Joe Perry (snookerzysta): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 22: Linia 22:
|Pot Black=
|Pot Black=
}}
}}
'''Joe Perry''' (ur. [[13 sierpnia]] [[1974]]) – [[Anglia|angielski]] [[snooker]]zysta. Plasuje się na 22 miejscu pod względem zdobytych [[break snookerowy|setek]] w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 277<ref>[http://snookerinfo.webs.com/100centuries 100+ Centuries, snookerinfo]{{lang|en}}</ref>.
'''Joe Perry''' (ur. [[13 sierpnia]] [[1974]]) – [[Anglia|angielski]] [[snooker]]zysta. Plasuje się na 22 miejscu pod względem zdobytych [[break snookerowy|setek]] w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 280<ref>[http://snookerinfo.webs.com/100centuries 100+ Centuries, snookerinfo]{{lang|en}}</ref>.


== Kariera zawodowa ==
== Kariera zawodowa ==

Wersja z 22:33, 4 gru 2018

{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja

Joe Perry (ur. 13 sierpnia 1974) – angielski snookerzysta. Plasuje się na 22 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 280[1].

Kariera zawodowa

W gronie zawodowych snookerzystów występuje od 1991. Jego największym osiągnięciem w turniejach rankingowych był finał European Open na Malcie w 2001. Wygrał w tym turnieju m.in. z Matthew Stevensem, Jimmym White'em i Markiem Williamsem, a uległ w finale 2:9 Stephenowi Hendry'emu. Przez kilka sezonów figurował w czołowej "16" rankingu światowego (2002 jako nr 13).

W mistrzostwach świata w 2004 wyeliminował w II rundzie obrońcę tytułu M. Williamsa, w ćwierćfinale przegrał z M. Stevensem 10:13. W pojedynku z Williamsem osiągnął swój najwyższy break w turniejach – 145 punktów.

Podczas mistrzostw świata w 2008 osiągnął swój najlepszy wynik w tej imprezie, awansując do półfinału. W kwalifikacjach wygrał z byłym mistrzem świata Johnem Parrottem 10:8, mimo iż przegrywał już 5:8, natomiast w fazie głównej turnieju pokonał kolejno Graeme'a Dotta, Stuarta Binghama oraz Stephena Maguire'a. W walce o finał mistrzostw przegrał jednak z Allisterem Carterem 15:17.

Do końca sezonu 2010/2011, na swoim koncie zapisał 119 breaków stupunktowych.

W 2014 roku na Wuxi Classic miał szansę na pierwsze zwycięstwo w turnieju rankingowym, ale na drodze stanął mu Neil Robertson, który go pokonał 10-9.

W 2015 roku wygrał swój pierwszy turniej rankingowy zwyciężając w finale 2015 Players Championship. W turnieju Masters 2017 dotarł do finału przegrywając 7:10 z Ronnie'm O’Sullivan'em[2].

Życie prywatne

Jest synem londyńskiego taksówkarza.

Z żoną Joanne ma córkę Lexi.

Linki zewnętrzne

Przypisy