Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
kat. |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
{{SORTUJ:Reinhardt, Hans Georg}} |
{{SORTUJ:Reinhardt, Hans Georg}} |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Budziszynem]] |
|||
[[Kategoria:Niemieccy generałowie]] |
[[Kategoria:Niemieccy generałowie]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]] |
[[Kategoria:Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Rycerskim]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Rycerskim]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Urodzeni w 1887]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1887]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1963]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1963]] |
||
⚫ |
Wersja z 03:08, 1 kwi 2018
Generaloberst | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Georg-Hans Reinhardt (ur. 1 marca 1887 w Budziszynie, zm. 23 listopada 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy, generaloberst, zbrodniarz wojenny.
Życiorys
W 1908, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.
Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933. W kwietniu 1937 otrzymał awans na generalmajora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 został odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generalleutnanta. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armię Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944) Grupą Armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i Grupą Armii "Północ".
W styczniu 1945, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w procesie wyższego dowództwa za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in. o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. 27 października 1948 został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963.
Zobacz też
- Generałowie Wehrmachtu
- Ludzie związani z Budziszynem
- Niemieccy generałowie
- Niemieccy zbrodniarze wojenni w okresie II wojny światowej
- Odznaczeni Krzyżem Rycerskim
- Uczestnicy I wojny światowej (Cesarstwo Niemieckie)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona niemiecka)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1963
- Żołnierze sił niemieckich pacyfikujących powstanie warszawskie