Port lotniczy Seul-Inczon: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Jaanklaas (dyskusja | edycje)
Jaanklaas (dyskusja | edycje)
Linia 126: Linia 126:
* [[Eastar Jet]] (Zhangjiajie, Kota Kinabalu, Sapporo-Chitose)
* [[Eastar Jet]] (Zhangjiajie, Kota Kinabalu, Sapporo-Chitose)
* [[Hong Kong Express Airways]] (Hongkong) [sezonowo]
* [[Hong Kong Express Airways]] (Hongkong) [sezonowo]
* [[Jin Air]] (Bangkok-Suvarnabhumi, Cairns, Clark, Guam, Kitakyushu, Macau, Miyazaki, Osaka-Kansai, Sapporo-Chitose, Saga, Taizhong, U-Tapao)
* [[Omni Air International]] (Dallas/Fort Worth) [sezonowo]
* [[Omni Air International]] (Dallas/Fort Worth) [sezonowo]
* [[Orient Thai Airlines]] (Bangkok-Suvarnabhumi)
* [[Orient Thai Airlines]] (Bangkok-Suvarnabhumi)

Wersja z 17:17, 5 paź 2018

Incheon International Airport
인천국제공항
Port lotniczy Seul-Inczon
Ilustracja
Widok z powietrza na port lotniczy Inczon
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

Inczon

Typ

cywilne

Kod IATA

ICN

Kod ICAO

RKSI

Wysokość

7

Statystyki ruchu (2013)
Liczba pasażerów

45 295 207

Cargo

2 662 226

Liczba operacji

295 204

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport}
Strona internetowa

Port lotniczy Seul-Inczon (ang.: Incheon International Airport, kor.: 인천국제공항, kod IATA: ICN, kod ICAO: RKSI) – główne międzynarodowe lotnisko Korei Południowej, położone na wyspie opodal miasta Inczon, 52 km na zachód od Seulu. Jest największym portem lotniczym kraju i jednym z najruchliwszych portów przesiadkowych Azji. W 2005 obsłużył około 30 mln pasażerów.

Port lotniczy Inczon przejął rolę międzynarodowego portu Korei Południowej od portu lotniczego Seul-Gimpo, z którym jest połączony specjalnie wybudowaną autostradą. Natomiast port lotniczy Gimpo obecnie pełni głównie rolę lotniska krajowego, ale posiada również międzynarodowe połączenia z portem lotniczym Tokio-Haneda w Japonii i kilkoma innymi miastami w Azji Wschodniej.

Seul-Inczon posiada pole golfowe, spa, prywatne pokoje do spania, lodowisko, kasyno, ogrody (zadaszone), oraz Muzeum Kultury Korei.

Charakterystyka

Port lotniczy Seul-Inczon znajduje się na zachód od Inczon, na wyspie Yeongjong-Yongyu na zachodnim wybrzeżu. W przeszłości istniały dwie odrębne wyspy Yeongjong i Yongyu ale zostały połączone. Obie wyspy były częścią miasta Inczon.

Jest połączony z lądem przez Incheon International Airport Expressway (Autostrada 130), z którym jej częścią jest most Yeongjong. Autostrada również łączy Port lotniczy Seul-Gimpo, który obsługuje połączenia krajowe. Lotnisko jest obsługiwane przez często kursujące autobusy ze wszystkich części Korei Południowej, jak również przez tradycyjne usługi promowe pomiędzy Yeongjong oraz Inch'ŏn. Limuzyny z lotniska są dostępne przez całą dobę do Seulu i Inch'ŏn.

Port lotniczy Seul-Inczon jest połączony koleją z Portem lotniczym Seul-Gimpo oraz metrem liniami 5 i 9, które zostały otwarte 23 marca 2007. i rozbudowane w grudniu 2010 r. łącząc lotnisko z liniami 2, 4 i 6 .

Port lotniczy otrzymał nagrodę Best in Service Award in Class na 1. Międzynarodowej Konferencji na temat jakość produktów i usług lotnisk przez IATA i Airports Council International (ACI), i został sklasyfikowany na miejscu drugim w rankingu Najlepsze lotniska na świecie, za Portem lotniczym Hongkong, a przed Portem lotniczym Singapur-Changi[1].

Terminal na lotnisku ma 74 bramek, 44 w terminalu głównym i 30 w Pirsie A.

