Zakopane: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
→Demografia: aktualizacja na podstawie danych z Banku Danych Lokalnych GUS |
||
Linia 176: | Linia 176: | ||
bar:2005 from:0 till:27610 |
bar:2005 from:0 till:27610 |
||
bar:2010 from:0 till:27877 |
bar:2010 from:0 till:27877 |
||
bar: |
bar:2015 from:0 till:27442 |
||
bar: |
bar:2017 from:0 till:27266 |
||
bar:2013 from:0 till:27721 |
|||
bar:2014 from:0 till:27556 |
|||
PlotData= |
PlotData= |
||
textcolor:black fontsize:S |
textcolor:black fontsize:S |
||
Linia 192: | Linia 190: | ||
bar:2005 at: 27610 text: 27.610 shift:(-14,5) |
bar:2005 at: 27610 text: 27.610 shift:(-14,5) |
||
bar:2010 at: 27877 text: 27.877 shift:(-14,5) |
bar:2010 at: 27877 text: 27.877 shift:(-14,5) |
||
bar: |
bar:2015 at: 27442 text: 27.442 shift:(-14,5) |
||
bar: |
bar:2017 at: 27266 text: 27.266 shift:(-14,5) |
||
bar:2013 at: 27721 text: 27.721 shift:(-14,5) |
|||
bar:2014 at: 27556 text: 27.556 shift:(-14,5) |
|||
</timeline> |
</timeline> |
||
Wersja z 21:41, 23 mar 2019
miasto i gmina | |||||
Panorama Zakopanego nocą z Gubałówki | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Data założenia |
1578 | ||||
Prawa miejskie |
1933 | ||||
Burmistrz |
Leszek Dorula | ||||
Powierzchnia |
84,26[1] km² | ||||
Wysokość |
750–2301 m n.p.m. | ||||
Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
(+48) 18 | ||||
Kod pocztowy |
od 34–500 do 34–504 | ||||
Tablice rejestracyjne |
KTT | ||||
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||
49°17′58″N 19°57′07″E/49,299444 19,951944 | |||||
TERC (TERYT) |
1217011 | ||||
SIMC |
0963773 | ||||
Urząd miejski ul. Kościuszki 1334–500 Zakopane | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Zakopane – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego.
Największa miejscowość w bezpośrednim otoczeniu Tatr, duży ośrodek sportów zimowych, potocznie nazywany zimową stolicą Polski. W jego granicach administracyjnych znajduje się znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).
Według danych z 31 grudnia 2017 miasto liczyło 27 266[1] mieszkańców, będąc tym samym drugim pod względem ludności – po Nowym Targu – miastem Podhala.
Położenie
Zakopane położone jest na Pogórzu Spisko-Gubałowskim, w Rowie Podtatrzańskim oraz w Tatrach, nad kilkoma potokami, których wody ostatecznie wpadają do rzeki Zakopianka (dopływu Białego Dunajca). Jest najwyżej położonym miastem Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się część Tatr (z najwyższym punktem jakim jest wierzchołek Świnicy – 2301 m n.p.m.). Pomijając tereny TPN, miasto leży na wysokości 750–1126 m n.p.m., a część właściwa – zabudowana, do około 900 m n.p.m. Centralny punkt Zakopanego – skrzyżowanie ul. Krupówki i Kościuszki – znajduje się na wysokości 838 m n.p.m. Na północy rozciąga się pasmo Gubałówki, a na południu nad miastem góruje Giewont.
Według danych z roku 2017[1] miasto zajmuje obszar 84,26 km² (w tym: użytki rolne – 31%, użytki leśne – 57%), stanowiąc 17,89% powierzchni powiatu.
Sąsiaduje z gminami: Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, a także ze Słowacją.
W latach 1975–1998 Zakopane administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
Warunki naturalne
Zanieczyszczenie powietrza
Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Zakopane zostało sklasyfikowane jako 45. najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[3][4].
