Stanisław Radziejowski (wojewoda łęczycki): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
hrvat
Bofili (dyskusja | edycje)
Kolejna korekta postaci linka.
Linia 8: Linia 8:
W roku 1598 został wysłany jako delegat pokojowy do [[Moskwa|Moskwy]]. W roku 1606 był deputatem do korekty praw, następnie w latach 1617–1618 do [[Trybunał Skarbowy Koronny|Trybunału]] w [[Radom]]iu. Od 1608 roku starosta sochaczewski. Poseł na [[sejm 1611]] roku z [[ziemia sochaczewska|ziemi sochaczewskiej]]<ref>Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 217.</ref>. W latach 1613–1618 kasztelan rawski. W latach 1618–1628 wojewoda rawski. Deputat z [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] na [[Trybunał Skarbowy Koronny]] w [[1627]] roku<ref>Volumina Legum, t. 3, Petersburg 1859, s. 261.</ref>. W latach 1628–1633 wojewoda łęczycki. W roku 1633 otrzymał dobra majątkowe: [[Opinogóra Górna|Opinogórę]].
W roku 1598 został wysłany jako delegat pokojowy do [[Moskwa|Moskwy]]. W roku 1606 był deputatem do korekty praw, następnie w latach 1617–1618 do [[Trybunał Skarbowy Koronny|Trybunału]] w [[Radom]]iu. Od 1608 roku starosta sochaczewski. Poseł na [[sejm 1611]] roku z [[ziemia sochaczewska|ziemi sochaczewskiej]]<ref>Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 217.</ref>. W latach 1613–1618 kasztelan rawski. W latach 1618–1628 wojewoda rawski. Deputat z [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] na [[Trybunał Skarbowy Koronny]] w [[1627]] roku<ref>Volumina Legum, t. 3, Petersburg 1859, s. 261.</ref>. W latach 1628–1633 wojewoda łęczycki. W roku 1633 otrzymał dobra majątkowe: [[Opinogóra Górna|Opinogórę]].


Synowie Stanisława: [[Hieronim Radziejowski|Hieronim]], podkanclerzy koronny, [[Mikołaj Kazimierz Radziejowski|Mikołaj Kazimierz]], kasztelan łęczycki i [[[[Jan Feliks Radziejowski|Jan Szczęsny]]|Jan Szczęsny]], kasztelan wieluński. Córki: Eleonora Eulalia Niszczycka, po mężu kasztelonowa sierpecka; Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska.
Synowie Stanisława: [[Hieronim Radziejowski|Hieronim]], podkanclerzy koronny, [[Mikołaj Kazimierz Radziejowski|Mikołaj Kazimierz]], kasztelan łęczycki i [[Jan Feliks Radziejowski|Jan Szczęsny]], kasztelan wieluński. Córki: Eleonora Eulalia Niszczycka, po mężu kasztelonowa sierpecka; Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 13:51, 6 gru 2018

Herb Junosza

Stanisław Radziejowski herbu Junosza (ur. 1575, zm. w grudniu 1637[1]) – wojewoda łęczycki w latach 1628-1637, wojewoda rawski w latach 1618-1628, kasztelan rawski w latach 1611-1618, starosta sochaczewski w 1599 roku, starosta łomżyński w latach 1636-1637[potrzebny przypis], dworzanin królewski, podstoli i dworzanin królowej Anny Jagiellonki.

Syn Michała, wnuk Mikołaja (zm. 1567), kasztelana gostyńskiego, prawnuk Andrzeja (zm. 1517), kasztelana sochaczewskiego i wojewody płockiego. Poślubił kolejno córkę Marka Sobieskiego, kasztelana i wojewody lubelskiego Katarzynę, następnie córkę Jana Piotra Sapiehy, pułkownika królewskiego Krystynę.

Studiował w Würzburgu w 1590 roku[2].

W roku 1598 został wysłany jako delegat pokojowy do Moskwy. W roku 1606 był deputatem do korekty praw, następnie w latach 1617–1618 do Trybunału w Radomiu. Od 1608 roku starosta sochaczewski. Poseł na sejm 1611 roku z ziemi sochaczewskiej[3]. W latach 1613–1618 kasztelan rawski. W latach 1618–1628 wojewoda rawski. Deputat z Senatu na Trybunał Skarbowy Koronny w 1627 roku[4]. W latach 1628–1633 wojewoda łęczycki. W roku 1633 otrzymał dobra majątkowe: Opinogórę.

Synowie Stanisława: Hieronim, podkanclerzy koronny, Mikołaj Kazimierz, kasztelan łęczycki i Jan Szczęsny, kasztelan wieluński. Córki: Eleonora Eulalia Niszczycka, po mężu kasztelonowa sierpecka; Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska.

Bibliografia

  • „Polski Słownik Biograficzny” (tom 30, str. 79)
  • Hrabia Seweryn Uruski „Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej” (tom 15, str. 133)

Przypisy

  1. Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 256.
  2. Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny, rocznik CXIX, 2012, 2, s. 294.
  3. Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 217.
  4. Volumina Legum, t. 3, Petersburg 1859, s. 261.