Kasa Stefczyka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Bonvol (dyskusja | edycje)
lit.
Znacznik: Z aplikacji mobilnej
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Linia 5: Linia 5:
W okresie międzywojennym do kas Stefczyka, których liczba osiągała 3500, należało półtora miliona osób. Kasom Stefczyka przypisuje się znaczną rolę w rozwoju usług i drobnej przedsiębiorczości w odrodzonej Polsce<ref>[https://www.knf.gov.pl/Images/SKOK%20analiza%20prawna_tcm75-36969.pdf ''Poradnik klienta usług finansowych: Prawa i obowiązki członków.''] [[Komisja Nadzoru Finansowego]], s. 6.</ref>.
W okresie międzywojennym do kas Stefczyka, których liczba osiągała 3500, należało półtora miliona osób. Kasom Stefczyka przypisuje się znaczną rolę w rozwoju usług i drobnej przedsiębiorczości w odrodzonej Polsce<ref>[https://www.knf.gov.pl/Images/SKOK%20analiza%20prawna_tcm75-36969.pdf ''Poradnik klienta usług finansowych: Prawa i obowiązki członków.''] [[Komisja Nadzoru Finansowego]], s. 6.</ref>.


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}



Wersja z 23:45, 22 sty 2018

Kasa Stefczyka – forma spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowych w Polsce, zwłaszcza w zaborze austriackim, tworzonych na wzór kas Raiffeisena. Inicjatorem ich był działacz spółdzielczy Franciszek Stefczyk[1], który w roku 1890 otworzył pierwszą kasę oszczędnościowo-pożyczkową w Czernichowie.

W 1913 r. w Galicji działało 1397 kas Stefczyka z ok. 322 tysiącami członków[2].

W okresie międzywojennym do kas Stefczyka, których liczba osiągała 3500, należało półtora miliona osób. Kasom Stefczyka przypisuje się znaczną rolę w rozwoju usług i drobnej przedsiębiorczości w odrodzonej Polsce[3].

Przypisy

  1. Leksykon finansowo-bankowy. Władysław L. Jaworski (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1991, s. 169. ISBN 83-208-0703-4.
  2. kasy Stefczyka. Encyklopedia PWN. [dostęp 2016-02-29].
  3. Poradnik klienta usług finansowych: Prawa i obowiązki członków. Komisja Nadzoru Finansowego, s. 6.