Caritas (organizacja): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięcie odwołania do pliku Caritas_Logo.jpg, ponieważ użytkownik Jcb skasował go z Commons |
→Caritas Polska: źródła/przypisy |
||
| Linia 83: | Linia 83: | ||
== Caritas Polska == |
== Caritas Polska == |
||
[[Plik:Christmas candle.JPG|mały|240px|Świeca Caritasu]] |
[[Plik:Christmas candle.JPG|mały|240px|Świeca Caritasu]] |
||
Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku<ref name="C2009"> {{cytuj stronę | url = http://www.jedenprocent.caritas.pl/raport.pdf | tytuł = Raport Roczny Caritas w Polsce 2009 | data dostępu = 2011-03-10 | archiwum = http://web.archive.org/web/20110321182028/http://www.jedenprocent.caritas.pl:80/raport.pdf}}</ref>. Działa w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego<ref>Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego ({{Dziennik Ustaw| |
Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku<ref name="C2009"> {{cytuj stronę | url = http://www.jedenprocent.caritas.pl/raport.pdf | tytuł = Raport Roczny Caritas w Polsce 2009 | data dostępu = 2011-03-10 | archiwum = http://web.archive.org/web/20110321182028/http://www.jedenprocent.caritas.pl:80/raport.pdf}}</ref>. Działa w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego<ref>Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego ({{Dziennik Ustaw|2018|380}})</ref>. Odwołuje się do tradycji pracy charytatywnej Caritas sprzed 1950. Dekret abp. Sapiehy z 25 sierpnia 1945 roku erygował Krajową Centralę „Caritas”. Posiada własną osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego i państwowego. Od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego (nr KRS 0000198645){{r|C2009}}. Caritas Polska koordynuje pracę 44 Caritasów diecezjalnych i archidiecezjalnych w Polsce. Współpracuje na arenie międzynarodowej z '''Caritas Internationalis''' i '''Caritas Europa'''. Udziela pomocy doraźnej i długofalowej, materialnej i finansowej osobom bezrobotnym, bezdomnym, chorym, starszym, dzieciom z rodzin ubogich, a także imigrantom i uchodźcom. Caritas udziela również pomocy humanitarnej ofiarom wojen, kataklizmów i nieszczęść naturalnych poza granicami Polski. |
||
Działalność Caritas w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku to głównie dystrybucja darów materialnych otrzymywanych z zagranicy. Szybko jednak zmieniła swoją strategię i zajęła się udzielaniem pomocy charytatywnej dzięki środkom pozyskiwanym od ludzi dobrej woli i instytucji. Caritas utworzyła profesjonalne placówki opiekuńczo-wychowawcze: Stacje Opieki Caritas, ośrodki rehabilitacyjne, Zakłady Pielęgnacyjno-Opiekuńcze, Domy Pomocy Społecznej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Domy Samotnej Matki, kuchnie dla ubogich, świetlice dziennego pobytu dla dzieci i osób w podeszłym wieku, itp. Roczna wartość pomocy udzielanej przez Caritas sięga około pięćdziesięciu milionów złotych<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.caritas.org/worldmap/europe/poland.html | tytuł = Budżet Caritas Polska raportowany na stronie Caritas International (14,1 milionów US$) | data = 2013 | archiwum = http://web.archive.org/web/20131029061321/http://www.caritas.org:80/worldmap/europe/poland.html}}</ref>. |
Działalność Caritas w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku to głównie dystrybucja darów materialnych otrzymywanych z zagranicy. Szybko jednak zmieniła swoją strategię i zajęła się udzielaniem pomocy charytatywnej dzięki środkom pozyskiwanym od ludzi dobrej woli i instytucji. Caritas utworzyła profesjonalne placówki opiekuńczo-wychowawcze: Stacje Opieki Caritas, ośrodki rehabilitacyjne, Zakłady Pielęgnacyjno-Opiekuńcze, Domy Pomocy Społecznej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Domy Samotnej Matki, kuchnie dla ubogich, świetlice dziennego pobytu dla dzieci i osób w podeszłym wieku, itp. Roczna wartość pomocy udzielanej przez Caritas sięga około pięćdziesięciu milionów złotych<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.caritas.org/worldmap/europe/poland.html | tytuł = Budżet Caritas Polska raportowany na stronie Caritas International (14,1 milionów US$) | data = 2013 | archiwum = http://web.archive.org/web/20131029061321/http://www.caritas.org:80/worldmap/europe/poland.html}}</ref>. |
||
Wersja z 15:47, 25 sty 2019
| Siedziba |
|
|---|---|
| Założyciel | |
| Przewodniczący | |
| Utworzenie | |
| Strona internetowa | |
Caritas, Caritas Internationalis – katolicka organizacja charytatywna działająca na całym świecie, w tym również w Polsce. Nadzór nad polskim oddziałem pełni Konferencja Episkopatu Polski. Caritas Catholica powstała w 1926 roku.
