Marcel Granollers

{{{imię i nazwisko}}}

Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1986 Barcelona
Wzrost	191 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2003
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	José María Arenas
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	19 (23 lipca 2012)
Australian Open	2R (2009, 2010, 2012, 2013, 2015, 2016)
Roland Garros	4R (2012, 2014, 2016)
Wimbledon	2R (2009, 2010, 2014–2016)
US Open	4R (2013)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	16
Najwyżej w rankingu	4 (25 lutego 2013)
Australian Open	SF (2013, 2016)
Roland Garros	F (2014)
Wimbledon	QF (2008, 2010)
US Open	F (2014)
Strona internetowa

{{Tenisista infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | medale = | wikicytaty = | alt grafiki = | imię i nazwisko = | odznaczenia = | faksymile = | imię i nazwisko org = | pełne imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "masa_ciała", "nazwa" oraz "miejsce zamieszkania".

Marcel Granollers Pujol (ur. 12 kwietnia 1986 w Barcelonie) – hiszpański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).

Kariera tenisowa

Karierę profesjonalną Granollers rozpoczął w 2003 roku. Wygrywał turnieje z serii ATP Challenger Tour w singlu jak i deblu. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy sukces odniósł w sezonie 2008 w amerykańskim Houston, gdzie zatriumfował w singlu, a w deblu doszedł do finału. Do rozgrywek w grze pojedynczej przystąpił z nr 7. W drodze do finału stracił jednego seta w półfinale przeciwko Wayne'owi Odesnik'owi. W meczu o tytuł pokonał faworyta gospodarzy Jamesa Blake'a (nr 1. turnieju) 6:4, 1:6, 7:5. Z kolei w grze podwójnej wraz z Pablo Cuevasem doszli do finału, w którym nie sprostali deblowi Ernests Gulbis-Rainer Schüttler przegrywając 5:7, 6:7(3). Tego roku był również w ćwierćfinale wielkoszlemowego Wimbledonu w grze podwójnej.

W sezonie 2009 Granollers osiągnął w lutym finał deblowy w Costa do Sauipe, w którym pokonał razem z Tommym Robredo zespół Lucas Arnold Ker-Juan Mónaco 6:4, 7:5. W tym samym miesiącu zatriumfował z Buenos Aires, będąc w parze z Alberto Martínem. Trzeci w sezonie tytuł wywalczył w październiku razem z Pablo Cuevasem w Moskwie. Ponadto grał w dwóch finałach- najpierw w Walencji, a potem w Paryżu (oba z Tommym Robredo).

Czwarty deblowy tytuł Hiszpan wygrał w styczniu 2010 roku w Ćennaju, partnerując Santiago Venturze. W pojedynku finałowym pokonali 7:5, 6:2 duet Lu Yen-hsun-Janko Tipsarević. W lutym wygrał rozgrywki deblowe w Costa do Sauipe. Wspólnie z Pablo Cuevasem pokonał w finale Łukasza Kubota i Olivera Maracha. W maju osiągnął z Cuevasem finał turnieju w Estoril, jednak w meczu o tytuł przegrali z hiszpańską parą Marc López-David Marrero. Pod koniec września Granollers wraz z Santiago Venturą uzyskali finał zawodów w Bukareszcie. Hiszpański debel przegrał mecz finałowy z Łukaszem Kubotem i Juanem Ignacio Chelą. Na początku listopada Granollers dotarł do finału singla w Walencji. Do turnieju Hiszpan dostał się jako tzw. szczęśliwy przegrany, a w fazie głównej wyeliminował m.in. Juana Mónaco i Gilles'a Simona; w finale przegrał z Davidem Ferrerem.

Na początku roku 2011, w Auckland, Hiszpan zdobył kolejny deblowy tytuł grając w parze z Tommym Robredo. W finale pokonali 6:4, 7:6(6) parę Johan Brunström-Stephen Huss. W lutym Granollers wraz z Marcem Lópezem osiągnęli finał w Zagrzebiu. Mecz finałowy przegrali jednak z parą Dick Norman-Horia Tecău. Również z Lópezem Granollers awansował do finału w Stuttgarcie z lipca 2011 roku. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką hiszpańskiej pary z deblem Jürgen Melzer-Philipp Petzschner. Podczas turnieju w Gstaad Hiszpan odniósł swój drugi singlowy triumf. Po drodze wyeliminował m.in. Stanislasa Wawrinkę, Michaiła Jużnego, a w finale Fernando Verdasco. Na początku listopada Granollers zwyciężył w Walencji. Pokonał po drodze m.in. Gaëla Monfilsa, Juana Martína del Potro, a w finale Juana Mónaco.

