Federica Mogherini: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
popr. linku |
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
||
Linia 44: | Linia 44: | ||
{{Komisja Jean-Claude’a Junckera}} |
{{Komisja Jean-Claude’a Junckera}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
{{SORTUJ:Mogherini, Federica}} |
{{SORTUJ:Mogherini, Federica}} |
Wersja z 18:33, 12 sie 2018
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa | |
Okres |
od 1 listopada 2014 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister spraw zagranicznych Włoch | |
Okres |
od 22 lutego 2014 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Federica Mogherini (ur. 16 czerwca 1973 w Rzymie[1]) – włoska polityk, działaczka partyjna i politolog, parlamentarzystka, w 2014 minister spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego, następnie wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.
Życiorys
Od 1988 należała do młodzieżówki partii komunistycznej. Ukończyła studia z zakresu politologii na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza i Université d’Aix-Marseille II. W 1994 uzyskała magisterium na podstawie pracy poświęconej islamowi[2]. Była stypendystką German Marshall Fund[3].
Od 2001 była etatową działaczką partyjną Demokratów Lewicy i następnie współtworzonej przez to ugrupowanie Partii Demokratycznej. Od 2003 w departamencie spraw zagranicznych swojego ugrupowania odpowiadała za kwestie związane z Irakiem, Afganistanem i Bliskim Wschodem[4]. W 2007 dołączyła do kierowniczych gremiów Partii Demokratycznej[3].
Do Izby Deputowanych po raz pierwszy została wybrana w wyniku wyborów w 2008. W parlamencie zajmowała się polityką unijną i zagraniczną[3]. W 2009 została sekretarzem PD odpowiedzialnym za równouprawnienie[4]. W 2013 uzyskała poselską reelekcję na XVII kadencję[1].
21 lutego 2014 kandydat na premiera Matteo Renzi ogłosił jej nominację na urząd ministra spraw zagranicznych[5]. 30 sierpnia tego samego roku uzyskała nominację na wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa[3]. Rozpoczęła urzędowanie 1 listopada 2014, odchodząc dzień wcześniej z włoskiego rządu.
Życie prywatne
Jej ojcem był filmowiec Flavio Mogherini. Federica Mogherini jest mężatką, ma dwie córki. Mówi biegle po angielsku i francusku[3].
Przypisy
- ↑ a b Federica Mogherini na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Mogherini: Italy's young rising star. afp.com, 30 sierpnia 2014. [dostęp 2017-11-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e Tomasz Bielecki: Nie taka Mogherini straszna, jak ją malują. wyborcza.pl, 2 września 2014. [dostęp 2014-09-02].
- ↑ a b Federica Mogherini. corriere.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- ↑ Monica Rubino: Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- Absolwenci uczelni w Rzymie
- Absolwenci uczelni we Francji
- Politycy Demokratów Lewicy
- Politycy Partii Demokratycznej (Włochy)
- Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Włoskiej
- Włoscy parlamentarzyści (od 1946)
- Wysocy Przedstawiciele Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa
- Ludzie urodzeni w Rzymie
- Urodzeni w 1973