Jerzy Aleksandrowicz (psychiatra): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
PtjackBOT (dyskusja | edycje)
Boty
55 166 edycji
m poprawa linków
Slav (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
37 712 edycji
drobne redakcyjne, kat.
Linia 1: Linia 1:
{{Naukowiec infobox
{{Naukowiec infobox
|imię i nazwisko = Jerzy Aleksandrowicz
|imię i nazwisko = Jerzy Witold Aleksandrowicz
|grafika =
|grafika =
|opis grafiki =
|opis grafiki =
Linia 31: Linia 31:


== Życiorys ==
== Życiorys ==

⚫
Jako dziecko uciekł z rodziną z krakowskiego getta<ref>{{Cytuj |tytuł = Kraków/ Zmarł prof. Jerzy Witold Aleksandrowicz |czasopismo = Nauka w Polsce |data dostępu = 2018-10-18 |url = http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,31433,krakow-zmarl-prof-jerzy-witold-aleksandrowicz.html |język = pl}}</ref>. Był absolwentem [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]]<ref name="who">''Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków'', Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).</ref>. W 1958 ukończył studia w [[Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego|Akademii Medycznej w Krakowie]], w 1965 studia filozoficzne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]<ref name="kjk"/><ref name="kjk1"/>. W 1959 pracował w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, następnie podjął pracę na macierzystej uczelni, w 1962 został specjalistą I stopnia w zakresie psychiatrii, w 1965 został specjalistą II stopnia w zakresie psychiatrii, w 1966 obronił pracę doktorską. Od 1971 zatrudniony był jako adiunkt, od 1976 do 1992 kierował Zakładem Psychoterapii<ref name="kjk"/><ref name="who"/>. W 1979 otrzymał [[Habilitacja|stopień doktora habilitowanego]]<ref name="kjk1"/>. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych{{r|NP}}. W 1992 objął stanowisko kierownika Katedry Psychoterapii<ref name="who"/>. Po włączeniu Akademii Medycznej w struktury UJ był początkowo profesorem nadzwyczajnym, a od 2001 profesorem zwyczajnym w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego<ref name="who"/>.
Urodził się w zasymilowanej rodzinie [[Żydzi|żydowskiej]], jako syn [[Julian Aleksandrowicz|Juliana Aleksandrowicza]] i Marii z domu Tislowitz. Od 1941 roku więziony w [[getto krakowskie|krakowskim getcie]], z którego wraz z rodzicami uciekł<ref>{{Cytuj |tytuł = Kraków/ Zmarł prof. Jerzy Witold Aleksandrowicz |czasopismo = Nauka w Polsce |data dostępu = 2018-10-18 |url = http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,31433,krakow-zmarl-prof-jerzy-witold-aleksandrowicz.html |język = pl}}</ref>. Swoje wspomnienia z okresu okupacji niemieckiej zawarł pierwszym tomie książki "Dzieci Holocaustu mówią...".

⚫
Był absolwentem [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]]<ref name="who">''Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków'', Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).</ref>. W 1958 ukończył studia w [[Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego|Akademii Medycznej w Krakowie]], w 1965 studia filozoficzne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]<ref name="kjk"/><ref name="kjk1"/>. W 1959 pracował w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, następnie podjął pracę na macierzystej uczelni, w 1962 został specjalistą I stopnia w zakresie psychiatrii, w 1965 został specjalistą II stopnia w zakresie psychiatrii, w 1966 obronił pracę doktorską. Od 1971 zatrudniony był jako adiunkt, od 1976 do 1992 kierował Zakładem Psychoterapii<ref name="kjk"/><ref name="who"/>. W 1979 otrzymał [[Habilitacja|stopień doktora habilitowanego]]<ref name="kjk1"/>. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych{{r|NP}}. W 1992 objął stanowisko kierownika Katedry Psychoterapii<ref name="who"/>. Po włączeniu Akademii Medycznej w struktury UJ był początkowo profesorem nadzwyczajnym, a od 2001 profesorem zwyczajnym w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego<ref name="who"/>.


