Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Jrmo (dyskusja | edycje)
m kat.
na prośbę kard. Augusta Hlonda przyjęto pierwszego chłopca w 1945
Linia 51: Linia 51:
Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przełożona generalna przysłała do tego klasztoru kilka zakonnic niemieckich, by reprezentowały go wobec [[Narodowy socjalizm|hitlerowców]] i ochroniły posiadłość przed zniszczeniami wojennymi. W latach 1940–1945 w budynku funkcjonował [[szpital]] niemiecki, w którym pracowały siostry z zakonu, dzięki czemu wspólnota przetrwała okres okupacji{{r|:0}}.
Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przełożona generalna przysłała do tego klasztoru kilka zakonnic niemieckich, by reprezentowały go wobec [[Narodowy socjalizm|hitlerowców]] i ochroniły posiadłość przed zniszczeniami wojennymi. W latach 1940–1945 w budynku funkcjonował [[szpital]] niemiecki, w którym pracowały siostry z zakonu, dzięki czemu wspólnota przetrwała okres okupacji{{r|:0}}.


Po zakończeniu działań wojennych w kwietniu 1945 roku siostry wznowiły funkcjonowanie gimnazjum, do którego uczęszczali również chłopcy, choć w internacie mieszkały tylko dziewczynki. W kolejnym roku otwarto 2-letnią Szkołę Rolniczą (która istniała do 1950 roku), aby objąć nauczaniem jak najwięcej młodzieży. Podyktowane to było faktem, że podczas wojny w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]] nie było rozwiniętego systemu [[Tajne nauczanie|tajnego nauczania]]. W kolejnych latach szkoła przeobrażała się zgodnie z reformą szkolnictwa polskiego: 11-latka, potem 4-letnie liceum, 3-letnie gimnazjum i 3-letnie liceum. Dyrekcja co roku musiała ubiegać się o przyznanie praw państwowych, ale mimo trudności przetrwała czasy [[Socjalizm|socjalistyczne]] i [[Komunizm|komunistyczne]] jako jedna z dziewięciu prywatnych polskich szkół żeńskich prowadzonych przez zgromadzenia zakonne w Polsce{{r|:0}} i jedyna w Wielkopolsce{{r|:3}}. Równolegle w latach 1957–1963 zakonnice prowadziły także szkołę Gospodarstwa Domowego{{r|:0}}.
Po zakończeniu działań wojennych w kwietniu 1945 roku siostry wznowiły funkcjonowanie gimnazjum, do którego uczęszczali również chłopcy (na prośbę kardynała [[August Hlond|Augusta Hlonda]]<ref name="GD-AM" />), choć w internacie mieszkały tylko dziewczynki. W kolejnym roku otwarto 2-letnią Szkołę Rolniczą (która istniała do 1950 roku), aby objąć nauczaniem jak najwięcej młodzieży. Podyktowane to było faktem, że podczas wojny w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]] nie było rozwiniętego systemu [[Tajne nauczanie|tajnego nauczania]]. W kolejnych latach szkoła przeobrażała się zgodnie z reformą szkolnictwa polskiego: 11-latka, potem 4-letnie liceum, 3-letnie gimnazjum i 3-letnie liceum. Dyrekcja co roku musiała ubiegać się o przyznanie praw państwowych, ale mimo trudności przetrwała czasy [[Socjalizm|socjalistyczne]] i [[Komunizm|komunistyczne]] jako jedna z dziewięciu prywatnych polskich szkół żeńskich prowadzonych przez zgromadzenia zakonne w Polsce{{r|:0}} i jedyna w Wielkopolsce{{r|:3}}. Równolegle w latach 1957–1963 zakonnice prowadziły także szkołę Gospodarstwa Domowego{{r|:0}}.


Okres [[stalinizm]]u był dla szkoły najtrudniejszy, ale ówczesna dyrektorka Matka Gertruda Żurawska (1945–1967) walczyła o utrzymanie szkoły, prawa państwowe, nabór do szkoły oraz katolickie wychowanie uczennic, choć program szkolny był ściśle nadzorowany prze władze oświatowe{{r|:0}}. Siostry zapraszały do szkoły na wykłady wybitnych prelegentów (np. [[Stefan Swieżawski|Stefana Świeżawskiego]]{{r|:1}}).
Okres [[stalinizm]]u był dla szkoły najtrudniejszy, ale ówczesna dyrektorka Matka Gertruda Żurawska (1945–1967) walczyła o utrzymanie szkoły, prawa państwowe, nabór do szkoły oraz katolickie wychowanie uczennic, choć program szkolny był ściśle nadzorowany prze władze oświatowe{{r|:0}}. Siostry zapraszały do szkoły na wykłady wybitnych prelegentów (np. [[Stefan Swieżawski|Stefana Świeżawskiego]]{{r|:1}}).

Wersja z 09:05, 4 lut 2018

Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Pobiedziska

Kościół

Kościół katolicki

Właściciel

Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur)

Typ zakonu

żeński

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

1921–1930

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach”
Ziemia52°28′27″N 17°18′13″E/52,474089 17,303506
Strona internetowa

Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach – klasztor, dawniej ze szkołą i internatem dla dziewcząt, założony w 1921 roku przez Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa w Polskiej Wsi, obecnie znajdujący się w granicach Pobiedzisk w województwie wielkopolskim. W latach 1945-1955 oraz od 1980 roku do szkoły tej uczęszczali także chłopcy[1]. W gmachu dawnej szkoły siostry Sacré Coeur prowadzą teraz dom rekolekcyjny.

