Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym: Różnice pomiędzy wersjami

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Kwestia podwójnego mistrzostwa: olimpiada =/= igrzyska olimpijskie
Linia 177: Linia 177:
|-
|-
|
|
|[[Gunnar Andersen]]
|[[Gunnar Andersen (ur. 1909)|Gunnar Andersen]]
|{{Państwo|NOR}}
|{{Państwo|NOR}}
|1
|1
Linia 642: Linia 642:
|-
|-
|
|
|[[Gunnar Andersen]]
|[[Gunnar Andersen (ur. 1909)|Gunnar Andersen]]
|{{Państwo|NOR}}
|{{Państwo|NOR}}
|1
|1

Wersja z 14:32, 8 wrz 2018

Mistrzostwa świata
Rozgrywane od 1925
Najwięcej złotych medali[1]
 Polska A. Małysz
4
Najwięcej medali[1]
 Polska A. Małysz
6

Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym (znane też jako mistrzostwa świata w skokach narciarskich[2]) są częścią mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym odbywających się co 2 lata. Pierwszy konkurs odbył się w 1925 w Jańskich Łaźniach. Przed II wojną światową impreza rozgrywana była praktycznie corocznie, a od 1950 wprowadzono czteroletni cykl, na przemian z sezonem olimpijskim. Dopiero w 1985 zdecydowano o 2 letniej przerwie między mistrzostwami.

Od 1925 do 1962 rozgrywany był tylko jeden konkurs indywidualny, w dodatku na dużo mniejszych niż obecnie obiektach (najwyższa skocznia o punkcie konstrukcyjnym K-70). Od 1962 do 1989 zmagania odbywały się na dwóch typach skoczni: K-70 i K-90, na których wyłaniano po jednym mistrzu świata. W 1991 po raz pierwszy rywalizowano na obiektach K-120. Od 1978 przeprowadzane są zawody drużynowe (do 2001 - jeden konkurs, a w 2001 – pod naciskiem gospodarzy – zorganizowano w Lahti aż dwa konkursy drużynowe: na skoczni K-90 i K-120, co stało się tradycją również w kolejnych edycjach). Od 2009 rozgrywane są zmagania pań na skoczni normalnej, a od 2013 - konkursy drużyn mieszanych (dwie kobiety i dwóch mężczyzn). Każdy kraj może wystawić do kwalifikacji czterech zawodników[3]. W 2019 zaplanowano włączenie do programu mistrzostw świata konkursu drużynowego kobiet[4].

Trzykrotnie mistrzostwa świata odbyły się w Polsce - w Zakopanem (1929, 1939 i 1962). W całej historii mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym reprezentanci Polski zdołali wywalczyć w skokach narciarskich 13 medali, a to za sprawą Stanisława Marusarza (1938) – srebro, Antoniego Łaciaka (1962) – srebro, Stanisława Gąsienicy Daniela (1970) – brąz, Adama Małysza – (2001) – złoto i srebro, (2003) – dwa złota, (2007) – złoto, (2011) – brąz, Kamila Stocha (2013) – złoto, Kamil Stoch, Piotr Żyła, Maciej Kot i Dawid Kubacki drużynowo (2013) – brąz, Kamil Stoch, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Klemens Murańka (2015) – brąz oraz Piotr Żyła (2017) – brąz. Adam Małysz jest natomiast rekordzistą jeśli chodzi o liczbę zdobytych tytułów indywidualnego mistrza świata w skokach narciarskich. Zdobył ich jako jedyny dotychczas skoczek narciarski w historii czterokrotnie (2001, 2003 x2 i 2007). Jest on również rekordzistą pod względem zdobytych indywidualnych medali mistrzostw świata w historii. Zdobył ich 6, w tym 4 złote (2001, 2003 x2 i 2007), 1 srebrny (2001) i 1 brązowy (2011).

Medaliści mistrzostw świata (konkurs indywidualny)

 Osobny artykuł: Medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich.

Kwestia podwójnego mistrzostwa

Do roku 1980 każdy medalista igrzysk olimpijskich zostawał automatycznie medalistą mistrzostw świata. Tym samym pierwszym Polakiem, który został mistrzem świata w skokach narciarskich jest Wojciech Fortuna, który wygrał złoto na igrzyskach olimpijskich w Sapporo w 1972 roku. W poniższej statystyce nie uwzględniono jednak tego faktu, traktując te dwie imprezy niezależnie.