Historia
Zakopane powstało jako osada na miejscu sezonowych osad pasterskich. Pierwszy (zaginiony) przywilej osadniczy wydał podobno Stefan Batory w 1578 r., który to przywilej został zatwierdzony przez króla Michała Wiśniowieckiego przywilejem osadniczym w 1670 r. (znanym tylko z odpisów – nie zachował się oryginał). W 1676 r. wieś liczyła 43 mieszkańców (wraz z Olczą i Poroninem). Pierwotnie osada należała do króla, później do cesarsko-królewskiego skarbu austriackiego. W 1824 r. Zakopane wraz z częścią Tatr zostało sprzedane węgierskiej rodzinie Homolacsów. W XVIII wieku w Kuźnicach zbudowano hutę żelaza (w XIX wieku był to największy zakład metalurgiczny w Galicji). Rozkwit Zakopanego rozpoczął się w drugiej połowie XIX w., kiedy to właściwości klimatyczne Zakopanego zaczął popularyzować Tytus Chałubiński. W 1876 r. Towarzystwo Tatrzańskie otworzyło w Zakopanem szkołę snycerską. W 1886 r. zostało oficjalnie uznane za uzdrowisko. W 1889 r. Zakopane liczyło już 3000 mieszkańców. W okresie tym dobra zakopiańskie pozostawały w rękach Eichborna i Pelza, Niemców, którzy prowadzili rabunkową gospodarkę leśną. W 1888 r. Pelz zbankrutował i jego majątki ziemskie zostały wystawione na licytację. Do licytacji stanął Niemiec, książę Christian Hohenlohe, który zapowiedział zamknięcie stacji klimatycznej i ograniczenie dostępu do Zakopanego dla przyjezdnych. Drugim uczestnikiem przetargu był Żyd Jakub Goldfinger, właściciel miejscowej fabryki papieru, który zamierzał w dalszym ciągu rabunkowo eksploatować tatrzańskie lasy. Pierwszą licytację w lutym wygrał Goldfinger, ale została ona unieważniona. Drugą licytację dóbr zakopiańskich wyznaczono na dzień 9 maja 1889. W tymże też roku kupił je na licytacji za 460002 złote i 3 centy (wraz z dużą częścią Tatr) hrabia Władysław Zamoyski – „mąż opatrznościowy” Tatr polskich, który stworzył podwaliny obecnego parku narodowego. Nabyte obszary Zamoyski nieoficjalnie nazwał „Państwo Zakopane”. Nowy właściciel – pomimo znacznych trudności – znacznie zmodernizował Zakopane, budując wodociągi, pocztę, szkoły, muzea i inne budynki użyteczności publicznej. Zakładał też telefony i zalesiał stoki górskie. Z jego inicjatywy w latach 1899–1901 wybudowano linię kolejową Chabówka – Zakopane. W Kuźnicach działał prowadzony przez matkę i siostrę Zamoyskiego zakład dla dziewcząt, w którym wykształcenie zdobyło ok. 6 tys. młodych kobiet[5]. Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. w 1075 budynkach w Zakopanem na obszarze 6491 hektarów (gemeinde i gutsgebiete) mieszkało 5768 osób (gęstość zaludnienia 88,9 os./km²), z czego 5531 (95,9%) było katolikami a 234 (4,1%) wyznawcami judaizmu[6]. W 1933 r. Zakopane uzyskało prawa miejskie.
Przedstawiciele PPS zaboru rosyjskiego, PPSD Galicji i Śląska, Polskiego Stronnictwa Postępowego ze Lwowa, Stronnictwa Ludowego Galicji i grupy byłych narodowych demokratów na zjeździe w Zakopanem w sierpniu 1912 roku powołali Polski Skarb Wojskowy[7].
W czasie II wojny światowej Zakopane stało się punktem przerzutowym na Węgry. Część górali wstąpiła do proniemieckiej organizacji Goralenvolku. W piwnicach hotelu „Palace” mieścił się areszt Gestapo. Ze względu na okrutne tortury stosowane w czasie przesłuchań miejsce to zostało nazwane Katownią Podhala. Na początku marca 1940 w willi „Pan Tadeusz” przy Drodze do Białego miała miejsce III Metodyczna Konferencja NKWD i Gestapo, na której omówiono metody pracy operacyjnej przeciwko polskiemu podziemiu i wymieniono się informacjami[8].