Historia Caritasu w Europie
 |
Ta sekcja od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Proces centralizacji katolickiego ruchu dobroczynnego przypada na przełom XIX i XX wieku. Pierwszy Office central des institutiones charitables powstał w 1890 w Paryżu i był dziełem Ludwika Levebre. Jego zadanie było skromne i polegało na utrzymywaniu kontaktu między poszczególnymi dziełami dobroczynnymi oraz popularyzację działalności charytatywnej w społeczeństwie. W Niemczech centralizacja poszła dalej. W 1897 ks. Lorenz Werthmann założył związek dzieł dobroczynnych pod nazwą Caritasverband. Siedzibą centrali stał się Fryburg Bryzgowijski. Za przykładem Niemiec poszła Austria, gdzie w 1900 stworzono Zentralstelle der katholischen Vereine fuer freiwillige Wohltaetigkeit. Z okazji kongresu eucharystycznego w Amsterdamie w 1924 powstał projekt utworzenia międzynarodowej organizacji charytatywnej pod nazwą Caritas Catholica. Zarząd tej organizacji ukonstytuował się na konferencji w Lucernie w 1926, na siedzibę związku wybrano Bazyleę. Polskę reprezentował w nim Związek Poznański w osobach ks. Walentego Dymka i ks. Janiaka.
Historia Caritasu w Polsce
Na ziemiach polskich związki towarzystw dobroczynnych powstały również na przełomie stuleci: w 1895 we Lwowie powstał Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych, który koordynował pracę stowarzyszeń św. Wincentego a’Paulo oraz innych towarzystw i dzieł charytatywnych. W 1907 ks. Stanisław Adamski wraz z ks. Piotrem Wawrzyniakiem zwołał w Poznaniu zebranie organizacyjne Związku Polsko-Katolickich Towarzystw Dobroczynnych. Poznański Związek Caritas wzorujący się w swej organizacji i formach pracy na niemieckim Caritasverband odegrał pionierską rolę w stosunku do inicjatyw, które po odrodzeniu Polski zostały podjęte we wszystkich diecezjach w Polsce. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku prawie we wszystkich diecezjach w Polsce powstały lokalne związki Caritasu. W 1937 powstał projekt stworzenia centrali diecezjalnych związków, na przeszkodzie w realizacji tego projektu stanęła II wojna światowa.
Okres 1945–1989
Po zakończeniu okupacji diecezjalne związki Caritas reaktywowały swoją działalność. 21 września 1949 Rada Ministrów wydała uchwałę o upaństwowieniu szpitali będących własnością kościelną. Szpitale zostały nieodpłatnie przejęte na własność państwa. Po nadużyciach do jakich doszło we wrocławskim oddziale Caritasu na przełomie 1949 i 1950 roku władze państwowe wykorzystując sytuację przystąpiły do likwidacji tej organizacji[2]. 25 stycznia 1950 władze państwowe ustanowiły nowe, komisaryczne zarządy we wszystkich siedzibach związków diecezjalnych. Celem specjalnych komisji była likwidacja Caritasu i przejęcie jego majątku. Centrala ogólnopolskiego związku Caritas otrzymała nowe władze tzw. zarząd przymusowy w osobach: ks. Antoni Lemparty, poseł Frankowski, Andrzej Micewski, ks. Stanisław Skurski, Michał Wojciechowski, Stanisław Roztworowski, Damian Kopaczyński, ks. Ludwik Zalewski.