W latach 1971–1976 kierował Gabinetem Psychoterapeutycznym w Szpitalu im. Stefana Żeromskiego w Krakowie, od 1976 był kierownikiem Ośrodka Leczenia Nerwic ZOZ nr 1 w Krakowie. W latach 1976–1982 był specjalistą wojewódzkim w zakresie psychiatrii w województwie nowosądeckim, w latach 1983–1984 pełnomocnikiem ministra zdrowia i opieki społecznej w zakresie psychiatrii dla województw przemyskiego i krośnieńskiego<ref name="kjk"/>.
W latach 1971–1976 kierował Gabinetem Psychoterapeutycznym w Szpitalu im. Stefana Żeromskiego w Krakowie, od 1976 był kierownikiem Ośrodka Leczenia Nerwic ZOZ nr 1 w Krakowie. W latach 1976–1982 był specjalistą wojewódzkim w zakresie psychiatrii w województwie nowosądeckim, w latach 1983–1984 pełnomocnikiem ministra zdrowia i opieki społecznej w zakresie psychiatrii dla województw przemyskiego i krośnieńskiego<ref name="kjk"/>.
Linia 37: Linia 40:
Od 1959 był członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, w latach 1989–1995 przewodniczącym zarządu sekcji psychoterapii<ref name="kjk1"/>{{r|NP}}, od 1964 należał do Polskiego Towarzystwa Filozoficznego<ref name="kjk1"/>. W 1968 wstąpił do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]<ref name="kjk"/>.
Od 1959 był członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, w latach 1989–1995 przewodniczącym zarządu sekcji psychoterapii<ref name="kjk1"/>{{r|NP}}, od 1964 należał do Polskiego Towarzystwa Filozoficznego<ref name="kjk1"/>. W 1968 wstąpił do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]<ref name="kjk"/>.


Był synem [[Julian Aleksandrowicz|Juliana Aleksandrowicza]], mężem [[Beata Szymańska|Beaty Szymańskiej]]<ref name="who"/>.
Był mężem [[Beata Szymańska|Beaty Szymańskiej]]<ref name="who"/>.


Zmarł 17 października 2018. Został pochowany 26 października 2018 na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim w Krakowie]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,432408,Jerzy-Aleksandrowicz-nekrolog.html | tytuł = Jerzy Aleksandrowicz | opublikowany = nekrologi.wyborcza.pl | data = 23 października 2018 | data dostępu = 2018-10-29}}</ref>.
Zmarł 17 października 2018. Został pochowany 26 października 2018 w grobie rodzinnym na [[Cmentarz wojskowy przy ul. Prandoty w Krakowie|cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,432408,Jerzy-Aleksandrowicz-nekrolog.html | tytuł = Jerzy Aleksandrowicz | opublikowany = nekrologi.wyborcza.pl | data = 23 października 2018 | data dostępu = 2018-10-29}}</ref>.


== Wybrane publikacje ==
== Wybrane publikacje ==
Linia 68: Linia 71:
[[Kategoria:Ludzie związani ze szkołą im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]]
[[Kategoria:Ludzie związani ze szkołą im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]]
[[Kategoria:Polscy psychiatrzy]]
[[Kategoria:Polscy psychiatrzy]]
[[Kategoria:Polscy Żydzi]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1936]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1936]]
[[Kategoria:Zmarli w 2018]]
[[Kategoria:Zmarli w 2018]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Krakowie]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Krakowie]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie]]
[[Kategoria:Mieszkańcy getta krakowskiego]]
[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie]]

Wersja z 13:51, 22 mar 2019

Jerzy Witold Aleksandrowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1936
Kraków

Data i miejsce śmierci

17 października 2018
Kraków

profesor nauk medycznych
Specjalność: psychiatria
Alma Mater

Akademia Medyczna w Krakowie

Doktorat

1966

Habilitacja

1976

Profesura

1990

profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego

Jerzy Witold Aleksandrowicz (ur. 7 lipca 1936 w Krakowie[1][2], zm. 17 października 2018 tamże[3]) – polski lekarz, psychiatra, profesor nauk medycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako syn Juliana Aleksandrowicza i Marii z domu Tislowitz. Od 1941 roku więziony w krakowskim getcie, z którego wraz z rodzicami uciekł[4]. Swoje wspomnienia z okresu okupacji niemieckiej zawarł pierwszym tomie książki "Dzieci Holocaustu mówią...".

