Eugeniusz Mironowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
* {{cytuj książkę | tytuł = Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa| wydanie = | wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2005| strony = 23–31| rozdział = Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku| adres rozdziału = | isbn = 83-227-2388-1}} |
* {{cytuj książkę | tytuł = Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa| wydanie = | wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2005| strony = 23–31| rozdział = Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku| adres rozdziału = | isbn = 83-227-2388-1}} |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 00:13, 19 sty 2018
 Eugeniusz Mironowicz podczas wykładu dla stypendystów Programu im. Kalinowskiego; Warszawa, 16 marca 2011 r. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
historyk |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | |
Eugeniusz Mironowicz (biał. Яўген Мірановіч, Jauhien Miranowicz; ur. 2 września 1955 w Aleksiczach) – białoruski i polski historyk, działacz białoruskiej mniejszości narodowej w Polsce, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu w Białymstoku.
Życiorys
W 1980 ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 uzyskał stopień doktora na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie rozprawy pt. Białoruska mniejszość narodowa w Polsce Ludowej 1944–1949, a w 2000 habilitację na Wydziale Historycznym UW na podstawie pracy pt. Polityka narodowościowa PRL. W 2009 otrzymał tytuł profesora.
Pracował jako nauczyciel historii w szkołach średnich[1]. W latach 1992–1997 redaktor naczelny, a następnie do 2002 przewodniczący rady programowej tygodnika „Niwa”. Od 1995 jest redaktorem Białoruskich Zeszytów Historycznych wydawanych przez Białoruskie Towarzystwo Historyczne. Był uczestnikiem programu badawczego Państwo i społeczeństwo polskie a mniejszości narodowe w okresie przełomów politycznych 1944–1989 prowadzonego w latach 1992–1997 przez Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W 2002 został kierownikiem projektu badawczego poświęconego zmianom struktury narodowościowej na pograniczu polsko-białoruskim w XX w.
Od 1997 pracuje na Uniwersytecie w Białymstoku. W przeszłości kierował Katedrą Kultury Białoruskiej na Wydziale Filologicznym tej uczelni. Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym UwB.
W latach 1988–1990 zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Białymstoku z ramienia ChSS i UChS[2]. W wyborach w 1989 startował w wyborach do Sejmu z listy Białoruskiego Komitetu Wyborczego.
Publikacje
- Białorusini w Polsce 1944–1949, Warszawa 1993
- Mniejszości narodowe w Polsce, Warszawa 1998
- Historia państw świata w XX wieku. Białoruś, Warszawa 1999
- Polityka narodowościowa PRL, Białystok 2000
- Białorusini w województwie białostockim według spisu 1946 r., „Zeszyty Naukowe Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego”, 1991, nr 16
- Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku. W: Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, s. 23–31. ISBN 83-227-2388-1.
Przypisy
- ↑ Nota biograficzna, old.bialorus.pl
- ↑ Radni z ramienia Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego wybrani w wyborach do rad narodowych 19.06.1988, „Tygodnik Polski”, nr 29 (297) z 17 lipca 1988, s. 2
Bibliografia
- {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).[martwy link]
- Nota biograficzna, „Twórcy kultury”, www.bialorus.pl
- Wywiad z E. Mironowiczem, www.svaboda.org.