Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MAY (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
kat.
Linia 37: Linia 37:


{{SORTUJ:Reinhardt, Hans Georg}}
{{SORTUJ:Reinhardt, Hans Georg}}
[[Kategoria:Generałowie Wehrmachtu]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Budziszynem]]
[[Kategoria:Niemieccy generałowie]]
[[Kategoria:Niemieccy generałowie]]
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona niemiecka)]]
[[Kategoria:Żołnierze sił niemieckich pacyfikujących powstanie warszawskie]]
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]]
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]]
[[Kategoria:Uczestnicy I wojny światowej (Cesarstwo Niemieckie)]]
[[Kategoria:Generałowie Wehrmachtu]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Rycerskim]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Rycerskim]]
[[Kategoria:Uczestnicy I wojny światowej (Cesarstwo Niemieckie)]]
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona niemiecka)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1887]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1887]]
[[Kategoria:Zmarli w 1963]]
[[Kategoria:Zmarli w 1963]]
[[Kategoria:Żołnierze sił niemieckich pacyfikujących powstanie warszawskie]]

Wersja z 03:08, 1 kwi 2018

Georg-Hans Reinhardt
Ilustracja
Generaloberst Generaloberst
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1887
Budziszyn

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1963
Tegernsee

Przebieg służby
Lata służby

19071945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN

Georg-Hans Reinhardt (ur. 1 marca 1887 w Budziszynie, zm. 23 listopada 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy, generaloberst, zbrodniarz wojenny.

Życiorys

W 1908, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.

Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933. W kwietniu 1937 otrzymał awans na generalmajora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 został odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generalleutnanta. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armię Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944) Grupą Armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i Grupą Armii "Północ".

W styczniu 1945, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w procesie wyższego dowództwa za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in. o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. 27 października 1948 został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963.

Zobacz też