I wojna opiumowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Prośba o źródła, WP:SK, drobne techniczne |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}} |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{dopracować|źródła=2016-10}} |
{{dopracować|źródła=2016-10}} |
||
{{Wojna infobox |
{{Wojna infobox |
||
| |
|nazwa = I wojna opiumowa |
||
| |
|epoka = nowożytność |
||
|konflikt = [[wojny opiumowe]] |
|konflikt = [[wojny opiumowe]] |
||
|grafika = Destroying Chinese war junks, by E. Duncan (1843).jpg |
|grafika = Destroying Chinese war junks, by E. Duncan (1843).jpg |
||
|opis |
|opis grafiki = Żelazna fregata HEIC „Nemesis”, pod dowództwem W. H. Halla, wraz z łodziami z okrętów „Sulphur”, „Calliope”, „Larne” i „Starling” niszczy chińskie dżonki w Zatoce Ansona, 7 stycznia 1841. Było to jedno z pierwszych starć w pierwszej wojnie opiumowej w Chinach. |
||
| |
|czas = [[18 marca]] [[1839]] – [[29 sierpnia]] [[1842]] |
||
|miejsce = [[Chiny]] |
|miejsce = [[Chiny]] |
||
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
|terytorium = [[Azja]] |
||
|przyczyna = |
|||
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
|||
⚫ | |||
|przyczyna = |
|||
| |
|strona2 = [[Dynastia Qing]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|strona2 = [[Dynastia Qing]] |
|||
|siły1 = 19 tys. żołnierzy |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
| |
|straty1 = 69 zabitych<br />451 rannych |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|kod mapy = |
|||
|straty1 = 69 zabitych<br />451 rannych |
|||
|współrzędne = |
|||
⚫ | |||
|commons = |
|||
}} |
}} |
||
{{Wojny w epoce Qing}} |
{{Wojny w epoce Qing}} |
Wersja z 22:04, 5 kwi 2018
Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
wojny opiumowe | |||
Żelazna fregata HEIC „Nemesis”, pod dowództwem W. H. Halla, wraz z łodziami z okrętów „Sulphur”, „Calliope”, „Larne” i „Starling” niszczy chińskie dżonki w Zatoce Ansona, 7 stycznia 1841. Było to jedno z pierwszych starć w pierwszej wojnie opiumowej w Chinach. | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Brytyjczyków, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
|
Pierwsza wojna opiumowa znana także jako I wojna chińsko-brytyjska (1839-1842) została rozegrana między Wielką Brytanią a chińską dynastią Qing.
Na początku XIX wieku panujący w Chinach Mandżurowie (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy europejscy, zwłaszcza brytyjscy i francuscy, którzy działali w ramach ekspansywnych Kompanii Wschodnioindyjskich. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach herbatę, jedwab, ryż i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach opium z upraw w Indiach Brytyjskich. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę kontrabandy.
Na polecenie cesarza Daoguanga, jego specjalny wysłannik w Kantonie, Lin Zexu, nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 tys. skrzyń z zarekwirowanym opium. Zmieszał je z wapnem, solą i wodą. W tej postaci wyrzucił je do morza. Niszczenie narkotyku trwało 22 dni. Rząd Wlk. Brytanii uznał to za pretekst do wszczęcia karnej wojny (1839-1842) przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton, a oddziały desantowe piechoty zajęły ten port, później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z Szanghajem. Rząd Qingów musiał skapitulować, gdyż Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, któremu Chińczycy nie potrafili się przeciwstawić.
Finałem wojny było podpisanie traktatu nankińskiego.