Đuro Daničić: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełnienie |
→Bibliografia: drobne techniczne |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Danicic-Djura;3890562.html |
* {{Cytuj stronę | url = http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Danicic-Djura;3890562.html | tytuł = Daničić Djura | autor = PWN | opublikowany = pwn.pl | data dostępu = 2018-03-20}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
Wersja z 09:39, 20 mar 2018
Đuro Daničić, Đura Daničić (ur. 4 kwietnia 1825 w Nowym Sadzie, zm. 17 listopada 1882 w Zagrzebiu) – serbski filolog, tłumacz i leksykograf[1].
Był uczniem Vuka Karadžicia. W 1859 został profesorem uniwersytetu w Belgradzie, a w 1866 sekretarzem Jugosłowiańskiej Akademii Nauk i Sztuk w Zagrzebiu. Zainicjował wydanie słownika języka serbsko-chorwackiego (t. 1-96, 1880-1976) i był jego pierwszym redaktorem naczelnym. Napisał wiele prac, m.in. Mala srpska gramatika (1850), Srpska sintaksa (1858) i Srpski akcenti (wyd. pośm. 1925).
Jego tłumaczenie Starego Testamentu, głównie z języka niemieckiego, wpłynęło na literaturę chorwacką[2]. Daničić pomógł także Vuko Karadžićowi w jego tłumaczeniu Nowego Testamentu na serbski w 1847 roku. Po przejściu rewizji oba tłumaczenia zostały przyjęte i do dziś nadal są w użyciu przez Serbski Kościół Prawosławny i jego wiernych.
Przypisy
- ↑ Đuro Daničić: Čovek srpskog jezika. iserbia.rs. [dostęp 2017-03-28]. (serb.).
- ↑ Daničić, Đuro. [w:] Leksikografski zavod Miroslav Krleža [on-line]. enciklopedija.hr. [dostęp 2018-03-20]. (chorw.).
Bibliografia
- PWN: Daničić Djura. pwn.pl. [dostęp 2018-03-20].