Spółgłoska wargowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
z niemieckiego "prelabialne L", poprawa interwiki
w
Linia 1: Linia 1:
{{Klasyfikacja spółgłosek}}
{{Klasyfikacja spółgłosek}}


Termin '''spółgłoska wargowa''' odnosi się do sposobu artykulacji [[spółgłoska|spółgłosek]] polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa). Dwuwargowo wymawia się /p/, /b/, /w/ (= polskie ł)i /m/. Spółgłoski wargowo-zębowe to między innymi /f/ i /v/ (polskie w)
Termin '''spółgłoska wargowa''' odnosi się do sposobu artykulacji [[spółgłoska|spółgłosek]] polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa). Dwuwargowo wymawia się na przykład /p/, /b/ i /m/. Spółgłoski wargowo-zębowe to między innymi /f/ i /v/ (polskie w). Głoska /w/ (polskie ł) to [[spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna]].


W [[języki słowiańskie|językach słowiańskich]] i w [[język irlandzki|irlandzkim]] istnieją "zmiękczone" ([[spółgłoska palatalna|palatalne]]) spółgłoski wargowe , jak początkowe spółgłoski w polskich wyrazach ''pies'', ''bić'', ''fistaszek'' i ''wiać'', o artykulacji ze środkową częścią języka zbliżoną do podniebienie (łac. ''palatum'').
W [[języki słowiańskie|językach słowiańskich]] i w [[język irlandzki|irlandzkim]] istnieją "zmiękczone" ([[spółgłoska palatalna|palatalne]]) spółgłoski wargowe , jak początkowe spółgłoski w polskich wyrazach ''pies'', ''bić'', ''fistaszek'' i ''wiać'', o artykulacji ze środkową częścią języka zbliżoną do podniebienie (łac. ''palatum'').

Wersja z 15:39, 5 lis 2006

Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa). Dwuwargowo wymawia się na przykład /p/, /b/ i /m/. Spółgłoski wargowo-zębowe to między innymi /f/ i /v/ (polskie w). Głoska /w/ (polskie ł) to spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna.

W językach słowiańskich i w irlandzkim istnieją "zmiękczone" (palatalne) spółgłoski wargowe , jak początkowe spółgłoski w polskich wyrazach pies, bić, fistaszek i wiać, o artykulacji ze środkową częścią języka zbliżoną do podniebienie (łac. palatum).

W dialektach frankońskich, zwłaszcza w okolicy Norynbergi, istnieje szczególna wymowa L zwana prelabialne L (prälabiales L). żuchwę wysuwa sie do przodu, a język kładzie na górnych siekaczach.