Historia

Położenie lotniska

Po Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku, międzynarodowy ruchu lotniczy do Korei wzrósł w niesamowitym tempie. Szczególnie w latach 90 XX wieku, okazało się, że Port lotniczy Gimpo nie nadąża za wzrostem ruchu lotniczego. W związku z tym, aby odciążyć Port lotniczy Gimpo, a także wybudować nowy port lotniczy, który może stać się centrum ruchu lotniczego w regionie, budowę lotniska rozpoczęto w listopadzie 1992 roku. Lotnisko zostało zbudowane na melioracji między wyspami Yeongjong i Youngyu. Budowa trwała osiem lat, a kolejne sześć miesięcy trwały testy. Port lotniczy został oficjalnie otwarty w marcu 2001 roku.

Po pierwszy otwarciu lotnisko, było wiele problemów, większość z nich tyczyło się systemów obsługi bagażu. W rzeczywistości problem ten został odkryty w fazie testów, ale nie został naprawiony. W rezultacie, przez miesiąc po otwarciu lotniska, system miał być operowany w trybie półautomatycznym. Niemniej jednak, większość problemów zostało rozwiązanych w ciągu miesiąca, a lotnisko działało już normalnie.

Po atakach z 11 września 2001, system bezpieczeństwa portu lotniczego został zmodernizowany, jak również wyposażenie medyczne w związku z różnymi epidemiami występującymi w krajach sąsiednich.

Ze względu na pozytywną reakcję w kierunku lotniska, jego ruch lotniczy wzrósł znacząco. Na początku 2002, okazało się, że lotnisko będzie przepełnione w roku 2006. W rezultacie w lutym 2002 r, została rozpoczęta budowa drugiego etapu. Pierwotnie budowa miała się zakończyć do grudnia 2008. Jednak ze względu na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie w 2008 r., harmonogram budowy został zmodyfikowany w celu umożliwienia ukończenia budowy w lipcu 2008 roku.

W dalszej rozbudowie, Inch'ŏn i główna koreańsa firma logistyczna (spółka zależna od Korean Air) Hanjin Corporation podpisały umowę 10 stycznia 2008 r. dotyczącą zbudowania dziewięciopiętrowego szpitala w pobliżu lotniska. Po zakończeniu budowy w 2011, Yeongjong Medical Centre ma służyć okolicznym mieszkańcom i 30 000 krajowych i zagranicznych turystów, którzy przybywają na leczenie do Korei[2].

Etapy budowy

Faza pierwsza

W fazie 1, port lotniczy miał pojemność 30 milionów pasażerów rocznie i 1,7 miliona ton towarów rocznie. W tej fazie wybudowano terminal pasażerski o powierzchni użytkowej 496 000 metrów kwadratowych, dwa równoległe pasy startowe, wieżę kontrolną, budynek administracyjny, centrum transportu, i zintegrowanego centrum operacji, trzy terminale cargo, międzynarodowe centrum biznesowe, oraz budynek rządowy.

Nowy budynek satelitarny w trakcie budowy

Faza druga

Faza 2 budowy rozpoczęła się w 2002 r. i pierwotnie miała się zakończyć w grudniu 2008 roku. Jednakże, próbując ukończenie rozbudowy lotniska przed Igrzyskami Olimpijskimi w 2008 w Pekinie, które miały miejsce w sierpniu 2008 r., harmonogram został zmodyfikowany i budowa fazy 2 została zakończona 20 czerwca 2008 roku. W tej fazie budowy, wybudowano trzeci pas startowy o długości 4000 metrów oraz 13-hektarowy teren terminalu cargo. Wybudowano tunel o długości 870 metrów (2850 stóp) oraz pociąg wahadłowy pomiędzy terminalami[3].

Po zakończeniu, port lotniczy ma roczną zdolność 410 000 operacji 44 000 000 pasażerów, a prawie 4,5 milionów ton ładunków.

Faza trzecia

Planuje się zainwestować około 4 trylionów wonów do 2015 r. Rząd Korei Południowej planuje dodanie drugiego terminalu pasażerskiego w północnej części lotniska i rozbudowę obecnego terminalu cargo i innej infrastruktury. Terminale będą połączone ze sobą poprzez podziemną kolejkę, która obecnie łączy pierwszy terminal i pirs. Po zakończeniu, port lotniczy będzie w stanie obsłużyć 62 mln pasażerów i 5,8 mln ton ładunków rocznie, w porównaniu z obecną wydajność 44 milionów pasażerów i 4,5 mln ton. Budowa rozpocznie się w 2011 r. a jej zakończenie przewiduje do 2015 roku. Plany ekspansji obejmują również dodanie hangarów do samolotów i rozszerzenie linii kolejowej do centrum Seulu[4].

