Głuchowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawki |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Nazwa ''Głuchowa pod Soszowem'' (''Glochowa unterm Soshaw'') była wzmiankowana już w 1722 r. i odnoszona do osiedla [[pasterstwo|pasterskiego]] w dolinie Głuchówki. Przez krótki czas była samodzielną wsią. Utworzył ją w 1835 r. [[Komora Cieszyńska|zarząd cieszyńskich dóbr książęcych]] z osiedli [[Chałupnik|chałupniczych]], łąk i [[Szałas (gospodarstwo pasterskie)|szałasów]], należących do mieszkańców okolicznych wsi: [[Wisła (miasto)|Wisły]], [[Bystrzyca (kraj morawsko-śląski)|Bystrzycy]], [[Gródek (kraj morawsko-śląski)|Gródka]], [[Nawsie (Czechy)|Nawsia]] i [[Biała Jabłonkowska|Białej Jabłonkowskiej]]<ref>[[Franciszek Popiołek|Popiołek Franciszek]]: ''Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim'', Katowice 1939, s. 131-133.</ref>. Głuchowa obejmowała 27 gruntów chałupniczych, 19 "łąk sałaszniczych" i 2 tereny pastwiskowe. Należały one do 53 właścicieli, z których tylko 19 miało tu chałupy, a reszta – jedynie tereny wypasowe. Tylko w 3 szałasach (2 na Łączce i 1 na Płaskim Groniu nad Kolibiskami), należących w całości do Głuchowej, wypasali oni w 1837 r. 495 [[Owca domowa|owiec]] i 155 sztuk bydła rogatego. Gdy w połowie XIX wieku szałaśnictwo upadło po likwidacji [[serwitut]]ów pastwiskowych i przymusowym zalesieniu części pastwisk, pozostała na groniach jedynie garstka mieszkańców, trudniących się uprawą roli, a żyjących głównie z pracy w [[Huta trzyniecka|trzynieckiej hucie]]. Przyłączono ich wówczas do sąsiedniej – choć odległej Bystrzycy, a następnie do [[Nydek|Nydku]]. |
Nazwa ''Głuchowa pod Soszowem'' (''Glochowa unterm Soshaw'') była wzmiankowana już w 1722 r. i odnoszona do osiedla [[pasterstwo|pasterskiego]] w dolinie Głuchówki. Przez krótki czas była samodzielną wsią. Utworzył ją w 1835 r. [[Komora Cieszyńska|zarząd cieszyńskich dóbr książęcych]] z osiedli [[Chałupnik|chałupniczych]], łąk i [[Szałas (gospodarstwo pasterskie)|szałasów]], należących do mieszkańców okolicznych wsi: [[Wisła (miasto)|Wisły]], [[Bystrzyca (kraj morawsko-śląski)|Bystrzycy]], [[Gródek (kraj morawsko-śląski)|Gródka]], [[Nawsie (Czechy)|Nawsia]] i [[Biała Jabłonkowska|Białej Jabłonkowskiej]]<ref>[[Franciszek Popiołek|Popiołek Franciszek]]: ''Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim'', Katowice 1939, s. 131-133.</ref>. Głuchowa obejmowała 27 gruntów chałupniczych, 19 "łąk sałaszniczych" i 2 tereny pastwiskowe. Należały one do 53 właścicieli, z których tylko 19 miało tu chałupy, a reszta – jedynie tereny wypasowe. Tylko w 3 szałasach (2 na Łączce i 1 na Płaskim Groniu nad Kolibiskami), należących w całości do Głuchowej, wypasali oni w 1837 r. 495 [[Owca domowa|owiec]] i 155 sztuk bydła rogatego. Gdy w połowie XIX wieku szałaśnictwo upadło po likwidacji [[serwitut]]ów pastwiskowych i przymusowym zalesieniu części pastwisk, pozostała na groniach jedynie garstka mieszkańców, trudniących się uprawą roli, a żyjących głównie z pracy w [[Huta trzyniecka|trzynieckiej hucie]]. Przyłączono ich wówczas do sąsiedniej – choć odległej Bystrzycy, a następnie do [[Nydek|Nydku]]. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 03:23, 20 sty 2018
Głuchowa (czes. Hluchová) – największy terytorialnie obręb ewidencyjny (czes. základní sídelní jednotka[1]) wsi Nydek w Czechach, na Zaolziu. Leży w dolinie Głuchówki oraz na otaczających ją stokach granicznego Pasma Czantorii i Stożka z jednej strony i ramienia Łączki i Filipki – z drugiej.
Nazwa Głuchowa pod Soszowem (Glochowa unterm Soshaw) była wzmiankowana już w 1722 r. i odnoszona do osiedla pasterskiego w dolinie Głuchówki. Przez krótki czas była samodzielną wsią. Utworzył ją w 1835 r. zarząd cieszyńskich dóbr książęcych z osiedli chałupniczych, łąk i szałasów, należących do mieszkańców okolicznych wsi: Wisły, Bystrzycy, Gródka, Nawsia i Białej Jabłonkowskiej[2]. Głuchowa obejmowała 27 gruntów chałupniczych, 19 "łąk sałaszniczych" i 2 tereny pastwiskowe. Należały one do 53 właścicieli, z których tylko 19 miało tu chałupy, a reszta – jedynie tereny wypasowe. Tylko w 3 szałasach (2 na Łączce i 1 na Płaskim Groniu nad Kolibiskami), należących w całości do Głuchowej, wypasali oni w 1837 r. 495 owiec i 155 sztuk bydła rogatego. Gdy w połowie XIX wieku szałaśnictwo upadło po likwidacji serwitutów pastwiskowych i przymusowym zalesieniu części pastwisk, pozostała na groniach jedynie garstka mieszkańców, trudniących się uprawą roli, a żyjących głównie z pracy w trzynieckiej hucie. Przyłączono ich wówczas do sąsiedniej – choć odległej Bystrzycy, a następnie do Nydku.
Przypisy
- ↑ Územně identifikační registr ČR: ZSJ. [dostęp 2010-09-19]. (cz.).
- ↑ Popiołek Franciszek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 131-133.
Linki zewnętrzne
- Głuchowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 507.