Najwięcej złotych medali w historii mistrzostw świata – mężczyźni

(indywidualnie, nie wliczając tzw. podwójnego mistrzostwa)

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba
1. Adam Małysz  Polska 4
2. Birger Ruud  Norwegia 3
3. Martin Schmitt  Niemcy 2
Jens Weißflog  NRD
 Niemcy 		2
Masahiko Harada  Japonia 2
Janne Ahonen  Finlandia 2
Bjørn Wirkola  Norwegia 2
Garij Napałkow  ZSRR 2
Hans-Georg Aschenbach  NRD 2
Stefan Kraft  Austria 2
4. Jari Puikkonen  Finlandia 1
Matti Nykänen  Finlandia 1
Simon Ammann  Szwajcaria 1
Thomas Morgenstern  Austria 1
Willen Dick  Czechosłowacja 1
Kristian Johansson  Norwegia 1
Andreas Felder  Austria 1
Tommy Ingebrigtsen  Norwegia 1
Gregor Schlierenzauer  Austria 1
Helmut Recknagel  NRD 1
Sigmund Ruud  Norwegia 1
Armin Kogler  Austria 1
Per Bergerud  Norwegia 1
Heinz Kuttin  Austria 1
Andreas Küttel  Szwajcaria 1
Wolfgang Loitzl  Austria 1
Jacob Tullin Thams  Norwegia 1
Tore Edman  Szwecja 1
Gunnar Andersen  Norwegia 1
Marcel Reymond  Szwajcaria 1
Asbjørn Ruud  Norwegia 1
Josef Bradl  Austria
 III Rzesza 		1
Hans Bjørnstad  Norwegia 1
Matti Pietikäinen  Finlandia 1
Juhani Kärkinen  Finlandia 1
Toralf Engan  Norwegia 1
Matthias Buse  NRD 1
Tapio Räisänen  Finlandia 1
Jiří Parma  Czechosłowacja 1
Franci Petek  Jugosławia 1
Espen Bredesen  Norwegia 1
Takanobu Okabe  Japonia 1
Kazuyoshi Funaki  Japonia 1
Rok Benkovič  Słowenia 1
Anders Bardal  Norwegia 1
Kamil Stoch  Polska 1
Rune Velta  Norwegia 1
Severin Freund  Niemcy 1

Najwięcej medali w historii mistrzostw świata – mężczyźni

(indywidualnie, nie wliczając tzw. podwójnego mistrzostwa)

