Serycyt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
rozbudowa artykułu |
m robot dodaje: nl:Sericiet, ru:Серицит, sk:Sericit |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
===Zobacz też: === |
===Zobacz też: === |
||
[[muskowit]] |
[[muskowit]] |
||
[[kategoria:minerały]] |
|||
[[en:Sericite]] |
[[en:Sericite]] |
||
[[nl:Sericiet]] |
|||
[[ru:Серицит]] |
|||
[[ |
[[sk:Sericit]] |
Wersja z 18:34, 4 gru 2006
Serycyt to minerał należący do grupy mik.
Minerał należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Właściwości:
- Opisany jest wzorem chemicznym KAl2(OH, F)2AlSi3O10.
- Układ krystalograficzny - jednoskośny
- Twardość w skali Mohsa - 2 - 2,5
- Łupliwość - doskonała
- Rysa - biała
- Przełam - blaszkowy o zarysie heksagonalnym
- Gęstość - 2,8 - 2,9 g/cm3
- Barwa - bezbarwny, niekiedy biały, żółtawy, szary lub brunatny
- Połysk – perłowy
W warunkach podwyższonych ciśnień i temperatury przekrystalizowuje w muskowit lub paragonit.
Są to zbite lub drobnołuseczkowate skupienia jasnej miki powstałe w niskich temperaturach wskutek przeobrażenia innych minerałów glinokrzemianowych np. skaleni (serycytyzacja). Skład chemiczny podobny do paragonitu lub muskowit. Zwykle jednak zawiera więcej SiO2, a mniejszą alkaliów na rzecz H2O. Niekiedy składem jest zbliżony do hydromik, zwłaszcza do illitu.
Występowanie:
Rozpowszechniony wśród skał plutonicznych. Składnik skał metamorficznych, np. łupków serycytowych lub serycytowo –chlorytowych, fyllitów. Podobnie jak muskowit. Często pojawia się jako produkt wietrzenia skaleni.
Miejsca występowania: W Polsce rozpowszechniony i eksploatowany na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie:
- bywa interesujący dla niektórych kolekcjonerów.
- łupki serycytowe i serycytowo –chlorytowe stanowią surowce do produkcji posypki do papy.