Wincenty Teofil Popiel: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m →Życiorys: lit. |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] otrzymał 5 sierpnia 1849<ref name=HC>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 460. {{lang|la}}</ref>. Studiował w [[Leuven|Lowanium]], gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa<ref name="Ś. p. X. Wincenty Popiel">{{cytuj pismo|url=http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=43203&from=publication|tytuł=Ś. p. X. Wincenty Popiel|czasopismo=[[Czas (dziennik)|Czas]]|wolumin=Nr 568, r. 65|data=1912-12-09|strony=1|data dostępu=2017-08-16}}</ref>. |
Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] otrzymał 5 sierpnia 1849<ref name=HC>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 460. {{lang|la}}</ref>. Studiował w [[Leuven|Lowanium]], gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa<ref name="Ś. p. X. Wincenty Popiel">{{cytuj pismo|url=http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=43203&from=publication|tytuł=Ś. p. X. Wincenty Popiel|czasopismo=[[Czas (dziennik)|Czas]]|wolumin=Nr 568, r. 65|data=1912-12-09|strony=1|data dostępu=2017-08-16}}</ref>. |
||
16 marca 1863<ref name=HC/> papież [[Pius IX]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja płocka|diecezji płockiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 6 grudnia 1863 z rąk [[Henryk Ludwik Plater|Henryka Ludwika Platera]]<ref>K.R. Prokop, ''Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007)'', „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.</ref>. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą |
16 marca 1863<ref name=HC/> papież [[Pius IX]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja płocka|diecezji płockiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 6 grudnia 1863 z rąk [[Henryk Ludwik Plater|Henryka Ludwika Platera]]<ref>K.R. Prokop, ''Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007)'', „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.</ref>. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z 5 lipca 1875<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 594. {{lang|la}}</ref> mianowany został biskupem diecezjalnym [[diecezja kujawsko-kaliska|diecezji kujawsko-kaliskiej]], a 15 marca 1883<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 583. {{lang|la}}</ref> [[biskupi warszawscy|arcybiskupem metropolitą warszawskim]]. |
||
Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. Z kroniki żałobnej | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 6 | data = Nr 51 z 15 grudnia 1912 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1857}}</ref>. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie]]. |
Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. Z kroniki żałobnej | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 6 | data = Nr 51 z 15 grudnia 1912 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1857}}</ref>. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie]]. |
Wersja z 19:08, 3 lut 2018
| ||
Data i miejsce urodzenia | ||
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku | ||
Arcybiskup metropolita warszawski | ||
Okres sprawowania |
1883–1912 | |
Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski | ||
Okres sprawowania |
1876–1883 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
5 sierpnia 1849 | |
Nominacja biskupia |
16 marca 1863 | |
Sakra biskupia |
6 grudnia 1863 |
Wincenty Teofil Popiel-Chościak (ur. 21 lipca 1825 w Czaplach Wielkich, zm. 7 grudnia 1912 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny płocki w latach 1863–1875, biskup diecezjalny kujawsko-kaliski w latach 1876–1883, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1883–1912.
Życiorys
Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849[1]. Studiował w Lowanium, gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa[2].
16 marca 1863[1] papież Pius IX mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Sakrę biskupią przyjął 6 grudnia 1863 z rąk Henryka Ludwika Platera[3]. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z 5 lipca 1875[4] mianowany został biskupem diecezjalnym diecezji kujawsko-kaliskiej, a 15 marca 1883[5] arcybiskupem metropolitą warszawskim.
Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie[6]. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
Przypisy
- ↑ a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 460. (łac.)
- ↑ Ś. p. X. Wincenty Popiel. „Czas”. Nr 568, r. 65, s. 1, 1912-12-09. [dostęp 2017-08-16].
- ↑ K.R. Prokop, Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007), „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 594. (łac.)
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 583. (łac.)
- ↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 51 z 15 grudnia 1912.
Bibliografia
- Nota biograficzna Wincentego Teofila Popiela na stronie parafii Koziebrody – poz. 71 (arch.) [dostęp 2014-10-25]
- Bender R., Gałka A., Wincenty Teofil Popiel, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, 1982–1983, s. 580–582.
Linki zewnętrzne
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2011-12-25]