Włodzimierz Haupe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne, WP:SK+ToS
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Linia 38: Linia 38:
* ''[[Przybłęda]]'' (1984; serial TV)
* ''[[Przybłęda]]'' (1984; serial TV)


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}



Wersja z 14:30, 21 sty 2018

Włodzimierz Haupe
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1924
Gniezno

Data i miejsce śmierci

10 marca 1994
Warszawa

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1949–1986

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Włodzimierz Haupe (ur. 17 stycznia 1924 w Gnieźnie, zm. 10 marca 1994 w Warszawie) – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Twórca filmów animowanych i fabularnych.

Życiorys

W 1943 ukończył Wyższą Szkołę Inżynieryjną Wawelberga w Warszawie. W latach 1947–1949 przebywał jako korespondent prasowy w Czechosłowacji, gdzie zapoznał się z techniką animacji. Swój pierwszy film animowany zrealizował wspólnie z Haliną Bielińską w Szwajcarii. Od 1950 pracował w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Był współzałożycielem i pierwszym dyrektorem Studia Filmów Lalkowych w Tuszynie koło Łodzi. W latach 50. zrealizował kilkanaście filmów animowanych; były to m.in. Ślimak niecnota (1951), Wawrzyńcowy sad (1952), Janosik (1954), Cyrk (1954), Opowiadanie księżyca (1955), Zmiana warty (1958), But (1959). Za Cyrk i Zmianę warty był nominowany do Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes. Na festiwalu w Cannes w 1959 roku otrzymał razem z Haliną Bielińską nagrodę za Zmianę warty w kategorii filmów krótkometrażowych (nagroda ex-aequo z New York, New York Francisa Thompsona)[1]. W 1960 debiutował – również wspólnie z Haliną Bielińską – filmem fabularnym pt. Szczęściarz Antoni. W sumie wyreżyserował w latach 60. i 70. 8 filmów fabularnych, a w latach 80. 2 seriale telewizyjne dla młodzieży. Współpracował m.in. z Janem Brzechwą, Jarosławem Iwaszkiewiczem, Krzysztofem Komedą[2].

Od 1987 był sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[3]. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 1959).

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Filmografia

Przypisy

  1. Nagrody w 1959 roku MFF w Cannes
  2. Dawid Jung, Informacjelokalne – Gniezno i jego „choroba pamięci” [online] [dostęp 2016-11-21].
  3. Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011, radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]

Bibliografia

Linki zewnętrzne