W latach 1977–1994 było siedzibą gminy tatrzańskiej.
Części Zakopanego
- Wg TERYT jest ich 69
Demografia
Dane z 31 grudnia 2014[9]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 27 556 | 100 | 14 767 | 53,6 | 12 789 | 46,4 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
327,0 | 175,3 | 151,8 |
- Piramida wieku mieszkańców Zakopanego w 2014 roku[10].
Transport
Pociągi dojeżdżają do stacji Zakopane.
Przewozy autobusowe zapewnia szereg przewoźników zarówno w ramach regularnych, całorocznych linii, jak i okresowych, uruchamianych dodatkowo w sezonach turystycznych. Komunikacja z miejscowościami sąsiednimi zapewniana jest przez regularne linie prywatnych przewoźników.
Po mieście kursują linie przewoźników prywatnych (tzw. busy), których przystanek początkowy znajduje się pod barem FIS koło ronda przy dworcach kolejowym i autobusowym. Zapewniają komunikację z centrum miasta do sąsiednich miejscowości, początków szlaków turystycznych prowadzących w Tatry i okolice Zakopanego oraz obiektów turystycznych (np. wyciągów i tras narciarskich) – m.in. do wylotów dolin: Chochołowskiej, Kościeliskiej, Małej Łąki, Strążyskiej, Białego, do Kuźnic – dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch, tras narciarskich pod Nosalem, Jaszczurówki, Toporowej Cyrhli, Brzezin, Zazadniej, Wierchporońca, na Głodówkę, do granicy na Łysej Polanie, Palenicy Białczańskiej (droga do Doliny Roztoki i Morskiego Oka), do Bukowiny Tatrzańskiej, Poronina, Białego Dunajca, Małego Cichego, Murzasichla, Olczy, na Szymoszkową Polanę, do dolnej stacji kolei krzesełkowej „Butorowy Wierch”, do Kościeliska i Witowa.
Tabor to prywatne mikrobusy zabierające od dziesięciu do 22 osób, z możliwością zabrania bagażu (plecaka), a zimą nart. Niektóre z nich przystosowane są do transportu osób niepełnosprawnych.
Od kwietnia 2016 roku funkcjonuje komunikacja miejska w Zakopanem obsługiwana przez spółkę komunalną Tesko autobusami Solaris Urbino 8,9 LE. Miejski transport obejmuje okrężną linię nr 14 przez Ustup i Olczę. Od 1 września 2016 uruchomiono kolejną linię autobusową (nr 11) między Krzeptówkami a Cyrhlą.
W 2014 r. przy ul. Kamieniec przy Szpitalu Powiatowym im. dr. Tytusa Chałubińskiego oddano do użytku lądowisko dla śmigłowców sanitarnych LPR i TOPR.
Kultura i sztuka
Znaczenie dla kultury polskiej
Pod koniec XIX wieku Zakopane stało się ośrodkiem kulturalnym, odwiedzanym (lub zamieszkanym) przez takie sławne postacie polskiej kultury jak: Henryk Sienkiewicz, Władysław Orkan, Stanisław Witkiewicz, Stefan Żeromski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz i inni. Stanisław Witkiewicz (ojciec) jest autorem tzw. stylu zakopiańskiego (zwanego też od jego nazwiska witkiewiczowskim) w budownictwie. Z pobytem letników, a później także osiedlającej się w Zakopanem inteligencji nastąpił rozwój turystyki i taternictwa. W 1873 r. zawiązało się Towarzystwo Tatrzańskie, którego celem było propagowanie wiedzy o Tatrach, badanie ich, ułatwienie turystyki, ochrona przyrody i popieranie miejscowego rozwoju. Wśród inicjatorów powstania Towarzystwa był Tytus Chałubiński, ks. Józef Stolarczyk, Walery Eljasz-Radzikowski i inni. Działalności tego Towarzystwa Zakopane zawdzięcza pierwsze oświetlenie, organizację poczty i telegrafu, budowę Dworca Tatrzańskiego. Rozwój taternictwa i powtarzające się wypadki były powodem powołania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1909). Inicjatorem jego powstania był przede wszystkim Mariusz Zaruski. Z pobytem letników związana jest także historia teatru w Zakopanem. Pierwsze przedstawienia wystawiane były przez zespoły amatorskie tworzone przez gości, ale już w 1892 r. Zakopane odwiedza zespół teatralny złożony z zawodowych aktorów. Powołany w 1900 r. Związek Przyjaciół Zakopanego zainicjował powstanie stałego teatru amatorskiego, a od 1904 r. sezonowego zespołu zawodowego. W Zakopanem występowała Helena Modrzejewska, Antonina Hoffman, Irena i Ludwik Solscy i inni. W latach międzywojennych działał w Zakopanem Teatr Formistyczny.