Faza czwarta

Szacuje się, że ostateczna rozbudowa lotniska zakończy się w 2020. Po zakończeniu, lotniska będzie miało dwa terminale pasażerskie, cztery satelitarne pirsy, 128 bramek i pięć pasów równoległych (jeden wyłącznie dla lotów towarowych). Będzie w stanie obsłużyć 100 mln pasażerów oraz 7 mln ton ładunków rocznie. Lotnisko ma się przekształcić w jeden z dziesięciu najbardziej ruchliwych lotniska na świecie do roku 2020.

Linie lotnicze i połączenia

Terminal 1 - Główny

  • Air Astana (Ałmaty)
  • Air Canada (Toronto-Pearson, Vancouver)
  • Air China (Pekin-Capital, Chengdu, Hefei, Hangzhou, Qingdao, Tiencin, Yanji)
  • Air India (Delhi, Hongkong)
  • Air Macau (Makau)
  • American Airlines (Dallas/Fort Worth)
  • Asiana (Ałmaty, Asahikawa, Bangkok-Suvarnabhumi, Pekin-Capital, Busan, Cebu, Changchun, Changsha, Chengdu, Chicago-O'Hare, Clark, Dalian, Delhi, Frankfurt, Fukuoka, Fukushima, Kanton, Guilin, Hangzhou, Hanoi, Harbin, Hiroshima, Ho Chi Minh, Hongkong, Ibaraki, Stambuł-Atatürk, Jeju, Chabarowsk, Kota Kinabalu, Kumamoto, Londyn-Heathrow, Los Angeles, Manila, Matsuyama, Miyazaki, Nagoja-Centrair, Naha, Nanchang, Nankin, Nowy Jork-JFK, Okinawa, Osaka-Kansai, Palau, Paryż-Charles de Gaulle, Phnom Penh, Phuket, Qingdao, Rzym-Fiumicino, Saipan, San Francisco, Seattle/Tacoma, Sendai, Szanghaj-Pudong, Shenzhen, Shizuoka, Siem Reap, Singapur, Sydney, Tajpej-Taoyuan, Takamatsu, Taszkent, Tiencin, Tokio-Haneda [sezonowo], Tokio-Narita, Toyama, Weihai, Władywostok, Xi’an, Yanji, Yantai, Yonago, Jużnosachalińsk)
  • British Airways (Londyn-Heathrow)
  • Cathay Pacific (Hongkong, Tajpej-Taoyuan)
  • Emirates (Dubaj)
  • Etihad Airways (Abu Zabi)
  • EVA Air (Kaoszung, Tajpej-Taoyuan)
  • Finnair (Helsinki)
  • Hawaiian Airlines (Honolulu)
  • Jeju Air (Bangkok-Suvarnabhumi, Cebu, Hongkong, Jeju, Kitakyushu, Manila, Nagoja-Centrair, Osaka-Kansai, Phuket [sezonowo], Tokio-Narita [sezonowo])
  • LOT (Warszawa)
  • Lufthansa (Frankfurt, Monachium)
  • Malaysia Airlines (Kota Kinabalu, Kuala Lumpur, Kuching)
  • MIAT Mongolian Airlines (Ułan Bator)
  • Philippine Airlines (Cebu, Manila)
  • Qatar Airways (Ad-Dauha)
  • Shandong Airlines (Jinan, Qingdao, Yantai)
  • Shenzhen Airlines (Shenzhen)
  • Singapore Airlines (Los Angeles, Singapur)
  • Thai Airways International (Bangkok-Suvarnabhumi, Hongkong [do 27 października 2018][5], Tajpej-Taoyuan)
  • Turkish Airlines (Stambuł-Atatürk)
  • Uni Air (Kaohsiung)
  • United Airlines (San Francisco, Tokio-Narita)
  • Uzbekistan Airways (Taszkent)