Miejsce Imię i nazwisko Kraj 1 miejsca 2 miejsca 3 miejsca Razem
1. Adam Małysz  Polska 4 1 1 6
2. Jens Weißflog  NRD
 Niemcy 		2 1 2 5
3. Birger Ruud  Norwegia 3 1 0 4
4. Martin Schmitt  Niemcy 2 2 0 4
5. Masahiko Harada  Japonia 2 1 1 4
6. Janne Ahonen  Finlandia 2 0 2 4
7. Gregor Schlierenzauer  Austria 1 3 0 4
8. Matti Nykänen  Finlandia 1 1 2 4
Simon Ammann  Szwajcaria 1 1 2 4
10. Andreas Goldberger  Austria 0 2 2 4
11. Stefan Kraft  Austria 2 0 1 3
12. Jari Puikkonen  Finlandia 1 2 0 3
13. Thomas Morgenstern  Austria 1 1 1 3
14. Helmut Recknagel  NRD 1 0 2 3
15. Reidar Andersen  Norwegia 0 3 0 3
16. Sven Eriksson  Szwecja 0 0 3 3
17. Bjørn Wirkola  Norwegia 2 0 0 2
Garij Napałkow  ZSRR 2 0 0 2
Hans-Georg Aschenbach  NRD 2 0 0 2
20. Willen Dick  Czechosłowacja 1 1 0 2
Kristian Johansson  Norwegia 1 1 0 2
Andreas Felder  Austria 1 1 0 2
Tommy Ingebrigtsen  Norwegia 1 1 0 2
Severin Freund  Niemcy 1 1 0 2
25. Sigmund Ruud  Norwegia 1 0 1 2
Armin Kogler  Austria 1 0 1 2
Per Bergerud  Norwegia 1 0 1 2
Heinz Kuttin  Austria 1 0 1 2
Rune Velta  Norwegia 1 0 1 2
30. Andreas Wellinger  Niemcy 0 2 0 2
31. Vegard Opaas  Norwegia 0 1 1 2
Ari-Pekka Nikkola  Finlandia 0 1 1 2
Jaroslav Sakala  Czechosłowacja
 Czechy 		0 1 1 2
Hideharu Miyahira  Japonia 0 1 1 2
Jakub Janda  Czechy 0 1 1 2
Roar Ljøkelsøy  Norwegia 0 1 1 2
Peter Prevc  Słowenia 0 1 1 2
38. Aleksiej Borowitin  ZSRR 0 0 2 2
Noriaki Kasai  Japonia 0 0 2 2
Anders Jacobsen  Norwegia 0 0 2 2
41. Andreas Küttel  Szwajcaria 1 0 0 1
Wolfgang Loitzl  Austria 1 0 0 1
Jacob Tullin Thams  Norwegia 1 0 0 1
Tore Edman  Szwecja 1 0 0 1
Gunnar Andersen  Norwegia 1 0 0 1
Marcel Reymond  Szwajcaria 1 0 0 1
Asbjørn Ruud  Norwegia 1 0 0 1
Josef Bradl  Austria
 Niemcy 		1 0 0 1
Hans Bjørnstad  Norwegia 1 0 0 1
Matti Pietikäinen  Finlandia 1 0 0 1
Juhani Kärkinen  Finlandia 1 0 0 1
Toralf Engan  Norwegia 1 0 0 1
Matthias Buse  NRD 1 0 0 1
Tapio Räisänen  Finlandia 1 0 0 1
Jiří Parma  Czechosłowacja 1 0 0 1
Franci Petek  Jugosławia 1 0 0 1
Espen Bredesen  Norwegia 1 0 0 1
Takanobu Okabe  Japonia 1 0 0 1
Kazuyoshi Funaki  Japonia 1 0 0 1
Rok Benkovič  Słowenia 1 0 0 1
Anders Bardal  Norwegia 1 0 0 1
Kamil Stoch  Polska 1 0 0 1
63. Henry Ljungmann  Norwegia 0 1 0 1
Otto Aasen  Norwegia 0 1 0 1
Fritz Kaufmann  Szwajcaria 0 1 0 1
Rudolf Burkert  Czechosłowacja 0 1 0 1
Arne Hovde  Norwegia 0 1 0 1
Stanisław Marusarz  Polska 0 1 0 1
Thure Lindgren  Szwecja 0 1 0 1
Veikko Heinonen  Finlandia 0 1 0 1
Ensio Hyytiä  Finlandia 0 1 0 1
Antoni Łaciak  Polska 0 1 0 1
Nikołaj Kamienski  ZSRR 0 1 0 1
Takashi Fujisawa  Japonia 0 1 0 1
Yukio Kasaya  Japonia 0 1 0 1
Jiří Raška  Czechosłowacja 0 1 0 1
Dietrich Kampf  NRD 0 1 0 1
Heinz Wosipiwo  NRD 0 1 0 1
Henry Glaß  NRD 0 1 0 1
Alois Lipburger  Austria 0 1 0 1
Olav Hansson  Norwegia 0 1 0 1
Kent Johanssen  Norwegia 0 1 0 1
Rune Olijnyk  Norwegia 0 1 0 1
Hiroya Saitō  Japonia 0 1 0 1
Dieter Thoma  RFN
 Niemcy 		0 1 0 1
Sven Hannawald  Niemcy 0 1 0 1
Matti Hautamäki  Finlandia 0 1 0 1
Harri Olli  Finlandia 0 1 0 1
Andreas Kofler  Austria 0 1 0 1
89. František Wende  Czechosłowacja 0 0 1 1
Georg Østerholt  Norwegia 0 0 1 1
Bertil Carlsson  Szwecja 0 0 1 1
Hans Kleppen  Norwegia 0 0 1 1
Alf Andersen  Norwegia 0 0 1 1
Sigurd Sollid  Norwegia 0 0 1 1
Hilmar Myhra  Norwegia 0 0 1 1
Arnfinn Bergmann  Norwegia 0 0 1 1
Arnholdt Kongsgård  Norwegia 0 0 1 1
Bror Östman  Szwecja 0 0 1 1
Niilo Halonen  Finlandia 0 0 1 1
Paavo Lukkariniemi  Finlandia 0 0 1 1
Kjell Sjöberg  Szwecja 0 0 1 1
Lars Grini  Norwegia 0 0 1 1
Stanisław Gąsienica-Daniel  Polska 0 0 1 1
Rudolf Höhnl  Czechosłowacja 0 0 1 1
Falko Weißpflog  NRD 0 0 1 1
Ole Bremseth  Norwegia 0 0 1 1
Ernst Vettori  Austria 0 0 1 1
Mika Laitinen  Finlandia 0 0 1 1
Sylvain Freiholz  Szwajcaria 0 0 1 1
Martin Höllwarth  Austria 0 0 1 1
Markus Eisenbichler  Niemcy 0 0 1 1
Piotr Żyła  Polska 0 0 1 1