Z działalnością Związku Przyjaciół Zakopanego związana jest także budowa pomnika Tytusa Chałubińskiego i powstanie pierwszych stowarzyszeń sportowych.
Do najsławniejszych zabytków zaliczane są: barokowy drewniany kościółek obok Cmentarza Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku; góralska zabudowa drewniana; budowle w stylu zakopiańskim; wille (np. Koliba, Pod Jedlami, Atma i inne).
Muzea i galerie sztuki
- Z tym tematem związana jest kategoria:
- Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego
- Muzeum Przyrodnicze Tatrzańskiego Parku Narodowego
- Muzeum Kornela Makuszyńskiego
- Muzeum Jana Kasprowicza w willi „Harenda”
- Muzeum Karola Szymanowskiego w willi „Atma”
- Galeria Antoniego Rząsy
- Galeria Ryszarda Orskiego[11]
- Galeria Władysława Hasiora
- Galeria „Pegaz”, działająca przy Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki (KMPiK) w latach 1963–1977[12]
- Miejska Galeria Sztuki
- Muzeum Walki i Męczeństwa
Media lokalne
Gazety
- Tygodnik Podhalański
- Gazeta Krakowska – lokalne wydanie
- Tatry (czasopismo) – kwartalnik TPN
Radio
- Radio Eska Małopolska – 106,8 MHz
- Radio Plus Podhale – 107,9 MHz
- Radio Alex – 105,2 MHz
- Twoje Radio Zakopane (sieć Radio AM) – 1485 kHz
- Radio Kraków – 100,0 MHz
Turystyka i sport
Od 2002 roku rokrocznie na Wielkiej Krokwi odbywa się Puchar Świata w skokach narciarskich. Wielokrotnie odbywał się także Puchar Świata w kombinacji norweskiej. W mieście tym trzykrotnie odbywały się mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym: w latach 1929, 1939 oraz w 1962 oraz jeden raz mistrzostwa świata w narciarstwie alpejskim w 1939 r.W 1974 roku na trasie K Nosalu odbył się Puchar Świata w narciarstwie alpejskim w slalomie.W 2008 roku odbyły się tutaj Mistrzostwa Świata juniorów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Miasto kandydowało do organizacji Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 (przegrana z Oslo), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 (przegrana z Val di Fiemme), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 (przegrana z Falun) i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 (przegrana z Lahti)[13]. Miasto starało się też (bezskutecznie) o organizację w 2006 r. Zimowych Igrzysk Olimpijskich (wygrał Turyn)[14]. W latach 2013–2014 czynione były starania o organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2022 r. wraz z Krakowem oraz ośrodkiem narciarskim Jasna Niskie Tatry na Słowacji[15].
- Mistrzostwa Świata rozegrane w Zakopanem
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1929
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1939
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962
- Mistrzostwa Świata w Biathlonie 1969
- Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2008
- Mistrzostwa Świata Juniorów w Łyżwiarstwie Szybkim 2009
- Mistrzostwa Europy rozegrane w Zakopanem
- Uniwersjady rozegrane w Zakopanem
Liczne sanatoria i domy wypoczynkowe oraz duża baza noclegowa[16] czynią z Zakopanego miejscowość atrakcyjną dla turystów. Główną atrakcją turystyczną są Tatry. Inne to:
- kolej linowo-terenowa „Gubałówka”
- kolej linowa „Kasprowy Wierch”
- kolej krzesełkowa „Butorowy Wierch”
- skocznia narciarska Wielka Krokiew
- Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza
- liczne festiwale i imprezy folklorystyczne (Jesień Tatrzańska i Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich)
Piłka nożna
W Zakopanem działają dwa kluby piłkarskie – jednym z nich jest KS Zakopane, który powstał w 2007 r. w wyniku fuzji ZKP Zakopane i Jutrzenki Zakopane. Obecnie gra w rozgrywkach IV ligi małopolskiej. Swoje spotkania rozgrywa na obiekcie przy ul. Orkana 6.