Terminal 1 - A

Terminal 2

  • Aerofłot (Moskwa-Szeremietiewo) (od 28 października 2018)
  • Aeromexico (Meksyko-grad) (od 28 października 2018)
  • Air France (Paryż-Charles de Gaulle)
  • Alitalia (Rzym-Fiumicino) (od 28 października 2018)
  • China Airlines (Tajpej-Taoyuan, Kaoszung) (od 28 października 2018)
  • České aerolinie (Praga) (od 28 października 2018)
  • Delta Air Lines (Atlanta, Detroit, Minneapolis-Saint Paul, Seattle)
  • Garuda Indonesia (Denpasar/Bali, Dżakarta) (od 28 października 2018)
  • KLM (Amsterdam)
  • Korean Air (Akita, Amsterdam, Aomori, Atlanta, Auckland, Bangkok-Suvarnabhumi, Pekin-Capital, Boston [od 12 kwietnia 2019][6], Brisbane, Busan, Cebu, Changsha, Chiang Mai, Chicago-O'Hare, Daegu, Dalian, Dallas/Fort Worth, Denpasar/Bali, Dubaj, Frankfurt, Fukuoka, Guam, Kanton, Hakodate, Hanoi, Ho Chi Minh, Hongkong, Honolulu, Stambuł-Atatürk, Dżakarta-Soekarno-Hatta, Irkuck [sezonowo], Jinan, Kagoshima, Kaoszung(2016~), Katmandu, Komatsu, Kota Kinabalu, Kuala Lumpur, Kunming, Las Vegas, Londyn-Heathrow, Los Angeles, Madryt, Manila, Mediolan-Malpensa, Moskwa-Szeremietiewo, Bombaj, Nadi, Nagasaki, Nagoja-Centrair, Nowy Jork-JFK, Niigata, Oita, Okayama, Osaka-Kansai, Paryż-Charles de Gaulle, Petersburg [sezonowo], Phnom Penh, Phuket, Praga, Qingdao, Rzym-Fiumicino, San Francisco, São Paulo-Guarulhos, Sapporo-Chitose, Seattle/Tacoma, Szanghaj-Pudong, Shenyang, Shenzhen, Shizuoka, Siem Reap, Singapur, Sydney, Tajpej-Taoyuan, Taszkent, Tel Awiw, Tiencin, Tokio-Haneda [sezonowo], Tokio-Narita, Toronto-Pearson, Ułan Bator, Vancouver, Wiedeń, Władywostok, Waszyngton-Dulles, Weihai, Wuhan, Xi’an, Xiamen, Yanji, Zagrzeb, Zhengzhou, Zurych)
  • Mandarin Airlines (Kaoszung) (od 28 października 2018)
  • Xiamen Airlines (Xiamen) (od 28 października 2018)

Cargo

Transport

Kolej

Stacja kolejowa pociągu AREX znajduje się w Centrum Transportowym obok głównego budynku terminalu i umożliwia szybkie połączenie z lotniskiem Gimpo i Seulem. Pociągi AREX mogą się rozpędzać do 120 km/h, prawie dwa razy szybciej niż zwykły pociąg metra. Pasażerowie mają do wyboru szybkie połączenia zatrzymujące się tylko w Inch'ŏn i w Seulu, które trwa 43 minut, ale kursują one tylko co pół godziny lub zatrzymujące się na wszystkich stacjach, z nieco dłuższy czas przejazdu 53 minut, ale kursujące częściej, co sześć minut. Wiele stacji wzdłuż linii AREX połączonych jest ze stacjami metra.

Samochodem

Lotnisko prowadzi krótko terminowy parking dla 4000 samochodów i długoterminowy parking dla 6000 samochodów. Wahadłowe połączenia łączy długoterminowy parking z terminalem pasażerskim oraz terminalem cargo. Wynajem samochodów znajduje się w pobliżu parkingów długoterminowych. Połączenie na ląd jest możliwe przez Most Yeongjong i autostradę.

Taksówki

Taksówki są dostępne w trzech różnych kolorach: biały (srebrny lub żółty, pomarańczowy), czarny i pomarańczowy. Taksówki zwykłe (일반 택시; ilban taeksi) są w kolorze białym lub żółtym z kolorowym, plastikowym elementem na dachu samochodu. Taksówki Deluxe (모범 택시; mobeom taeksi) są w kolorze czarnym ze złotem akcentem/paskiem i są droższe niż zwykłe taksówki. Dostępne są także Taksówki międzynarodowe (국제 택시; gukjae taxi), który ma zwrot "Taxis International", napisane na stronie. Taksówki International są rzadkie w Seulu. Są koloru pomarańczowego, w wersji zykłej. Międzynarodowe taksówki posiadają kierowców mówiących po angielsku, japońsku i chińsku. Informacje i rezerwację można znaleźć na http://www.intltaxi.co.kr/.

Prom

Prom łączy Yeongjong-do z lądem. Jednakże, stacja znajduje się w znacznej odległości od lotniska i alternatywnych środków transportu, należy szukać go po przybyciu na wyspę, aby móc dostać się na lotnisko.

Przypisy