Historia

Widok od strony ul. Klasztornej
Dawna szkoła sióstr Sacré Coeur (obecnie dom rekolekcyjny)
Wirydarz – ogród wewnątrz murów klasztornych
Główny hol szkoły
Wnętrze kaplicy
Tablica pamiątkowa Matki Gertrudy Żurawskiej (dyrektorki szkoły za czasów stalinizmu), znajdująca się w holu szkoły

W 1921 roku zgromadzenie zakupiło w Polskiej Wsi rozległą posiadłość z dworkiem, który został przeznaczony na klasztor. Obok zaczęto budowę dużej szkoły z internatem, wg projektu Juliana Putermana-Sadłowskiego. W styczniu 1922 roku zaczęła funkcjonować 8-klasowe gimnazjum, które cztery lata później otrzymało uprawnienia państwowe. Budynek ukończono w 1930 roku. Po reformie polskiego systemu edukacji (zapoczątkowanej w 1932 roku), szkołę przekształcono w 4-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum, do której uczęszczało ok. 100 uczennic, prawie wszystkie mieszkające w internacie. Jednocześnie Zgromadzenie prowadziło Prywatne Kursy Gospodarstwa Domowego dla ok. trzydziestu ubogich dziewcząt z okolicznych wsi1=:0.

Podczas II wojny światowej przełożona generalna przysłała do tego klasztoru kilka zakonnic niemieckich, by reprezentowały go wobec hitlerowców i ochroniły posiadłość przed zniszczeniami wojennymi. W latach 1940–1945 w budynku funkcjonował szpital niemiecki, w którym pracowały siostry z zakonu, dzięki czemu wspólnota przetrwała okres okupacji1=:0.

Po zakończeniu działań wojennych w kwietniu 1945 roku siostry wznowiły funkcjonowanie gimnazjum, do którego uczęszczali również chłopcy (na prośbę kardynała Augusta Hlonda[1]), choć w internacie mieszkały tylko dziewczynki. W kolejnym roku otwarto 2-letnią Szkołę Rolniczą (która istniała do 1950 roku), aby objąć nauczaniem jak najwięcej młodzieży. Podyktowane to było faktem, że podczas wojny w Wielkopolsce nie było rozwiniętego systemu tajnego nauczania. W kolejnych latach szkoła przeobrażała się zgodnie z reformą szkolnictwa polskiego: 11-latka, potem 4-letnie liceum, 3-letnie gimnazjum i 3-letnie liceum. Dyrekcja co roku musiała ubiegać się o przyznanie praw państwowych, ale mimo trudności przetrwała czasy socjalistyczne i komunistyczne jako jedna z dziewięciu prywatnych polskich szkół żeńskich prowadzonych przez zgromadzenia zakonne w Polsce1=:0 i jedyna w Wielkopolsce1=:3. Równolegle w latach 1957–1963 zakonnice prowadziły także szkołę Gospodarstwa Domowego1=:0.

Okres stalinizmu był dla szkoły najtrudniejszy, ale ówczesna dyrektorka Matka Gertruda Żurawska (1945–1967) walczyła o utrzymanie szkoły, prawa państwowe, nabór do szkoły oraz katolickie wychowanie uczennic, choć program szkolny był ściśle nadzorowany prze władze oświatowe1=:0. Siostry zapraszały do szkoły na wykłady wybitnych prelegentów (np. Stefana Świeżawskiego1=:1).

Z klasztorem w Pobiedziskach byli związani także wybitni księża, m.in. Jan Kątny[2] oraz abp Józef Glemp, późniejszy prymas Polski[3], którzy byli kapelanami sióstr Sacré Coeur.

Ze względu na niż demograficzny i coraz trudniejszy nabór do szkoły[4], szkoła ostatecznie została zamknięta 31 sierpnia 2011 roku1=:0. W klasztorze pozostało kilka sióstr, które prowadzą dom rekolekcyjny (rekolekcje ignacjańskie, warsztaty i sesje rekolekcyjne, dni skupienia i rekolekcje w milczeniu)1=:2.

Absolwentki i absolwenci szkoły przy klasztorze Sacré Coeur

Przypisy

  1. a b c Alina Merdas. Polska Wieś. 1921-1996. „Głos Dawnych (Biuletyn Związku Wychowanek Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa – Sacre Coeur)”. 7, s. 20-25, 1996. 
  2. Zmarł ks. prałat Jan Kątny [online], Archidiecezja Gnieźnieńska, grudzień 2014 [dostęp 2018-02-03] (pol.).
  3. M. Kreczmański: Nota biograficzna Józefa Glempa w serwisie Prymasa Polski. prymaspolski.pl (arch.). [dostęp 2017-07-23].
  4. Szkole Sacre-Coeur w Pobiedziskach grozi zamknięcie [online], poznan.wyborcza.pl, 11 marca 2007 [dostęp 2018-02-03].
  5. Ewa Semadeni. To już 50 lat. 1946-1951. „Głos Dawnych (Biuletyn Związku Wychowanek Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa – Sacre Coeur)”. 7, s. 122-135, 1996. 
  6. Mirek Paliszewski, Obrona Warszawy i Modlina - 1939 r., nazwiska D-G [online], Genealogia: Stankiewicze z przyjaciółmi www.stankiewicze.com [dostęp 2018-01-23].
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „:0”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „:1”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „:2”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „:3”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Linki zewnętrzne