W marcu 2012 roku Granollers awansował wraz z Marcem Lópezem do finału debla w Acapulco. Finałowy pojedynek zakończył się ich porażką z Davidem Marrero i Fernando Verdasco. W kwietniu tego samego roku, ponownie z Marcem Lópezem, awansował do finału gry podwójnej w Barcelonie. Zwycięzcami pojedynku byli Mariusz Fyrstenberg i Marcin Matkowski. W maju para zwyciężyła w turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie. W finale pokonali Łukasza Kubota i Janko Tipsarevicia 6:3, 6:2. W lipcu debel wystąpił w finale turnieju w Umagu. W ostatnim pojedynku para przegrała jednak z Marrero i Verdasco 3:6, 6:7(4). W tym samym turnieju Granollers dotarł także do finału gry pojedynczej. Wyeliminował po drodze m.in. Fernando Verdasco, jednak decydujący mecz przegrał z Marin Čiliciem. Drugi w roku tytuł deblowy Granollers wywalczył w Gstaad, gdzie tworzył parę z Marcem Lópezem, pokonując w finałowej rundzie Roberta Faraha i Santiago Giralda. Razem z Lópezem zanotował także finał turnieju w Toronto. W ostatnim pojedynku para musiała uznać wyższość braci Bryanów. Para wystąpiła w kończącym sezon ATP World Tour Finals, w którym rozstawiona była z nr 6. W fazie grupowej wygrali dwa z trzech pojedynków, dzięki czemu awansowali do półfinału, w którym również zwyciężyli. W meczu o mistrzostwo pokonali Mahesha Bhupathiego i Rohana Bopannę 7:5, 3:6, 10-3.

Na początku sierpnia 2013 roku Granollers wywalczył kolejny singlowy tytuł w karierze, w Kitzbühel. Hiszpan w spotkaniu finałowym pokonał 0:6, 7:6(4), 6:4 Juana Mónaco. W tym samym miesiącu awansował do finału gry podwójnej razem z Marcem Lópezem w Cincinnati, gdzie pojedynek o tytuł hiszpańska para przegrała z Bobem i Mikiem Bryanami.

W lutym 2014 roku tenisista hiszpański odniósł swoje dziesiąte zwycięstwo turniejowe w grze podwójnej, w Buenos Aires, a dokonał tego z Marcem Lópezem. W kwietniu Granollers awansował do finału zawodów singlowych w Casablance, w którym uległ Guillermo Garcíí Lópezowi 7:5, 4:6, 3:6. Na początku czerwca tenisista hiszpański razem z Lópezem został finalistą Rolanda Garrosa. Hiszpanie po drodze wyeliminowali braci Bryanów, jednak w finale ulegli parze Julien Benneteau–Édouard Roger-Vasselin. We wrześniu Granollers razem z Lópezem osiągnęli kolejny wielkoszlemowy finał, podczas US Open. Spotkanie o tytuł zakończyło się porażką Hiszpanów z Bobem i Mikiem Bryanami.

W połowie maja 2015 roku Granollers razem z Marcem Lópezem doszli do finału zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie. Spotkanie o tytuł zakończyło się porażką Hiszpanów z Pablo Cuevasem i Davidem Marrero.

W kwietniu 2016 roku Hiszpan awansował do finału w Barcelonie razem z Pablem Cuevasem. W finale debliści przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami. Od lipca, do końca sezonu, Granollers wygrał trzy turnieje z różnymi partnerami, w Båstad, Tokio i Bazylei.

W sezonie 2017 Granollers wygrał 2 turnieje gry podwójnej, w lutym w Rotterdamie oraz w październiku w Bazylei partnerując Ivanowi Dodigowi. Był także w finale z Dodigiem podczas zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie i Paryżu oraz osiągnął finał z Marcem Lópezem w Marrakeszu.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 19. miejscu (lipiec 2012), a w zestawieniu deblistów na 4. pozycji (luty 2013).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	20 kwietnia 2008	Houston	Ceglana	James Blake	6:4, 1:6, 7:5
Finalista	1.	7 listopada 2010	Walencja	Twarda (hala)	David Ferrer	5:7, 3:6
Zwycięzca	2.	31 lipca 2011	Gstaad	Ceglana	Fernando Verdasco	6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	3.	6 listopada 2011	Walencja	Twarda (hala)	Juan Mónaco	6:2, 4:6, 7:6(3)
Finalista	2.	15 lipca 2012	Umag	Ceglana	Marin Čilić	4:6, 2:6
Zwycięzca	4.	3 sierpnia 2013	Kitzbühel	Ceglana	Juan Mónaco	0:6, 7:6(3), 6:4
Finalista	3.	13 kwietnia 2014	Casablanca	Ceglana	Guillermo García-López	7:5, 4:6, 3:6

