Bitwa pod Rogalinem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}} |
poprawiony opis zdjęcia, drobne redakcyjne |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
== Geneza == |
== Geneza == |
||
Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]]. Na opanowanym terenie proklamował [[Rzeczpospolita Mosińska|Rzeczpospolitą Polską]] |
Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]]. Na opanowanym terenie proklamował [[Rzeczpospolita Mosińska|Rzeczpospolitą Polską]], mianował burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi. Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski<ref name=":0" />. |
||
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały| |
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały|Przydrożna kolumna z figurą Matki Bożej Boleściwej oraz symboliczne groby powstańców poległych w 1848 roku w Rogalinie.]] |
||
== Bitwa == |
== Bitwa == |
||
Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali |
Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali przeciwko Polakom wojsko i 8 maja 1848 r doszło do bitwy pod Rogalinem. Walka trwała około dwóch godzin. Ostatecznie polski oddział ratować się ucieczką, przeprawiając się na drugą stronę [[Warta|Warty]]. Dowódcy nie zrezygnowali jednak z dalszych działań. Zmienili pozycję i po przeprawieniu się przez rzekę zaatakowali [[Rogalinek]]. Atak się nie powiódł i powstańcy znowu wycofali się za rzekę. Zdecydowali następnie rozsypać się na mniejsze oddziały i poszukiwali schronienia w lasach. W starciach tych Polacy stracili kilkunastu zabitych, oraz kilkunastu rannych<ref name=":0">{{Cytuj|autor=Kazimierz Rakowski|tytuł=Powstanie poznańskie w 1848 roku...|data=1900|miejsce=Lwów|s=251-252|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=2010}}</ref>. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 15:08, 8 maj 2018
Powstanie wielkopolskie 1848 roku | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
rozproszenie powstańców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
|
Bitwa pod Rogalinem – starcie zbrojne w czasie trwania powstania wielkopolskiego do którego doszło 8 maja 1848 pod Rogalinem, starcie zakończyło się przegraną i rozproszeniem oddziałów powstańczych.
Geneza
Wieść o dużych bitwach pod Książem i Miłosławiem i Sokołowem rozniosła się po Wielkim Księstwie Poznańskim. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został Jakub Krotowski-Krauthofer. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu ugody w Jarosławcu. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z Mosina i 6 maja z Kórnika. Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską, mianował burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi. Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski[1].
Bitwa
Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali przeciwko Polakom wojsko i 8 maja 1848 r doszło do bitwy pod Rogalinem. Walka trwała około dwóch godzin. Ostatecznie polski oddział ratować się ucieczką, przeprawiając się na drugą stronę Warty. Dowódcy nie zrezygnowali jednak z dalszych działań. Zmienili pozycję i po przeprawieniu się przez rzekę zaatakowali Rogalinek. Atak się nie powiódł i powstańcy znowu wycofali się za rzekę. Zdecydowali następnie rozsypać się na mniejsze oddziały i poszukiwali schronienia w lasach. W starciach tych Polacy stracili kilkunastu zabitych, oraz kilkunastu rannych[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Kazimierz Rakowski , Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900, s. 251-252 .
Bibliografia
- Kazimierz Rakowski, Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900.