Wyprzedzając działania władz poszczególni biskupi przystąpili do likwidacji diecezjalnych oddziałów Caritasu w podległych sobie diecezjach[2]. Działalność charytatywna Kościoła w Polsce została sprowadzona ponownie do poziomu parafii. W 1980 przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski został mianowany biskup Czesław Domin. Z tą chwilą siedziba Komisji znalazła się w Katowicach. W okresie stanu wojennego w Katowicach koordynowano rozdział pomocy materialnej (żywność, ubrania, sprzęt medyczny i lekarstwa) przychodzącej z całego świata. W wielu diecezjach polskich powstały komitety pomocy internowanym.
Caritas Polska
Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku[3]. Działa w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego[4]. Odwołuje się do tradycji pracy charytatywnej Caritas sprzed 1950. Dekret abp. Sapiehy z 25 sierpnia 1945 roku erygował Krajową Centralę „Caritas”. Posiada własną osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego i państwowego. Od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego (nr KRS 0000198645)[3]. Caritas Polska koordynuje pracę 44 Caritasów diecezjalnych i archidiecezjalnych w Polsce. Współpracuje na arenie międzynarodowej z Caritas Internationalis i Caritas Europa. Udziela pomocy doraźnej i długofalowej, materialnej i finansowej osobom bezrobotnym, bezdomnym, chorym, starszym, dzieciom z rodzin ubogich, a także imigrantom i uchodźcom. Caritas udziela również pomocy humanitarnej ofiarom wojen, kataklizmów i nieszczęść naturalnych poza granicami Polski.
Działalność Caritas w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku to głównie dystrybucja darów materialnych otrzymywanych z zagranicy. Szybko jednak zmieniła swoją strategię i zajęła się udzielaniem pomocy charytatywnej dzięki środkom pozyskiwanym od ludzi dobrej woli i instytucji. Caritas utworzyła profesjonalne placówki opiekuńczo-wychowawcze: Stacje Opieki Caritas, ośrodki rehabilitacyjne, Zakłady Pielęgnacyjno-Opiekuńcze, Domy Pomocy Społecznej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Domy Samotnej Matki, kuchnie dla ubogich, świetlice dziennego pobytu dla dzieci i osób w podeszłym wieku, itp. Roczna wartość pomocy udzielanej przez Caritas sięga około pięćdziesięciu milionów złotych[5].
W ciągu swego istnienia Caritas w Polsce przygotowała i wdrożyła kilka programów ukierunkowanych zarówno na pomoc krajową (organizacja zimowego i letniego wypoczynku dla dzieci z ubogich rodzin, Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Jałmużna Wielkopostna, Kromka Chleba, Program Skrzydła, Okno życia, Wielka Orkiestra Codziennej Pomocy) i zagraniczną (Adopcja na odległość).
Wyróżnienia
W grudniu 2009 Rzecznik Praw Obywatelskich Janusz Kochanowski uhonorował organizację Caritas Polska Odznaką honorową „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”[6][7][8], a w 2016 Rzecznik Praw Dziecka wyróżnił organizację Odznaką Honorową za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kard. Tagle przewodniczącym Caritas Internationalis [online], www.caritas.pl [dostęp 2017-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-16] (pol.).
- ↑ a b Adam Szot. Rok 1950 – czas porozumienia, czy przełomu? Z dziejów Kościoła na Białostocczyźnie. „Studia Teologiczne”, s. 415, 28/2010.
- ↑ a b Raport Roczny Caritas w Polsce 2009. [dostęp 2011-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego (Dz.U. z 2018 r. poz. 380)
- ↑ Budżet Caritas Polska raportowany na stronie Caritas International (14,1 milionów US$). 2013. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Komunikat RPO – ogłoszenie pierwszych nadań odznaki honorowej. rpo.gov.pl, 10 grudnia 2009.
- ↑ Komunikat w związku z przyznaniem przez Rzecznika Praw Obywatelskich odznaki honorowej "Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka". rpo.gov.pl. [dostęp 6 stycznia 2010].
- ↑ Dzień Praw Człowieka. blog.brpo.salon24.pl, 11 grudnia 2009.
- ↑ Odznaka Honorowa Rzecznika. brpd.gov.pl (Biuro Rzecznika Praw Dziecka). [dostęp 2016-12-12].