Od sezonu 2015/2016 reaktywowany został Zakopiański Klub Piłkarski Zakopane. Po udanym sezonie 2015/16, w którym piłkarzom ZKP udało się wywalczyć miejsce premiowane awansem w podhalańskiej C-klasie, obecnie grają oni w rozgrywkach podhalańskiej klasy B.
Szlaki turystyczne
Zakopane jest punktem wyjściowym dla następujących pieszych szlaków turystycznych w Tatry i Pogórze Spisko-Gubałowskie:
- Droga pod Reglami: Zakopane-Murowanica – Wielka Krokiew – Dolina Białego (wylot) – Dolina Strążyska (wylot) – Dolina Małej Łąki (wylot) – Kiry (Dolina Kościeliska – wylot)
- Zakopane-Murowanica – Nosal – Nosalowa Przełęcz – Kuźnice – Myślenickie Turnie – Kasprowy Wierch
- Zakopane-Kuźnice – Dolina Jaworzynka – Przełęcz między Kopami
- Zakopane-Kuźnice – Boczań – Przełęcz między Kopami – Schronisko PTTK „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej – Czarny Staw Gąsienicowy – Zawrat – Dolina Pięciu Stawów Polskich – Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich – Świstowa Czuba – Wolarnia nad Kępą – Schronisko PTTK nad Morskim Okiem
- Zakopane-Kuźnice – Hotel górski PTTK Kalatówki (opcjonalnie) – Schronisko PTTK na Hali Kondratowej – Kondracka Przełęcz – Giewont
- Zakopane-Kuźnice – Klasztor Albertynek na Kalatówkach
- Zakopane-Jaszczurówka – Dolina Olczyska – Wielki Kopieniec (opcjonalnie) – Zakopane-Toporowa Cyrhla
- Zakopane -Toporowa Cyrhla – Dolina Suchej Wody – Rówień Waksmundzka – Dolina Waksmundzka – Droga Oswalda Balzera, stąd:
- Palenica Białczańska
- Wodogrzmoty Mickiewicza – Dolina Rybiego Potoku – Schronisko PTTK nad Morskim Okiem – Czarny Staw – Rysy
- Zakopane-Pod Skocznią – Dolina Białego – Ścieżka nad Reglami
- Zakopane – Buńdówki – Dolina Strążyska – Dolina Grzybowiecka – Grzybowiec – Wyżnia Kondracka Przełęcz pod Giewontem
- Zakopane – Krzeptówki – Dolina za Bramką
- Zakopane – Butorowy Wierch – Gubałówka
- Zakopane – okolice źródeł potoku Szymoszków
- Zakopane Dom Turysty PTTK – Gubałówka – Mietłówka – Płazówka – Witów – Przysłop Witowski – Magura Witowska
- Zakopane – Nowe Bystre
- Zakopane-Ciągłówka – Furmanów Wierch – Ząb – Szaflary
- Zakopane-Antałówka – Zakopane-Harenda – Furmanów – Gubałówka
Religia
- Kościół rzymskokatolicki: – 10 parafii i 2 klasztory (zobacz: dekanat Zakopane).