Konkursy drużynowe

Najwięcej złotych medali w historii mistrzostw świata – mężczyźni

Miejsce Kraj Zwycięstwa
1.  Austria 9
2.  Finlandia 6
3.  Norwegia 3
4.  Niemcy 2
5.  Polska 1
5.  NRD 1

Najwięcej medali w historii mistrzostw świata – mężczyźni

Miejsce Kraj Zwycięstwa 2. miejsca 3. miejsca Razem
1.  Austria 9 3 4 16
2.  Finlandia 6 5 1 12
3.  Norwegia 3 4 3 10
4.  Niemcy 2 4 4 10
5.  Polska 1 0 2 3
6.  NRD 1 0 1 2
7.  Japonia 0 3 3 6
8.  Czechy
 Czechosłowacja 		0 1 2 3
9.  Słowenia 0 0 1 1

Najwięcej złotych medali w historii mistrzostw świata – kobiety

(indywidualnie)

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba
1. Carina Vogt  Niemcy 2
2. Lindsey Van  Stany Zjednoczone 1
Daniela Iraschko-Stolz  Austria 1
Sarah Hendrickson  Stany Zjednoczone 1

Najwięcej razy na podium w historii mistrzostw świata – kobiety

(indywidualnie)

Miejsce Imię i nazwisko Kraj 1 miejsca 2 miejsca 3 miejsca
1. Carina Vogt  Niemcy 2 0 0
2. Daniela Iraschko-Stolz  Austria 1 0 1
3. Lindsey Van  Stany Zjednoczone 1 0 0
= Sarah Hendrickson  Stany Zjednoczone 1 0 0
5. Sara Takanashi  Japonia 0 1 1
6. Ulrike Gräßler  Niemcy 0 1 0
= Elena Runggaldier  Włochy 0 1 0
= Yūki Itō  Japonia 0 1 0
9. Anette Sagen  Norwegia 0 0 1
= Coline Mattel  Francja 0 0 1
= Jacqueline Seifriedsberger  Austria 0 0 1

Przypisy

  1. ↑ a b mężczyźni indywidualnie
  2. ↑ Oficjalnie nie istnieje taka impreza jak mistrzostwa świata w skokach narciarskich, istnieją tylko mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym, w czasie których sportowcy walczą o medale w skokach narciarskich
  3. ↑ MŚ w Lahti: Piątek pod znakiem kwalifikacji mężczyzn i konkursu kobiet (listy startowe) - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-26].
  4. ↑ Michał Chmielewski: KONIEC „ŚWIĘTYCH KRÓW”. SKOCZKÓW CZEKAJĄ OBOWIĄZKOWE KWALIFIKACJE. przegladsportowy.pl, 2017-05-28. [dostęp 2017-05-28].
Skoki narciarskie
Pojęcia podstawowe
Skocznie narciarskie
Zawody mistrzowskie
Medaliści
Klasyfikacje sezonowe
Zimowe
Letnie
Turnieje
Inne zawody
Nieistniejące zawody
międzynarodowe
Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym
Skocznie mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i lotach narciarskich
Skocznie normalne
Skocznie duże
Skocznie mamucie

Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skoki_narciarskie_na_mistrzostwach_świata_w_narciarstwie_klasycznym&oldid=54444401”