Gra podwójna (16–19)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	20 kwietnia 2008	Houston	Ceglana	Pablo Cuevas	Ernests Gulbis Rainer Schüttler	5:7, 6:7(3)
Zwycięzca	1.	15 lutego 2009	Costa do Sauipe	Ceglana	Tommy Robredo	Lucas Arnold Ker Juan Mónaco	6:4, 7:5
Zwycięzca	2.	22 lutego 2009	Buenos Aires	Ceglana	Alberto Martín	Nicolás Almagro Santiago Ventura	6:3, 5:7, 10–8
Zwycięzca	3.	25 października 2009	Moskwa	Twarda (hala)	Pablo Cuevas	František Čermák Michal Mertiňák	4:6, 7:5, 10–8
Finalista	2.	8 listopada 2009	Walencja	Twarda (hala)	Tommy Robredo	František Čermák Michal Mertiňák	4:6, 3:6
Finalista	3.	15 listopada 2009	Paryż	Twarda (hala)	Tommy Robredo	Daniel Nestor Nenad Zimonjić	3:6, 4:6
Zwycięzca	4.	10 stycznia 2010	Ćennaj	Twarda	Santiago Ventura	Lu Yen-hsun Janko Tipsarević	7:5, 6:2
Zwycięzca	5.	14 lutego 2010	Costa do Sauipe	Ceglana	Pablo Cuevas	Łukasz Kubot Oliver Marach	7:5, 6:4
Finalista	4.	9 maja 2010	Estoril	Ceglana	Pablo Cuevas	Marc López David Marrero	7:6(1), 4:6, 4–10
Finalista	5.	26 września 2010	Bukareszt	Ceglana	Santiago Ventura	Juan Ignacio Chela Łukasz Kubot	2:6, 7:5, 11–13
Zwycięzca	6.	15 stycznia 2011	Auckland	Twarda	Tommy Robredo	Johan Brunström Stephen Huss	6:4, 7:6(6)
Finalista	6.	6 lutego 2011	Zagrzeb	Twarda (hala)	Marc López	Dick Norman Horia Tecău	3:6, 4:6
Finalista	7.	17 lipca 2011	Stuttgart	Ceglana	Marc López	Jürgen Melzer Philipp Petzschner	3:6, 4:6
Finalista	8.	3 marca 2012	Acapulco	Ceglana	Marc López	David Marrero Fernando Verdasco	3:6, 4:6
Finalista	9.	29 kwietnia 2012	Barcelona	Ceglana	Marc López	Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski	6:2, 6:7(7), 8–10
Zwycięzca	7.	20 maja 2012	Rzym	Ceglana	Marc López	Łukasz Kubot Janko Tipsarević	6:3, 6:2
Finalista	10.	15 lipca 2012	Umag	Ceglana	Marc López	David Marrero Fernando Verdasco	3:6, 6:7(4)
Zwycięzca	8.	22 lipca 2012	Gstaad	Ceglana	Marc López	Robert Farah Santiago Giraldo	6:4, 7:6(9)
Finalista	11.	12 sierpnia 2012	Toronto	Twarda	Marc López	Bob Bryan Mike Bryan	1:6, 6:4, 10–12
Zwycięzca	9.	12 listopada 2012	Londyn	Twarda (hala)	Marc López	Mahesh Bhupathi Rohan Bopanna	7:5, 3:6, 10–3
Finalista	12.	18 sierpnia 2013	Cincinnati	Twarda	Marc López	Bob Bryan Mike Bryan	4:6, 6:4, 4–10
Zwycięzca	10.	16 lutego 2014	Buenos Aires	Ceglana	Marc López	Pablo Cuevas David Marrero	7:5, 6:4
Finalista	13.	8 czerwca 2014	French Open, Paryż	Ceglana	Marc López	Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin	3:6, 6:7(1)
Finalista	14.	7 września 2014	US Open, Nowy Jork	Twarda	Marc López	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 4:6
Finalista	15.	17 maja 2015	Rzym	Ceglana	Marc López	Pablo Cuevas David Marrero	4:6, 5:7
Finalista	16.	24 kwietnia 2016	Barcelona	Ceglana	Pablo Cuevas	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 5:7
Zwycięzca	11.	17 lipca 2016	Båstad	Ceglana	David Marrero	Marcus Daniell Marcelo Demoliner	6:2, 6:3
Zwycięzca	12.	9 października 2016	Tokio	Twarda	Marcin Matkowski	Raven Klaasen Rajeev Ram	6:2, 7:6(4)
Zwycięzca	13.	30 października 2016	Bazylea	Twarda (hala)	Jack Sock	Robert Lindstedt Michael Venus	6:3, 6:4
Zwycięzca	14.	19 lutego 2017	Rotterdam	Twarda (hala)	Ivan Dodig	Wesley Koolhof Matwé Middelkoop	7:6(5), 6:3
Finalista	17.	15 kwietnia 2017	Marrakesz	Ceglana	Marc López	Dominic Inglot Mate Pavić	4:6, 6:2, 9–11
Finalista	18.	21 maja 2017	Rzym	Ceglana	Ivan Dodig	Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut	6:4, 4:6, 3–10
Zwycięzca	15.	29 października 2017	Bazylea	Twarda (hala)	Ivan Dodig	Fabrice Martin Édouard Roger-Vasselin	7:5, 7:6(6)
Finalista	19.	5 listopada 2017	Paryż	Twarda (hala)	Ivan Dodig	Łukasz Kubot Marcelo Melo	6:7(3), 6:3, 6–10
Zwycięzca	16.	4 listopada 2018	Paryż	Twarda (hala)	Rajeev Ram	Jean-Julien Rojer Horia Tecău	6:4, 6:4

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03]  (ang.).