Binowo

Binowo

{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	zachodniopomorskie
Powiat	gryfiński
Gmina	Stare Czarnowo
Liczba ludności (2005)	270
Strefa numeracyjna	(+48) 91
Tablice rejestracyjne	ZGR
SIMC	0783083
Położenie na mapie brak Brak mapy: zachodniopomorskie Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość podstawowa = | rodzaj miejscowości = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "flaga wsi", "sekundE", "herb wsi", "minutE", "stopniN", "minutN", "sekundN", "stopniE", "mapa wsi", "dopełniacz wsi" oraz "herb artykuł".

Binowo (do 1945 (niem.) Binow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Malowniczo położona wśród Wzgórz Bukowych na terenie Szczecińskiego Parku Krajobrazowego. Wieś placowa w postaci placu rozdrożnego, liczy około 270 mieszkańców. Na zachodzie przylega do Jeziora Binowskiego, na wschodzie w odległości 250 m znajduje się jezioro Piasecznik Duży. Nad Jeziorem Binowskim znajduje się kąpielisko niestrzeżone oraz trawiasta plaża. Wokół wsi liczne punkty widokowe (m.in. Piaseczna Góra).

Na obrzeżach wsi znajduje się kompleks golfowy, obejmujący 18-dołkowe pole golfowe, 9-dołkowe pole treningowe, putting green oraz driving range.

Historia

Na terenie obecnie zajmowanym przez wieś Binowo odnaleziono w trakcie badań archeologicznych pozostałości po osadnictwie ludności z epoki brązu, jak i ślady po wczesnośredniowiecznej osadzie słowiańskiej. W XVII i XVIII wieku miały miejsce zaczątki uzdrowiska, które upadło, gdy okazało się, że nieuzasadnione było przypisywanie właściwości leczniczych okolicznym źródłom obfitującym w związki wapniowe i żelazowe. W 1949 powstał Rolniczy Zespół Produkcyjny im. Ludwika Waryńskiego, który w latach 1951-1955 wespół z Instytutem Rolniczym w Puławach prowadził próby aklimatyzacji bawełny, soi, sorga, dyni oleistej i rzodkwi oleistej, a następnie podjął hodowlę owiec.

Zabytki

We wsi znajduje się kościół gotycki z XIV wieku, z kwater granitowych. Poważnie uszkodzony w 1945 został odbudowany w latach 1982-1983, wówczas dobudowano wieżę. W XV i XVI wieku posiadał słynący cudami obraz Matki Boskiej, do którego odbywano liczne pielgrzymki. W elewacji północnej znajduje się gotycki, ostrołukowy, profilowany portal wykonany w cegle. Elewacja południowa nie posiada portalu, wykonane w niej są natomiast trzy ostrołukowe okna w obramieniu ceglanym. Ich osadzenie w murze wskazuje, że pochodzą one z późniejszej przebudowy pierwotnych, zapewne węższych okien gotyckich. Elewacja wschodnia posiada tylko jeden otwór okienny w formie ostrołukowej, a w jej szczycie znajdują się blendy. Przy wschodnich narożnikach dobudowano też późniejsze filary przyporowe. Nawa posiada strop płaski i kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym.

W pobliżu wsi znajduje się grodzisko obronne funkcjonujące od X wiek do XII wieku.

Szlaki turystyczne

Szlak Nadodrzański Szlak im. Stanisława Grońskiego Szlak Woja Żelisława Szlak Artyleryjski

Linki zewnętrzne

• Puszcza Bukowa
• Stanica Harcerska „Bukowina”