- Kościół parafialny Najświętszej Rodziny
- Kościół Rektoralny Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Górce
- Stary Kościółek Matki Bożej Częstochowskiej
- Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem – na Olczy
- Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej
- Kościół Świętego Krzyża w Zakopanem
- Kościół parafialny Świętego Antoniego na Bystrem
- Kościół parafialny Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Zakopanem
- Kościół parafialny Miłosierdzia Bożego w Zakopanem (Cyrhla)
- Kościół parafialny Miłosierdzia Bożego w Zakopanem (Chramcówki)
- Kościół parafialny św. Jana Apostoła i Ewangelisty na Harendzie
- Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jaszczurówce
- Kaplica Matki Boskiej Jaworzyńskiej Królowej Tatr na Wiktorówkach
- Kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Gubałówce
- Klasztor Albertynek na Kalatówkach
- Klasztor Albertynów na Śpiącej Górze
- Klasztor Bonifratrów na Krzeptówkach pw. św. Augustyna
- Klasztor Karmelitanek Bosych przy ul. Kościelnej
- Klasztor Urszulanek na Jaszczurówce
- Kościoły protestanckie:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Zakopane (w tym grupa j. migowego) (Sala Królestwa)[17]
- Prawosławie
- W dniu 7 stycznia (25 grudnia według starego stylu) w rzymskokatolickim kościele Matki Bożej Częstochowskiej („starym kościółku”) przy ulicy Kościeliskiej odprawiane jest bożonarodzeniowe nabożeństwo prawosławne[18].
- Buddyzm:
Współpraca międzynarodowa
Miasta i gminy partnerskie:
- Bansko, Bułgaria
- Bariloche, Argentyna
- Bavel, Holandia
- Polonezköy, Turcja
- Poprad, Słowacja (od 25 czerwca 1993)
- Saint-Dié-des-Vosges, Francja (od 14 lipca 1990)
- Siegen, Niemcy (od 21 kwietnia 1989)
- Sopot, Polska (od 20 marca 1993)
- Stryj, Ukraina (od 6 czerwca 2004)
- Vysoke Tatry, Słowacja (od 5 września 2003)
Zobacz też
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Zakopanem
- Spotkania z Filmem Górskim w Zakopanem
- Dom Turysty im. Mariusza Zaruskiego w Zakopanem
- Klub Wysokogórski Zakopane
- Synagoga w Zakopanem
- Cmentarz wojenny nr 378 – Zakopane
- Nowy Cmentarz w Zakopanem
- Cmentarz żydowski w Zakopanem
- RTON Gubałówka
- Funt zakopiański
- Rzeczpospolita Zakopiańska
- Kategoria:Ludzie związani z Zakopanem
- Komunikacja miejska w Zakopanem
- Goralenvolk
Przypisy
- ↑ a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2017 r.. Główny Urząd Statystyczny, 2017-07-19. [dostęp 2017-07-27].
- ↑ http://demografia.stat.gov.pl/bazademografia/Tables.aspx.
- ↑ Przerażający raport ws. Jakości powietrza. Polskie miasta na czele listy. 2016-05-14.
- ↑ Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa.
- ↑ Marek Żukow-Karczewski, Historia i Zakopane. Jak hrabia Zamoyski uratował Zakopane, Ekologia.pl, 2011.
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: 1907.
- ↑ Wanda Kiedrzyńska, Powstanie i organizacja Polskiego Skarbu Wojskowego 1912–1914, w: „Niepodległość”, t. XIII zeszyt 1 (33), 1936, s. 79.
- ↑ Witold Wasilewski, Współpraca niemiecko-sowiecka a zbrodnia katyńska, Pamięć i Sprawiedliwość, 1.2009, s. 50–55.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2015-09-17].
- ↑ http://www.polskawliczbach.pl/Zakopane, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Galeria Ryszarda Orskiego.
- ↑ Galerie malarstwa i grafiki. z-ne.pl. [dostęp 2013-04-03].
- ↑ Urząd Miasta Zakopane: Gratulujemy Lahti. [dostęp 2012-05-31].
- ↑ Igrzyska Olimpijskie na Krupówkach? newsweek.pl [dostęp 2018-04-18].
- ↑ SPORTOWETEMPO.PL – Kraków chce Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. [dostęp 2012-10-20].
- ↑ Noclegi w Zakopanem - pokoje, pensjonaty, domy gościnne [online], e-wczasy.pl [dostęp 2018-09-04] (pol.).
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-12] .
- ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego; szukaj: Zakopane.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona internetowa Zakopanego
- Strona internetowa Biura Promocji Zakopanego
- Zakopane, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 300 .