Był absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie[5]. W 1958 ukończył studia w Akademii Medycznej w Krakowie, w 1965 studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1][2]. W 1959 pracował w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, następnie podjął pracę na macierzystej uczelni, w 1962 został specjalistą I stopnia w zakresie psychiatrii, w 1965 został specjalistą II stopnia w zakresie psychiatrii, w 1966 obronił pracę doktorską. Od 1971 zatrudniony był jako adiunkt, od 1976 do 1992 kierował Zakładem Psychoterapii[1][5]. W 1979 otrzymał stopień doktora habilitowanego[2]. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych[6]. W 1992 objął stanowisko kierownika Katedry Psychoterapii[5]. Po włączeniu Akademii Medycznej w struktury UJ był początkowo profesorem nadzwyczajnym, a od 2001 profesorem zwyczajnym w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego[5].

W latach 1971–1976 kierował Gabinetem Psychoterapeutycznym w Szpitalu im. Stefana Żeromskiego w Krakowie, od 1976 był kierownikiem Ośrodka Leczenia Nerwic ZOZ nr 1 w Krakowie. W latach 1976–1982 był specjalistą wojewódzkim w zakresie psychiatrii w województwie nowosądeckim, w latach 1983–1984 pełnomocnikiem ministra zdrowia i opieki społecznej w zakresie psychiatrii dla województw przemyskiego i krośnieńskiego[1].

Od 1959 był członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, w latach 1989–1995 przewodniczącym zarządu sekcji psychoterapii[2][6], od 1964 należał do Polskiego Towarzystwa Filozoficznego[2]. W 1968 wstąpił do PZPR[1].

Był mężem Beaty Szymańskiej[5].

Zmarł 17 października 2018. Został pochowany 26 października 2018 w grobie rodzinnym na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty[7].

Wybrane publikacje

  • Psychoterapia : podręcznik dla studentów, lekarzy i psychologów (2000)
  • Zaburzenia nerwicowe (1998)
  • Nerwice : psychopatologia i psychoterapia (1988)
  • O chorobie inaczej (współautorzy: Stefan Leder, Anna Pohorecka, 1977)
  • Psychoterapia : problemy szkolenia psychoterapeutów (red. nauk, 1973)
  • Nerwice i choroby psychosomatyczne (1971)
  • Psychoterapia : poradnik dla pacjentów (1993, 2004)
  • Skutecznośc psychoterapii poznawczej i psychodynamicznej (współautor: Jerzy A. Sobański, 2004)
  • Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości (2002)
  • Zaburzenia nerwicowe, zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych : (według ICD-10) : psychopatologia, diagnostyka, leczenie (1998)
  • Psychoterapia medyczna : teoria i praktyka (1996)
  • Psychopatologia nerwic : propedeutyka patologii, diagnostyki i terapii psychogennych schorzeń funkcjonalnych (1982, 1983, 1987, 1988)[8]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Kto jest kim w medycynie polskiej. Informator biograficzny, wyd. Interpress, Warszawa 1987, s. 32-33
  2. ↑ a b c d e Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja IV, wyd. Interpress, Warszawa 2001, s. 7
  3. ↑ Kraków: nie żyje wybitny psychiatra, prof. Jerzy Aleksandrowicz. Rynek Zdrowia. [dostęp 2018-10-17].
  4. ↑ Kraków/ Zmarł prof. Jerzy Witold Aleksandrowicz, „Nauka w Polsce” [dostęp 2018-10-18] (pol.).
  5. ↑ a b c d e Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  6. ↑ a b prof. dr hab. Jerzy Witold Aleksandrowicz. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-03-19].
  7. ↑ Jerzy Aleksandrowicz. nekrologi.wyborcza.pl, 23 października 2018. [dostęp 2018-10-29].
  8. ↑ Aleksandrowicz, Jerzy Witold (1936- ).. bn.org.pl. [dostęp 2018-03-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Aleksandrowicz_(psychiatra)&oldid=56247959”