlecenie państw członkowskich;
- kontrola przestrzegania międzynarodowych norm i zalecanych metod postępowania w formie audytów nadzoru nad bezpieczeństwem i ochroną lotnictwa cywilnego w państwach członkowskich;
- prowadzenie badań, studiów i analiz prowadzących do rozwoju lotnictwa cywilnego.
Biura regionalne
ICAO posiada siedzibę główną, siedem biur regionalnych oraz jedno biuro pomocnicze[4]:
- siedziba główna – Montreal, Kanada
- Azja i Pacyfik – Bangkok, Tajlandia; biuro pomocnicze – Pekin, Chiny
- Bliski Wschód – Kair, Egipt
- Zachodnia i Centralna Afryka – Dakar, Senegal
- Ameryka Południowa – Lima, Peru
- Ameryka Północna, Ameryka Środkowa i Karaiby – Meksyk, Meksyk
- Afryka Wschodnia i Środkowa – Nairobi, Kenia
- Europa i Atlantyk Północny – Paryż, Francja
Organy
Rada ICAO
Rada Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego jest wybierana przez Zgromadzenie ICAO na 3-letnią kadencję, składa się z 33 członków wybieranych w trzech kategoriach. Obecna Rada została wybrana 4 października 2016[5]. Struktura Rady obecnej Rady:
- Państwa o największym znaczeniu w ruchu lotniczym – Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Francja, Niemcy, Włochy, Japonia, Rosja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone[5];
- Państwa, które w największym stopniu przyczyniają się do zapewnienia infrastruktury dla międzynarodowego lotnictwa cywilnego – Argentyna, Kolumbia, Egipt, Indie, Irlandia, Meksyk, Nigeria, Arabia Saudyjska, Singapur, Południowa Afryka, Hiszpania, Szwecja[5];
- Państwa reprezentujące regiony geograficzne – Algieria, Republika Zielonego Przylądka, Kongo, Kuba, Ekwador, Kenia, Malezja, Panama, Korea Południowa, Turcja, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tanzania, Urugwaj[5];
Przewodniczący Rady
Nr | Przewodniczący Rady | Państwo | Lata sprawowania urzędu |
---|---|---|---|
1 | Edward Pearson Warner | Stany Zjednoczone | 1947 – 1957 |
2 | Walter Binaghi | Argentyna | 1957 – 1976 |
3 | Assad Kotaite | Liban | 1976 – 2006 |
4 | Roberto Kobeh Gonzalez | Meksyk | 2006 – 2013 |
5 | Olumuyiwa Benard Aliu | Nigeria | 2013 – obecnie |
Sekretarze Generalni
Nr | Sekretarz Generalny | Państwo | Lata sprawowania urzędu |
---|---|---|---|
1 | Albert Roper | Francja | 1944 – 1951 |
2 | Carl Ljungberg | Szwecja | 1952 – 1959 |
3 | Ronald MacAllister Macdonnell | Kanada | 1959 – 1964 |
4 | Bernardus Tielman Twigt | Holandia | 1964 – 1970 |
5 | Assad Kotaite | Liban | 1970 – 1976 |
6 | Yves Lambert | Francja | 1976 – 1988 |
7 | Shivinder Singh Sidhu | Indie | 1988 – 1991 |
8 | Philippe Rochat | Szwajcaria | 1991 – 1997 |
9 | Renato Claudio Costa Pereira | Brazylia | 1997 – 2003 |
10 | Raymond Benjamin | Francja | 2003 – 2015 |
11 | Fang Liu | Chiny | 2015 – obecnie[6] |
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Sebastian Höhne , IT in general Aviation: Pen and Paper vs. Bits and Bytes [online], 2014, s. 38 (ang.).
- ↑ Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (International Civil Aviation Organization – ICAO).
- ↑ Lista państw (PDF), dostęp 2013-05-08.
- ↑ Contact Us [online], www.icao.int [dostęp 2018-01-14] (ang.).
- ↑ a b c d ICAO Assembly elects new Council for three-year term [online], www.icao.int [dostęp 2018-01-16] (ang.).
- ↑ Dr. Fang Liu of China Becomes First-Ever Woman Appointed Secretary General of ICAO [online], www.icao.int [dostęp 2018-01-14] (ang.).
- ISNI: 000000012171705X, 0000000404036086
- VIAF: 141650128
- LCCN: n79006778
- GND: 877-1
- NDL: 00288538
- LIBRIS: xv8b8v1g15f401b
- BnF: 11882856n
- SUDOC: 027580466
- SBN: UFIV029940
- NLA: 35227972
- NKC: ko2004233571
- BNE: XX112729
- BIBSYS: 90053018
- CiNii: DA0215502X
- NUKAT: n97048289
- J9U: 987007263162805171
- PTBNP: 534075
- CANTIC: a10132685
- LNB: 000123620
- ΕΒΕ: 48397
- KRNLK: KAB201904675
- LIH: LNB:V*25525;=BF
- WorldCat: lccn-n79006778